بایگانی برچسب: حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها

*کوثر عالم* آن خالق جهان که تو را آنچنان ستود……‌از منظر کلام خداوند، گفتنی است آن جمله فضایل تو، یک به یک …….در برگ های کتاب خداوند، خواندنی است وقتی به جستجوی معمای مادری….. از منظر کلام خداوند ورود کن تا بنگری که سیره مادر چگونه است…. تا بنگری که …

بسم الله الرحمن الرحیم «عطا»   شمس رسول است و ضحی نور محمد ص آنچه خدا کرده عطایش به محمد ص   گوهر درّی که در روز درخشد لیک نباشد به لیلِ بعدِ محمد ص   آنچه رسولش ص از آن دل نگران است در شب تاریک بهرِ شیعه، محمد …

بسم الله الرحمن الرحیم «افسوس»   لیل است ولی کوچه دگر خواب ندارد در هجرو غمت، صدر ،دگر تاب ندارد   آنگه که  بُریدی ، از این مردم نادان این بیت و سرا ،بی تو، که غمخوار ندارد!   آن مصحف نایاب نوشتی و برفتی صد حیف، علی مان ع …

ﺩﯾﺪﻡ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﻻ ﭘﺸﺖ بام .. ﺍﺯ آن بالا گریه می‌کند.. ﺑﭽﻪ در پایین ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯿﮑﻨﻪ.. ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺮﺍی ﺑﭽﻪ .. ﺑﭽﻪ ﺑﺮﺍی ﺧﺎﻧﻪ .. ﺑﭽﻪ نمی‌داند ﻣﺎﺩﺭ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻩ..

قرآن بسان آیینه جام عالم است......عالم بسی به نور زهرا منور است/ در سور هَل أتی، تجلي مهر مادر است.....نذری برای شفای دو کودک است

مادر، ای انسیه‌ی حورایی/ ای که هستی چنین، طهورایی// دستمان گرفتی، در اوج تنهایی/ بردی از ما حزن، با شکیبایی

بسم الله الرحمن الرحیم «وصال» امشب، شب شهادت زهرای اطهر س است امشب، شب غروب آفتاب کوثر است فردا ولی، شب وصال است ، عاشقان! شب صعود و پر گشودن، سوی مادرس است آنکه زنفس رسته است، در آسمان ها در انتظار ردای الروح مادر س است دل از همه …

والضّحی    خوانت عجب گسترده است/ پرتوی عشقت به دل،  بنشسته است// والضّحی    با تو زشب نیست هراس/ با وجود تو ، چه محنت گذراست

سلام مادر سلام بانو سلام ای کوکب پر نور/ سلام جانا سلام هستی گشودم سوی تو دستی// سلام بر تو که پیوسته، برامان مادری کردی/ به وقت سختیه صحنه، دمادم یاوری کردی

السلام علیکِ یا اُماه یا فاطمة الزهراء

بچه های شهر غریب بسته به بال او شدند/ به هر کجا که او رود همره او رهسپرند// جای دگر نمیروند، جای دگر غریبه است/ گوشه ای از چادر او تمام قرب عالم است

الحمدلله رب العالمین به آسمان می نگرم ماه" کهکشان"دلم به یکباره راهی آسمان می شود.خانه مادرم در 1400 سال پیش،اطرافم را نگاه می اندازم،نا شناس وارد کوچه های مدینه می شوم. راه به جایی ندارم می روم تا شاید آشنایی را ببینم

مادری هست و بچه های شهر غریب/ دل به چادر نماز او بسته

گاه خورشيد فلك ميدمد از مغرب دور گاه تاريخ فدك ميشكند بر سر نور   گاه مهتاب به تابيدن يك بوته تر است گاه هم بوته اي از خوشه مهتاب سر است   آسمان ميپرد از پهنه هر بحر به شب شب سراسر هيجان است ز تاريكي تب   ميخراشد …