صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
این روزها و در میانه‌ی رقابت‌های جام‌جهانی، خبرهای متعددی از حمایت هوادران سراسر دنیا از مردم مظلوم فلسطین به گوش می‌رسد. شکست رژیم صهیونیستی در پیشبرد پروژه چندین ساله خود در جهت عادی‌سازی روابط با کشورها به وضوح نمایان است. چرا که این قراردادها محدود به دولت‌هاست حال آن که قلب ملت‌ها تا ابد با مردم فلسطین خواهد بود. در این میان الجزیره در گزارشی مفصل با عنوان «فلسطین اسرائیل را در بزرگترین صحنه فوتبالی جهان شکست داد» به تشریح فضای ضد صهیونیستی این روزهای قطر در جریان برگزاری جام‌جهانی پرداخته است.
نقل از الجزیره؛ جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر این روزها در حال برگزاری است و به نظر می‌رسد تا این جای کار فلسطین برنده قطعی این رویداد است. چرا که در قلب هواداران سرتاسر جهان جای گرفته است.
تماشاگران بسیاری با پرچم یا مچ بند و دستبندهایی با طرح پرچم فلسطین، در ورزشگاه‌ها حضور پیدا کردند و شعار «Free Palestine» که اشاره به آزادی فلسطین دارد در ورزشگاه‌های قطر، بین هواداران با ملیت‌های مختلف و حتی در خیابان‌ها به گوش می‌رسد. تا جایی که تصور میشود فلسطین جزء ۳۲ کشور حاضر در جام‌جهانی است. جالب آن که برخی رسانه‌های آمریکای لاتین از فلسطین به عنوان سی و سومین کشور حاضر در این رقابت‌ها نام برده‌اند.
اما سوال این جاست که با وجود آن که تیم ملی فلسطین در این رقابت‌ها حضور ندارد چرا نام آن در همه جا حضور دارد؟ دلیل آن این است که رقابت‌های جام‌جهانی چیزی فراتر از یک رویداد ورزشی است. جام‌جهانی یک اجتماع عظیم مردمی است. مردمی از سراسر دنیا دور هم جمع شده‌اند تا عشق خود به فوتبال را به اشتراک گذاشته و در کنار آن همبستگی ملت‌ها با فرهنگ‌های مختلف را جشن بگیرند.
این اولین بار است که این رویداد در یک کشور عربی برگزار میشود. بنابراین هم از لحاظ جغرافیایی و هم فرهنگی فرصت خوبی برای حضور مردم منطقه در این رقابت‌ها فراهم شد. در نتیجه‌ی آن، فلسطین به صورت خودکار در مرکز توجه‌ها قرار گرفت و اتحاد اعراب در خلال این رویداد فرح‌بخش سبب شد آنان بار دیگر تعهد خود به آرمان‌های فلسطین را نشان دهند.
به نظر می‌رسد در این موقعیت بخصوص، حمايت از فلسطین به نوعی نمایش آزادی است و نه تنها نمادی از مخالفت در برابر اشغال چندین‌ساله فلسطین است بلکه نمادی از مخالفت با نظم نوین استعمارگرایانه و سرکوبگر رژیم‌های عربی است و یادآور جنبش‌های انقلابی بیش از یک دهه گذشته است. زمانی که اعراب با برافراشتن پرچم‌های فلسطینی و فریاد «آزاد باد فلسطین» آزادی و عزت را برای تمامی ملت‌های عرب خواستار شدند.
پرچم فلسطین این روزها نقش مهمی در مسابقات فوتبال و در بین تماشاگران ایفا می‌کند. در ۲۶ نوامبر و در جریان دیدار بین تونس و استرالیا و همچنین در دیدار بین مراکش و بلژیک پرچم فلسطین در ابعاد بزرگ بین تماشاگران دیده شد و پس از آن و در مسابقات بعدی نیز این امر تکرار شد. در جریان دیدار دو تیم تونس و فرانسه، یک هوادار تونسی در حالی که پرچم فلسطین را در دست گرفته و تکان میداد وارد زمین شد که مامورین امنیتی او را به بیرون زمین هدایت کردند در حالی که فریاد «فلسطین، فلسطین» بین هواداران شنیده می‌شد.
بازیکنان تیم مراکش نیز پس از پیروزی مقابل کانادا و همچنین پس از پیروزی تاریخی خود برابر اسپانیا و صعود به مرحله یک چهارم پرچم فلسطین را در زمین آورده و آن را در شادی خود سهیم کردند.
هوادارن مراکشی نیز در جریان شادی خود پس از پیروزی تیمشان، در بازار معروف «سوق واقف» در دوحه قطر، سرود معروفی را در حمایت از مردم فلسطین سردادند.بخش‌هایی از این سرود بدین صورت است:
«قلب‌های ما برای شما اندوهگین است
چشم‌های ما سال‌هاست برای شما می‌گرید
آه ای فلسطین دوست داشتنی
اعراب کجا هستند؟ گویی به خواب رفتند
ای زیباترینِ کشورها، طاقت بیاور
خداوند حافظ تو باشد»
در جریان تعدادی از مسابقات نیز هواداران پرچم فلسطین را درست در دقیقه ۴۸ بازی برافراشتند و شعارهایی در حمایت از فلسطین سردادند تا روز نکبت را یادآوری کنند. روزی که در سال ۱۹۴۸ رقم خورد و در آن میلیون‌ها فلسطینی از وطن خویش رانده شده و برای همیشه آواره شدند.
با این حال حمایت از فلسطین در این رقابت‌ها محدود به اعراب نمی‌شود.
«آزاد باد فلسطین(Free Palestine)» شعاری است که هواداران برزیلی در مسیر خود به استادیوم برگزاری بازی تیمشان برابر کامرون در ایستگاه‌های مترو دوحه سر می‌دادند. همچنین هوادران کشورهای مختلف از پیشنهاد فلسطینیان حاضر در قطر برای در دست گرفتن و تکان دادن پرچم فلسطین در خیابان‌ها استقبال می‌کنند.
شکست پروژه عادی سازی
در حالی به رسانه‌ها و شهروندان رژیم صهیونیستی اجازه حضور در این رویداد داده شده است که قطر و اسرائیل هیچ گونه روابط رسمی دیپلماتیکی با یکدیگر ندارند. گویا سران رژیم صهیونیستی بر این باور بوده‌اند که این تورنومنت یک فرصت فوق العاده برای پایان دادن به رویکرد چندین ساله جهانیان و بخصوص مردم خاورمیانه در عدم به رسمیت شناختن رژیم غاصب صهیونیستی است. اما شرایط مطابق انتظار آنان پیش نرفت.
هواداران به طور قاطع رسانه‌های اسرائیلی را طرد کردند. ده‌ها فیلم در فضای مجازی منتشر شده است که در آن خبرنگاران اسرائیلی سعی در ایجاد ارتباط با هواداران دارند که در این امر با شکست روبه‌رو میشوند. هواداران لبنانی، عربستانی، مراکشی، مصری، اردنی، قطری، یمنی، تونسی، فلسطینی و همچنین ایرانیان، برزیلی‌ها، ژاپنی‌ها و هواداران از ملیت‌های دیگر از تعامل با صهیونیست‌ها امتناع کردند و حاضر به حضور در قاب دوربین‌های رسانه‌های اسرائیلی نشدند.
اخیرا ويدئويي منتشر شده که در آن هواداران تیم انگلستان در پاسخ به خبرنگار رژیم صهیونیستی که از آنان می‌پرسد «آیا (جام) به خانه بازمیگردد؟» می‌گویند: «بله به خانه بازمیگردد» و سپس یکی از آنان رو به دوربین فریاد می‌زند: «اما مهم‌تر از آن این است که فلسطین باید آزاد شود».
.
ظاهرا برخی از خبرنگاران اسرائیلی وانمود کرده‌اند که متعلق به کشورهای دیگری چون اکوادور، پرتغال و یا آلمان هستد که این امر مایه شرمساری رژیم صهیونیستی شد.
«ما در صلحیم مگر نه؟» «شما یک توافق صلح‌آمیز را با ما امضا کردید» این سخنان یک خبرنگار اسرائیلی است که عاجزانه در تلاش بود تا هواداران مراکشی را راضی به مصاحبه کند. اما آنان در حالیکه از او فاصله می‌گرفتند فریاد کشیدند: «اسرائیلی وجود ندارد».
در سال ۲۰۲۰ مراکش و بحرین به همراه امارات و سودان در جهت عادی‌سازی روابط خود با رژیم صهیونیستی قراردادي را امضا کردند. این قرارداد صهیونیست‌ها را به اشتباه انداخت و تصور کردند که دیگر در منطقه از آنان استقبال خواهد شد. اما واقعیت چیز دیگری است.
رسانه‌های رژیم صهیونیستی دائما به این موضوع اشاره می‌کنند که صهیونیست‌ها در قطر حس اضافی بودن دارند و مردم به محض آن که از هویتشان آگاه میشوند آنها را از رستوران‌ها و تاکسی‌ها بیرون می‌اندازند. به نظر می‌رسد صهیونیست‌ها با این واقعیت رو به رو شده‌اند که تلاش آنان برای عادی سازی روابط با کشورها مطابق انتظارشان پیش نرفته است.
اعراب همیشه می‌دانستند که عادی‌سازی و توافق‌های صلح‌آمیز فقط روی کاغذ معتبر است و مربوط به دولت‌ها است و نه ملت‌ها. قلب‌های آنان با فلسطینیان خواهد بود تا روزی که فلسطین آزاد شود. البته این امر در صورتی محقق میشود که ابتدا باقی کشورهای منطقه آزاد شوند.
بقاء رژیم آپارتاید صهیونیستی، وابسته به رژیم‌های دیکتاتوری و ضد دموکراتیک منطقه است که گوشی برای شنیدن خواسته‌های مردم خود در خصوص همه‌ی جنبه‌های آزادی و به خصوص آزادی فلسطین ندارند.
بایکوت رسانه‌ای موفق
ماجراجویی صهیونیست‌ها در قطر رو به پایان است. دیپلمات‌های رژیم صهیونیستی نارضایتی خود را از برخورد توهین‌آمیزی که با آنان شده است اعلام کرده‌اند و از فیفا و مسئولین قطر خواسته‌اند امنیت خبرنگارانشان را تامین کنند.
صهیونیست‌ها در حالی از بدرفتاری با خبرنگاران خود شکایت می‌کنند که لیست بلند بالایی از خبرنگاران فلسطینی وجود دارد که توسط رژیم غاصب صهیونیستی مورد اذیت و آزار قرار گرفته‌اند و بسیاری از آنان زندانی شده و یا به دست صهیونیست‌ها کشته شدند. یکی از آنان «شیرین ابوعاقله» است. خبرنگار فلسطینی «الجزیره» که در جریان پوشش خبری حمله نیروهای رژیم صهیونیستی به «جنین» در کرانه باختری، مورد هدف نیروهای اسرائیلی قرار گرفت و با اصابت گلوله به سرش به شهاددت رسید. تصاویر او این روزها به رسم یادبود در قطر دیده میشود.
حضور پررنگ فلسطین در این رقابت‌ها روز به روز شدت می‌یابد و این نکته را به جهانیان یادآوری می‌کند که شرایط در فلسطین غیرقابل تحمل است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت. در همین روزهایی که جام‌جهانی در حال برگزاری است بسیاری از مردم فلسطین کشته، دستگیر و یا تبعید میشوند. از طرفی ائتلافی از حزب راست افراطی در بین صهیونیست‌ها به قدرت رسیده است که تهدید جدی برای افزایش خشونت علیه فلسطینیان است.
در جریان برگزاری جام‌جهانی، فلسطینیان موقعیت مناسبی یافتند تا جنبش بایکوت، سلب مشروعیت و تحریم را که به جنبش BDS علیه صهیونیست‌ها معروف است را تقویت کنند. در حالی که اکراین و حامیان آن توانستند فیفا و یوفا را متقاعد کنند که تیم ملی روسیه و باشگاه‌های این کشور را از حضور در تورنمنت‌های معتبر محروم کنند اما تلاش فلسطینیان برای به کارگیری این روند علیه اسرائیل تا به امروز موفق نبوده است.
اگر چه فلسطینیان و حامیان آنها توانستند اسرائیل را در مهم‌ترین رویداد فیفا بایکوت کنند اما باید دید این همبستگی در عالم سیاست چگونه ظهور می‌یابد.
با همه این اوصاف، این دوره از جام‌جهانی با تصویر یک پیروزی تاریخی در یادها می‌ماند. فلسطین یک اسرائیل هیچ!
