رابطه پیاده‌روی سریع و افزایش طول عمر

یک عمر راه‌رفتن سریع منجر به تلومرهای طولانی‌تر می‌شود. تلومرها در واقع کلاهک‌‌های محافظ در انتهای کروموزوم‌های شما هستند (چیزی مثل زبانه‌‌های پلاستیکی نوک بند کفشتان). با آنکه تلومرها حامل اطلاعات ژنتیکی نیستند، نقشی حیاتی در پایدار نگه‌داشتن دی ان ای دارند. دانشمندان این کلاهک‌‌های انتهایی را برای محاسبه سن بیولوژیک یک فرد اندازه‌گیری می‌کنند. هرچه تلومرها طولانی‌تر باشد، فرد از نظر بیولوژیکی (که می‌تواند بسیار متفاوت از سن تقویمی‌تان باشد) جوان‌تر است.

دانشمندان با بررسی بیش از ۴۰۰ هزار بزرگسال بریتانیایی دریافتند که سرعت راه‌رفتن در طول زندگی می‌تواند منجر به این شود که فرد تا زمانیکه به میانسالی می‌‌رسد از نظر بیولوژیکی ۱۶ سال جوان‌تر شود. نکته مهم این است که این تیم تحقیقاتی دریافتند که راه رفتن سریع به تنهایی، صرف نظر از میزان فعالیت بدنی فرد، منجر به ایجاد تلومرهای طولانی‌تر می‌ شود.

محققان توضیح می‌دهند که هر بار که یک سلول تقسیم می‌‌شود تلومرها کوتاه‌تر می ‌شوند. در یک نقطه خاص، تلومرها آنقدر کوتاه می‌شوند که سلول دیگر قادر به تقسیم شدن نیست. اگرچه ارتباط میان طول تلومر و بیماری هنوز نامشخص است، دانشمندان می‌گویند تجمع سلولهای پیر (سالخورده و درحال مرگ) به بروز بیماریهای مرتبط با سن و آسیب‌پذیری کمک می‌کند.

پیش از این مطالعات نشان داده بودند که پیاده ‌روی می‌تواند فواید جسمی، ذهنی و اجتماعی برای افراد به همراه داشته باشد، اما این اولین بار است که دانشمندان سرعت راه‌رفتن را با داده‌های ژنتیکی مرتبط با طول عمر مقایسه می‌کنند.

یک پیاده ‌روی سریع در اطراف منزلتان می‌تواند تا چندین دهه به زندگی‌تان اضافه کند.

محققان پیشتر دریافته بودند که تنها ۱۰ دقیقه پیاده‌ روی سریع در روز می‌تواند به افزایش طول عمر منجر شود. امید به زندگی افرادی که پیاده روی سریع روزانه انجام می‌دهند تا ۲۰ سال بیشتر از همسالانی است که آهسته‌تر پیاده روی می‌کنند. البته این تیم تحقیقاتی تأکید کرد که ارتباطی میان راه‌رفتن آهسته و کاهش طول تلومرها پیدا نکرده است.

تام ییتس، محقق اصلی این تحقیق می‌گوید: با اینکه پیشتر نشان داده بودیم که سرعت راه رفتن یک پیش‌بینی‌کننده بسیار قوی برای وضعیت سلامت است، نتوانستیم تأیید کنیم که سرعت پیاده روی واقعاً می‌تواند باعث بهبود سلامتی شود. در این مطالعه ما از اطلاعات موجود در مشخصات ژنتیکی افراد استفاده کردیم تا نشان دهیم سرعت راه رفتن در واقع منجر به سن بیولوژیکی پایین‌تر می‌شود که توسط تلومرها اندازه‌گیری می ‌شود.