صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
هوای گرم تابستان در حال تشدید بود. خورشید به شدت بر مدینه و کوه ها و کشتزارهای اطراف مدینه می تابید
در این هوا، مردی به نام محمد بن منکدر (که خود را زاهد و عابد و رویگردان از دنیا می‌دید) تصادفاً به سوی کشتزارهای بیرون مدینه آمد. برای لحظه ای چشمش به مردی درشت هیکل افتاد که بیرون رفته بود تا به زمینش نگاه کند و با خستگی سعی می کرد با کمک کارگران راه برود.
از خود پرسید: این مرد کیست که در چنین روز گرمی برای امور دنیوی بیرون می رود؟
او فکر کرد. کمی نزدیکتر شد و گیج شد: «خدایا! گفت. آیا این مرد محمدباقر است؟
چرا این شخص گرانقدر دنیا را تعقیب می کند؟ نصیحت به او من باید او را از این کار بازدارم. سپس کمی نزدیکتر شد و سلام کرد.
امام باقر علیه السلام با عرق ریختن و نفس نفس زدن به آن مرد سلام کرد.
مرد شروع به پرسیدن از امام کرد:
-آیا درست است آدم ارزشمندی مثل شما برای مال دنیا بیرون برود و خودش را اینقدر خسته کند مخصوصاً در چنین هوای گرم؟
چه کسی از مرگ خبر دارد، چه کسی می داند چه زمانی خواهد مرد؟
شاید مرگ همین الان تو را پیدا کند. خدا رحمت کند! اگر مرگ شما را در چنین موقعیتی بیابد چه می کنید؟
تعقیب دنیا برای شما مناسب نیست. مخصوصاً اگر در این هوای گرم باید خیلی چیزها را پشت سر بگذارید… نه، نه! هیچ وقت بهت نمیاد
امام باقر (علیه السلام) دستان خود را از روی شانه های اطرافیانش برداشت و به دیوار تکیه داد و فرمود:
-اگر مرگ مرا در این حالت بیابد در عبادت مرده خواهم بود. زیرا کار کردن، همان بندگی خداست.
به نظر شما عبادت فقط ذکر و نماز و دعاست؟
من برای حفظ زندگیم هزینه های مختلفی دارم. اگر کار نکنم و زحمت نکشم ، باید به تو و امثال تو دست دراز کنم. با تعقیب رزق و روزی، حاجت خود را برآورده می‌کنم، بی آنکه در مرده یا تنبلی نیازمند باشم. اما اگر گناهکار و سرکش و سرپیچی از دستورات خدا باشم باید از مرگ بترسم.
لازم نیست از آمدن مرگ بترسم، در حالی که در تکلیف رزق و روزی خود اطاعت می کنم تا سربار دیگران نباشم.
زاهد گفت: چه غلطی کردم. وقتی می‌خواستم به دیگران نصیحت کنم، متوجه شدم که من در اشتباه بودم و نیاز به نصیحت دارم.
