صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
رسول الله صل الله علیه واله وسلم می‌فرمایند:«اَلقَلبُ الَّذی لَیسَ فیهِ شَیءٌ مِنَ القُرآنِ کَالبَیتِ الخَرِبِ»
قلبی که در آن چیزی از قرآن نباشد، همچون خانه ویران است.
(کشف‌الاسرار میبدی ۷/۴۰۵)
تلاوت ترتیل صفحه ۳۱۳ قرآن آیات ۱۳ تا ۳۷ سوره طه با صدای شهریار پرهیزکار
.
.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَمَّا کَانَتِ اللَّیْلَهًُْ الَّتِی أُسْرِیَ بِی إِلَی السَّمَاءِ وَقَفَ جَبْرَائِیلُ فِی مَقَامِهِ وَ غِبْتُ عَنِ تَحِیَّهًِْ کُلِّ مَلَکٍ وَ کَلَامِهِ وَ صِرْتُ بِمَقَامٍ انْقَطَعَ عَنِّی فِیهِ الْأَصْوَاتُ وَ تَسَاوَی عِنْدِی الْأَحْیَاءُ وَ الْأَمْوَاتُ اضْطَرَبَ قَلْبِی وَ تُضَاعَفُ کَرْبِی فَسَمِعْتُ مُنَادِیاً یُنَادِی بِلُغَهًِْ عَلِیِّ‌بْنِ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام): قِفْ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) فَإِنَّ رَبَّکَ یُصَلِّی. قُلْتُ: کَیْفَ یُصَلِّی وَ هُوَ غَنِیٌّ عَنِ الصَّلوهًِْ لَأَحَدٍ؟ وَ کَیْفَ بَلَغَ عَلِیٌّ (علیه السلام) هَذَا الْمَقَامَ؟ فَقَالَ اللَّهُ تَعَالَی: اقْرَأْ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَ مَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُماتِ الی النُّورِ وَ صَلَاتِی رَحمَهًٌْ لَکَ وَ لِأُمَّتِکَ فَأَمَّا سَمَاعُکَ صَوْتَ عَلِیٍّ (علیه السلام) فَإِنَّ أَخَاکَ مُوسَی‌بْنَ‌عِمْرَانَ (علیه السلام) لَمَّا جَاءَ جَبَلَ الطُّورِ وَ عَایَنَ مَا عَایَنَ مِنْ عِظَمِ الْأُمُورِ أَذْهَلَهُ مَا رَآهُ عَمَّا یُلْقَی إِلَیْهِ فَشَغَلْتُهُ عَنِ الْهَیْبَهًِْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَحَبَّ الْأَشْیَاءِ إِلَیْهِ وَ هِیَ الْعَصَا إِذْ قُلْتُ لَهُ وَ مَا تِلْکَ بِیَمِینِکَ یَا مُوسَی وَ لَمَّا کَانَ عَلِیٌّ (علیه السلام) أَحَبَّ النَّاسِ إِلَیْکَ نَادَیْنَاکَ بِلُغَتِهِ وَ کَلَامِهِ لِیُسْکَنَ مَا بِقَلْبِکَ مِنَ الرُّعْبِ وَ لِتَفْهَمَ مَا یُلْقَی إِلَیْکَ.
رسول الله صل الله علیه واله وسلم در آن شبی که مرا به معراج بردند، جبرئیل در جایگاه خود ایستاد و دیگر درود فرشتگان و سخن آنان را نمی‌شنیدم و به مقام و جایگاهی رسیده بودم که دیگر صدایی به گوش نمی‌رسید و در نظرم مردگان و زندگان یکسان بودند. قلبم به شماره افتاد و اندوهم افزون شد. دراین‌هنگام صدای ندا دهنده ای را شنیدم که با صدای علیّ‌بن‌ابی‌طالب علیه السلام این ندا را سر داد: «بایست، ای محمّد ! پروردگارت بر تو سلام و درود می‌فرستد». گفتم: «چگونه درود می‌فرستد و حال آنکه او را به درود بر کسی نیاز نیست و چگونه علی علیه السلام به این جایگاه رسیده است»؟ پس خداوند متعال فرمود: «بخوان ای محمّد ! او کسی است که بر شما درود و رحمت می‌فرستد، و فرشتگان او [نیز] برای شما تقاضای رحمت می‌کنند تا شما را از ظلمات [جهل و شرک گناه] به‌سوی نور [ایمان و علم و تقوا] رهنمون گردد. (احزاب/۴۳). سلامِ من، همان رحمتم بر تو و امّت توست و امّا اینکه صدای علی را شنیدی، پس همانا برادرت موسی‌بن‌عمران نیز آن‌هنگام‌که به کوه طور رسید و با چشم خود هر آنچه از عظمت [وحی] بود را دید، او را مبهوت نمود و آنچه را که می دید، او را از آنچه به او گفته می شد، غافل ساخت. پس برترین چیزها در نزد او یعنی عصا، او را از هیبت ذکر خدا غافل نمود. از همین روی به او گفتم: وَ ما تِلْکَ بِیَمینِکَ یا مُوسی و چون برای تو نیز محبوب‌ترین انسان ها علیّ‌بن‌ابی‌طالب است، پس تو را با زبان و کلام او خطاب کردیم تا دلت از رعب در امان باشد و آرام گیرد و آنچه را به تو وحی می‌کنیم، دریابی.
.
.إِنَّكَ كُنْتَ بِنا بَصِيراً ۳۵ طه
الصّادق (علیه السلام)- هِشَامِ‌بْنِ‌سَالِمٍ قَالَ: قُلْتُ لِلصَّادِقِ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (علیه السلام) الْحَسَنُ (علیه السلام) أَفْضَلُ أَمِ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) فَقَالَ الْحَسَنُ (علیه السلام) أَفْضَلُ مِنَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ فَکَیْفَ صَارَتِ الْإِمَامَهًُْ مِنْ بَعْدِ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) فِی عَقِبِهِ دُونَ وُلْدِ الْحَسَنِ (علیه السلام) فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی أَحَبَّ أَنْ یَجْعَلَ سُنَّهًَْ مُوسَی (علیه السلام) وَ هَارُونَ (علیه السلام) جَارِیَهًًْ فِی الْحَسَنِ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنِ (علیه السلام) أَلَا تَرَی أَنَّهُمَا کَانَا شَرِیکَیْنِ فِی النُّبُوَّهًِْ کَمَا کَانَ الْحَسَنُ (علیه السلام) وَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) شَرِیکَیْنِ فِی الْإِمَامَهًِْ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ جَعَلَ النُّبُوَّهًَْ فِی وُلْدِ هَارُونَ (علیه السلام) وَ لَمْ یَجْعَلْهَا فِی وُلْدِ مُوسَی (علیه السلام) وَ إِنْ کَانَ مُوسَی (علیه السلام) أَفْضَلَ مِنْ هَارُونَ (علیه السلام).
هشام‌بن‌سالم گوید: به امام صادق علیه السلام عرض کردم: «امام حسن علیه السلام افضل و بهتر است یا امام حسین علیه السلام »؟ فرمود: «امام حسن افضل از امام حسین است». عرض کردم: «پس چه شد که امامت پس از آن جناب در فرزندان امام حسین قرار گرفت و به بازماندگان امام حسن نرسید»؟ فرمود: «خداوند تبارک‌وتعالی خواست سنّت موسی و هارون را در مورد آن دو نیز جاری نماید؛ مگر نه اینکه آن دو در نبوّت شریک بودند؛ چنانچه امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام در امامت شرکت داشتند. خداوند نبوّت را در فرزندان هارون قرار داد نه فرزندان موسی گرچه موسی افضل از هارون بود».
سوره طور ۲۸ – إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحيمُ
