در هوای او

بسم الله الرحمن الرحیم

“در آرزوی او“

دلم راهی کربلا می شود
دلم در پی کاروان می رود
دل بیقرارم چنان ساز کرد
که گویی بسوی بهشت خدا می رود

دلم حسرتش دیدن روی توست
دل من قرارش همی نور توست
همه، آرزویش بود تا که چند
ببیند شبی خواب گیسو کمند
ببیند به خوابش مه آسمان
ببیند تو را مادر مهربان!

چگونه شود رام، این دل، که او
ندارد توان‌ فراق چو او

گشوده ست بابی خدا رویمان
که تا ره بگیریم سوی بی نشان
ز نور تو برخاسته اربعین
تویی صاحب سفره ای اینچنین
گشوده ست نورت بهشت نعیم
بر این شاهراه چنان مستقیم

فدای تو بودن، همان ارجعی ست
به بیت تو وارد شدن، دیدنی ست
چنان خانه ات هست جنت نشان
ربوده ست نورش، دل عاشقان

دل آرام گیرد به یاد شما
شود قلبمان پر ز نور و صفا
دل مطمئن، ره بسوی شما می برد
وگرنه که شک، عشق را میکشد
چنان مطمئن باش ای دل همی
شود شاملت واژه ی ارجعی

چو زینب ببینی تو زیبایی اش
چو مریم تو محو حضور تماشایی اش
چو سلمان شوی اهلی از خانه اش
چو عباس باشی تو هم ساقی اش

که آب حیات از شما جان گرفت
که شهد شهادت ز زهراست معنا گرفت
اباالفضل گونه، دو چشمت چنان
ببیند فقط آن رب مهربان
برو سوی رب حیات آفرین
که راضی شود مادر دل حزین