شخصی از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال کرد:
چگونه صبح کردید و در چه حالی هستید؟
حضرت فرمود:
«أَصْبَحْتُ وَ أَنَا الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ وَالْفارُوقُ الْأَعْظَمُ وَ أَنَا وَصِی خَیرِ الْبَشَرِ وَ أَنَا الْأَوَّلُ وَ أَنَا الْآخِرُ وَ أَنَا الْباطِنُ وَ أَنَا الظّاهِرُ وَ أَنَا بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ وَ أَنَا عَینُ اللَّهِ وَ أَنَا جَنْبُ اللَّهِ وَ أَنَا أَمِینُ اللَّهِ عَلَی الْمُرْسَلِینَ، بِنا عُبِدَ اللَّهُ وَ نَحْنُ خُزّانُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَسَمائِهِ وَ أَنَا أُحْیی و أَنَا أُمِیتُ وَ أَنَا حَی لا أَمُوتُ»؛
حضرت فرمودند:
«صبح کردم در حالی که من صدّیق اکبر و فاروق اعظم هستم.
من وصی بهترین بشر هستم، منم اول، منم آخر، منم باطن، منم ظاهر، من به هر چیزی عالم هستم.
منم عین اللَّه، منم جنب اللَّه، من امین خدا بر پیامبران هستم، به واسطه ما خداوند عبادت میشود، ما خزینههای الهی در آسمان و زمین هستیم. من زنده میکنم، من میمیرانم، و من زنده لا یموت هستم».
سؤال کننده از این جواب امیرالمؤمنینعلیه السلام در شگفت ماند.
پس حضرت فرمود:
منم«اوّل؛ یعنی اولین کسی هستم که به رسول خدا صلی الله علیه و آله ایمان آوردم.
منم آخر؛ یعنی آخرین کسی بودم که آن حضرت را زیارت کردم، آنگاه که ایشان را در قبر گذاشتم.
منم ظاهر؛ یعنی من ظاهر اسلام هستم.
منم باطن؛ یعنی من مملوّ از علم و دانش هستم.
من به همه چیز آگاهم؛ یعنی هر چه را که خدا به پیامبرش آموخت، آن حضرت نیز همه را به من خبر داد.
من عین اللَّه هستم؛ یعنی چشم بینای خدا بر مؤمنان و کافران هستم.
من جنب اللَّه هستم، اشاره به فرمایش خدای تعالی است که میفرماید:
«یا حَسْرَتی عَلی ما فَرَّطتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ»
(سوره زمر آیه ۵۶ )
«افسوس بر من از کوتاهیهایی که در اطاعت فرمان خدا کردم». پس هر که در مورد من کوتاهی کند، در مقابل خدا کوتاهی کرده است.
من زنده کنندهام؛ یعنی سنّت رسول خدا صلی الله علیه و آله را زنده میکنم.
میراننده هستم؛ یعنی هر گونه بدعتی را نابود میکنم.
من زندهای هستم که مرگ ندارد،
اشاره به فرمایش خدای تعالی است که فرمود:
آنان که در راه خدا کشته شدهاند را مرده نپندارید، بلکه ایشان زندهاند و نزد پروردگارشان روزی میخورند»
وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ ﴿آیه۱۶۹ آل عمران﴾
(بحارالانوار، ج39، ص348؛ مناقب آل ابیطالب، ج2، ص 385.)
خشنودی قلب مولا امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام، صلوات