طغیان فرات و انار بهشتی
زمان خلافت حضرت مولانا على (علیه السلام ) رود فرات طغيان كرد، مردم آمدند و از آن حضرت استمداد كردند.حضرت سوار مركبش شد و به طرف فرات حركت كرد. وقتى از محله ثقيف مى گذشت عده اى از جوانان نشسته بودند، با نگاه هاى خود ايشان را مورد تمسخر قرار دادند.
حضرت متوجه شد و فرمود: (اى بازماندگان قوم ثمود و اى متكبران ! شما جز عده ای اوباش لئيم نيستيد. من كجا و اين غلامان كجا!).
پيرمردان قبيله گفتند: اينها جوانان جاهلى هستند ما را به گناه آنها نگير و ببخش .
مولانا امیرالمومنین فرمود: به شرطى مى بخشم كه وقتى برگشتم ، اين مجلس برپا نباشد وخرابى ها را درست كرده باشيد، و ناودان هايى را كه به كوچه مى ريزد برداشته باشيد، و چاله ها را پر نموده باشيد، چون همه در سر راه مسلمانان است و باعث اذيت آن هامى شود.
گفتند: به همه دستورات شما عمل مى كنيم .
حضرت از آنجا گذشت و آنها نيز دستورات حضرت را اجرا كردند.
وقتى كه امام به فرات رسيد، دعا كرد و ضربه اى به آب زد، آب يك ذراع پايين رفت ،انارى را از آب گرفتند و به حضرت دادند.
و گفتند: آب از پل بالا رفته و اين انار را آورده است .
مولانا امیرالمومنین فرمود: اين انارى است از انارهاى بهشت . و ميوه هاى بهشت را در اين دنيا فقط پيامبر و وصى او بايد بخورند نه كس ديگر.
اگر اين گونه نبود آن را بين شماتقسيم مى كردم .
بحارالانوار: ح۶,/۴۱/۲۵۰
💐🌻