صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
دوازدهم محرم
آسمان گریان، و ملائک مویه کنان در طواف گِرد مقتول کربلا.
خورشید، زخم خورده و خونین،
و سالار شهیدان، آرام خُفته بر زمین.
و کربلا از این همه رنج، این همه درد، این همه غم، ماتم گرفته بود.
و میان این همه ماتم، یک زن، تنها مانده بود!
زینب!دختر علی، خواهر حسین، بر بالین برادر.
زینب، با سینه ای لبریز از غم، دیدگانش تَر شد، نوحه سر داد.
گفت : یا محمدا !
این کشته ی خونین، حسین تواست!
این پیکر بی سر، حسین تواست!
این مَرد زخم خورده که نغمه ی حقیقت سروده حسین تواست.
و این دختران اسیر، دختران تو.
کربلا لرزید، و باد صدایش را با خود بُرد.
لحظه ای ساکت ماند و سپس به فغان آمد.
گفت : پدرم به فدای کسی که او را به ستم کشتند.
پدرم به فدای کسی که خیمه هایش را گسستند.
پدرم به فدای کسی که امیدی به التیام زخمهایش نیست.
پدرم به فدای کسی که دلش پُر از غصه و غم بود.
پدرم به فدای کسی که محاسنش خونین است.
پدرم به فدای کسی که لب تشنه و عطشان به شهادت رسید.
پدرم به فدای کسی که جدَّش محمّد مصطفی، پیغمبر خداست.
به شدت گریست.
ملائک با او هم ناله شدند.
زینب تنها شده بود، تنها مانده بود،
با خیل زنان شوی مُرده،
با بیم و هراس نونهالان یتیم،
در حصر قداره بندانِ در کمین،
تنها مانده بود با عهدی که بسته بود.
گویی به خود نهیب زد :
ای زبان علی به کام و دلیری زهرا در دل،
شاهد باش!
ای وارث شکیبایی حسن،
شاهد باش!
ای پیام آور راه حسین،
شاهد باش!
و ندایی شنید که گفت؛
فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَکُمْ مِنَ الشّاهِدینَ. ( 1 )
پس شاهد باشید و من با شما از شاهدانم
زینب به خود آمد،
پُر صلابت و استوار، دست بر پیکر برادر بُرد و سوی آسمان گرفت.
گفت : اللهمَّ تَقبَّل مِنّا هذَا القُربان!
خدایا این قربانی را از ما بپذیر!
و سپس، زیر لب زمرمه کرد :
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. إِنّا أَعْطَیْناكَ الْکَوْثَرَ. فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ. إِنَّ شانِئَکَ هُوَ اْلأَبْتَرُ. ( 2 )
به نام خداوند رحمتگر مهربان. ما تو را کوثر دادیم. پس برای پروردگارت نماز گزار و قربانی کن
دشمن تو بی تبار خواهد بود
————————–
مجتبی فرآورده
—————————————————–
1 – سوره آل عمران . آیه 81
2 – سوره کوثر . آیات 1 تا 3
