صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
روز گذشته نشست رئیس جمهور با مدیران رسانه‌ها برگزار شد. این جلسه که طبق رویه گذشته دولت با حضور کم رنگ منتقدان برگزار شد، حاوی نکات جالب توجهی بود که روحانی برخی را برای اولین بار مطرح می‌کرد.
روز گذشته نشست رئیس جمهور با مدیران رسانه‌ها برگزار شد. این جلسه که طبق رویه گذشته دولت با حضور کم رنگ منتقدان برگزار شد، حاوی نکات جالب توجهی بود که روحانی برخی را برای اولین بار مطرح می‌کرد.
رئیس‌جمهوردر بخشی از سخنان خود با بیان اینکه در هر دولت و مقطعی اگر انتظارات مردم را بیش از حد بالا ببریم، شکست خورده‌ایم، گفته است: هر دولتی هر مقدار اگر بتواند خدمت کند و بالاترین خدمت را هم بکند اما اگر انتظارات مردم را بالاتر ببریم شکست می‌خوریم. انتظارات باید در حد امکان‌پذیر جامعه و واقعیت‌های جامعه باشد. هرچه انتظارات را بالا ببریم نتیجه نهایی سرخوردگی مردم میشود.
سخن آقای روحانی از این جهت که وعده‌های دولت باید با منابع و امکانات کشور هماهنگ باشد کاملا درست است. اما نگاهی به وعده‌ها و عملکرد دولت یازدهم و دوازدهم در سال‌های گذشته نشان می‌دهد که مخاطب این مواضع رئیس جمهور کسی جز خود ایشان و اعضای دولت نیستند.
شاید عجیب‌ترین فقره این موضع‌گیری‌ها مربوط به مواردی باشد که روحانی و تیم مذاکره‌کننده وی، به شیوه‌ای غیرمنطقی سعی داشتند تا مطالبات مردم از توافق هسته‌ای را بالا ببرند. از وعده رفع کامل همه تحریم‌ها در روز اجرای توافق گرفته تا وعده چرخیدن چرخ سانتریفیوژها و کارخانه‌ها. این روند تا جایی پیش رفت که نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه در گفتگویی ادعا کرد که هر روز عدم اجرای برجام صد میلیون دلار برای کشور خسارت دارد!
این مواضع البته همه برای دوران قبل از اجرای توافق بود و به محض آن که طرف مقابل، به قول علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی «دبّه کرد»، سمت و سوی وعده‌ها تغییر کرد و آقای ظریف به جای پاسخگویی در مقام مدعی ایستاد که «برخی اعضای دولت و رسانه‌ها توقع مردم از برجام را بالا بردند»!
البته بعدتر همین آقای ظریف در 5 دی ماه 97 در یک موضع‌گیری عجیب اعتراف کرد که «دولت مجبور شد که سرنوشت برجام را با اوضاع اقتصادی مردم گره بزند تا مطالبات را برای انعقاد توافق بالا ببرد» و شاید این موضع‌گیری کامل‌ترین توصیف برای بازی دولت با افکار عمومی مردم در ماجرای برجام باشد.
بخش دیگر افزایش انتظارات مردم از دولت، حاصل وعده‌های محیرالعقولی بود که به طور خاص توسط اسحاق جهانگیری در دوران انتخابات مطرح می‌شد. او که نقش کاندیدای پشتیبان روحانی را در انتخابات سال 96 ایفا می‌کرد، بیان اصلی‌ترین وعده‌های اقتصادی دولت را در دوران تبلیغات بر عهده داشت.
کاندیدای پوششی روحانی در ایام انتخابات ریاست جمهوری طی مصاحبه‌ای گفته بود: «اگر ما پیروز بشویم با اجرای موفق برنامه هامان، دیگر هیچ کسی در ایران سر گرسنه زمین نخواهد گذاشت، هیچ کارتن خوابی دیگر نخواهد بود، هیچ کودک کاری نخواهیم داشت.»
او همچنین در برنامه مناظره به مردم وعده داد: «پنجاه میلیون از مردم ایران از شهریور سال 96 مالک 5 تا 10 میلیون تومان سهام کارخانه‌های بزرگ کشور خواهند شد.»
جهانگیری همچنین درباره ایجاد اشتغال دولت دوازدهم وعده داده بود که «۹۵۰ هزار شغل مطمئن و قطعی» ایجاد خواهد شد.
حالا و در سال آخر دولت، روحانی از افزایش انتظارات مردم گلایه دارد. در سالی که قرار است کارنامه دولت یازدهم و دوازدهم با وعده‌هایی که داده شده سنجیده شود، رئیس جمهور از واقع‌بینی سخن می‌گوید. چنین مواضعی بیش از آن که بر ژست عقلانیت گوینده بیفزاید، چهره‌ای نگران از کسی به نمایش می‌گذارد که از ارزیابی عملکرد خودش واهمه دارد.
دروغ گو دشمن خداست!
خدا خودش دشمنانش را ذلیل و نابود می کند!
باید از فرجام دیگران عبرت بگیریم تا ما دشمن خدا نشویم!
باید پیروز امتحانات الهی باشیم تا عاقبت به خیر و بهشتی شویم!
یادمان باشد که سید الشهدای انقلاب اسلامی یادآور بود:
بهشت را به بها دهند و نه به بهانه!