ماجرای شلوار کردی بنی‌صدر

بنی صدر در سرسرا روی کاناپه با شلوار کردی نشسته بود. وقتی وارد شدیم حاضر نشد از جایش بلند شود. هرکس روی یک مبلی نشست و برای من جا نشد، من هم رفتم پیش بنی صدر و عمدا به حالت کاملا یله نشستم و معذرت خواستم که ببخشید کمرم درد می‌کند.

رضا آزاد فعال رسانه‌ای در کانال شخصی خود نوشت: ابوالحسن بنی صدر در پاریس درگذشت. او اولین رئیس جمهور جمهوری اسلامی بود و به همین دلیل مطالب زیادی درباره‌اش نقل شده است. نکته‌ای که بسیاری از سیاستمداران بر آن اتفاق نظر دارند، غرور و دنیاپرستی بنی‎صدر بود که شاید از همین نقطه نیز آسیب‎های زیادی به او و کشور وارد شد.

احمد توکلی در کتاب خاطراتش درباره تکبر بنی‌صدر می‎نویسد: در روز موعود قرار شد که ما چهار نفر [بهزاد نبوی، میرحسین موسوی، محسن نوربخش و احمد توکلی] و این دو نفر [آیت الله انواری و آیت الله یزدی] و آقای رجایی، در مجموع هفت نفر، به دفتر بنی صدر برویم. بنی صدر در ساختمان سفیدی مستقر بود که قبل از انقلاب دفتر کار شاپور غلامرضا بود و بعدا دفتر آقای هاشمی رفسنجانی شد. بنی صدر در سرسرا روی کاناپه با شلوار کردی نشسته بود. وقتی وارد شدیم حاضر نشد از جایش بلند شود. هر کس روی یک مبلی نشست و برای من جا نشد، من هم رفتم پیش بنی صدر و عمدا به حالت کاملا یله نشستم و معذرت خواستم که ببخشید کمرم درد می‌کند. این کار را کردم تا به خاطر تکبرش پاسخی گرفته باشد.

نکته دیگر از خلقیات بنی‌صدر که موجب تذکر امام خمینی در روز تنفیذ او شد، دنیاپرستی او بود. امام خطاب به بنی صدر گفته بود: من یک کلمه به آقای بنی صدر تذکر می‎دهم، که آن یک کلمه تذکر برای همه است: «حبّ‌‎الدنیا رأس کلّ خطیئة» هر مقامی که برای بشر حاصل می‎شود، چه مقام‌های معنوی و چه مقام‌های مادی، روزی گرفته خواهد شد و آن روز هم نامعلوم است. من از آقای بنی‎صدر می‎خواهم که مابین قبل از ریاست جمهور و بعد از ریاست جمهور در اخلاق روحی ‎شان تفاوتی نباشد. تفاوت بودن دلیل بر ضعف نفس است.

اما جالب اینجاست که همین نقطه ضعف در اسناد لانه جاسوسی نیز ذکر شده بود و مأموران سفارت آمریکا به این موضوع واقف بودند. در جلد اول اسناد لانه جاسوسی درباره شخصیت بنی صدر آمده است: هرچند او همچنان خود را انقلابی می‌داند و به نظر می‌آید که از تبلیغات مقتضای مقامش در نهضت و مزایای قدرت (یعنی محافظانی که به عنوان یک عضو شورای انقلاب برایش گمارده شده‌اند) لذت می‌برد. در واقع امر به نظر می‌آید که او بیشتر یک دیوانسالار (بوروکرات) است تا یک انقلابی، هرچند او همواره روشنفکری ملایم طبع بوده است. با وجود این حالا که در تهران جای گرفته به نظر می‌رسد دارد جا می‌افتد. او کمی شکم آورده، لباسهای کاملاً اندازه سفارشی می‌پوشد و ساعت طلای جدیدش را که ظاهری گرانقیمت دارد به رخ می‌کشد.»

مسئولان سفارت آمریکا در ادامه از چنین گزارشی در باب بنی صدر نتیجه می‎گیرند: «چون او یک طراح کهنه‌کار است، اگر احساس کند که رژیم از اهداف انقلابی خود دور می‌شود یا اینکه به نفع خودش خواهد بود، ممکن است در آینده برای توطئه علیه رژیم مانعی سر راه خود نبیند. اگرچه او احتمالاً در حال حاضر هیچ مشکل مالی ندارد، اما باید در نظر داشته باشد که ممکن است با یک تذکر کوتاه به خارج تبعید شود و در آن زمان می‌تواند از کمک مالی ما استفاده نماید.»