دشمن خیالی و فرضی

به دنبال جاسوس فیزیکی با یک پالتوی بلند و کلاهی سیاه و عینک دودی که از روزنه های میان روزنامه دیگران و محیط را رصد می کند و از گوشه یقه پالتوی خود با بی سیم پچ پچ می کند نباشید.
این یک تصویر کاریکاتوری از جاسوس در ذهن ماست.
جاسوس امروز از موجه ترین افراد جامعه است: آیت الله است، حجت الاسلام است، استاد دانشگاه است، محقق و پژوهشگر است، وزیر است، وکیل است، دوستدار محیط زیست است، نخبه سیاسی است، سلبریتی است، دکتر است، مهندس است، روشنفکر و روزنامه نگار است و… 
این نوع از جاسوس هیچ وقت مثل روح الله زم و مسی علی‌نژاد و….  نمی رود عملگی سرویس های بیگانه را برای ادامه زندگی سگی خود کند.
او یک جاسوس نرم است.
نرم نه به معنای دارا بودن گوشت و پوست نرم و نازک، نرم به معنای اینکه حوزه اثرگذاری او در حوزه ذهنی است تا عینی.
او یک جاسوس هوشمند است.
کار ویژه او نفوذ فکر و اراده انحطاط آمیز در جامعه است.
او مردم را به راهی هدایت و دلالت می کند که انتهای آن دره است.
قسم جلاله می خورد، عوام فریبی می کند، وعده های رنگی می دهد، رقیب هراسی می کند، دروغ های بزرگ و رنگین می گوید، تهدید و ارعاب می کند او هر کاری می کند تا فکرش که شکل گرفته توسط نظام تغذیه دشمن می باشد را پیاده کند.
کار او اخلال است.
کار او اختلال است.
کار او تباه کردن سرمایه هاست.
سرمایه زمان.
سرمایه انسانی.
سرمایه های طبیعی و سرمایه های راهبردی.
آخر همه راه های او پوچی و تباهی است.
مردم زمانی حقیقت را متوجه می شوند که بسیار دیر شده است.
زمانی که احساس قربانی شدن می کنند.
زمانی که احساس فریب خوردگی می کنند.
جامعه زمانی انحطاط خود را حس می کند که آثار مخدرهای جاسوس هوشمند تمام شده باشد.
آزادی شبکه های اجتماعی، آزادی حضور زنان در ورزشگاه ها، آزادی روابط جنسی نامشروع در دانشگاه ها و ادارات و همه محیط های عمومی، آزادی تولید و فروش مشروبات الکلی، آزادی ولنگاری و بدپوششی و تمام مسکرات و مخدرهایی که نمی گذارد جامعه وضعیت سنجی فعلی خود را دریابد، ابزاری در دست جاسوس هوشمند برای انحطاط جامعه و کشور است.
جاسوس هوشمند تنها سیاسی نیست.
هدف او براندازی ساختاری نیست.
او به براندازی فکر، اندیشه، فرهنگ و هنر نیز می اندیشد.
ارکان حیاتی و قلب تپنده یک ملت با تاریخ و تمدن و سرزمین را هدف گرفته است.
کسانی که مست و نعشه مسکرات و مخدرات هستند این حقیقت را بسیار دیرتر درخواهند یافت.
زمانی که در اثر غفلت، جامعه به انحطاط رسیده باشد.
انحطاط نیز به دو شق تقسیم می شود:
افسردگی و خمودی عمومی
خشونت و آشوب

تنها یک امید باقی می ماند. جامعه شگفتی ساز شود و از خاکستر خود ققنوس وار به سمت سعادت پرواز کند.
زمانی که جاسوسان هوشمند و نفوذیان نرم را شناسایی و براندازی کند.
شاخص و میزان درست را پیدا کند و همه را با او بسنجد.
انقلاب اسلامی کند.
هنوز جامعه در خود انقلاب اسلامی نکرده است.
انقلاب اسلامی در قانون اساسی و ساختار محقق شد.
در راس حکومت محقق شد اما در نظامات اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی و آموزشی و…
در کشور هنوز مبانی کفر و جهالت حکمرانی می کنند.
انقلاب اسلامی را از درون خود آغاز کنیم.