الهی نامه ( آیت الله حسن زاده آملی )
– الهی! کی الله گفت و لبیک نشنید؟!
– الهی! در بسته نیست. ما دست و پا بسته ایم!
– الهی! در جواب خطاب ” یا ایها الذین آمنوا”، لبیک بگویم مایه شرمندگی است، نگویم دور از وظیفه ی بندگی است.
– الهی! دل خوشم که “الهی” گویم.
– الهی! چه رسوایی از این بیشتر که گدا از گدایان گدایی کند؟!
– الهی! از خواندن نماز شرم دارم و از نخواندن آن شرم بیشتر!
– الهی! کامم را به حلاوت تلاوت کلامت شیرین بدار!
– الهی! خفتگان را نعمت بیداری ده، و بیداران را توفیق شب زنده داری و گریه و زاری!
– الهی! کی شریک دارد تا تو را شریک باشد،؟!
– الهی! شکرت که این تهیدست پابست تو شد!
– الهی! خوشا آنان که در جوانی شکسته شدند، که پیری خود، شکستگی است!
– الهی! به سوی تو آمدم؛ به حق خودت مرا به من برمگردان!
– الهی! اگر بخواهم شرمسارم، و اگر نخواهم گرفتار!
– الهی! اگر گلم و یا خارم از آن بوستان یارم!
– الهی! اگر ستار العیوب نبودی، ما از رسوایی چه میکردیم؟!