ماها میگفتیم، منتقدین تمدّن غربی بارها تکرار میکردند، میگفتند که این تمدّن بر پایهی شرارت بنا شده، بر پایهی جدایی و عناد با معنویّت و فضایل معنوی و ارزشهای معنوی بنا شده است؛ از آن انتظار خیر نمیشود داشت؛ این را همه میگفتند، امّا در حوادث این شش ماهِ گذشته در مسئلهی غزّه و فلسطین، خود دولتهای غربی این ذات شریر را در مقابل چشم همهی دنیا قرار دادند؛ نشان دادند که این تمدّن چه تمدّنی است؛ کودک می کشند در آغوش مادر، بیمار میکشند در بیمارستان؛ زورشان به مقاومت و مردان مقاومت نمیرسد، میافتند به جان خانوادهها، به جان کودکان و مظلومان، به جان پیرمردها؛ سی و چند هزار انسان بیدفاع را در این شش ماه، اینها به قتل رساندند.
کجا هستند آن کسانی که آهنگ ناهنجارشان دربارهی حقوق بشر گوش دنیا را کر میکند؟ کجایند؟ چرا اینجا را نمیبینند؟ اینها بشر نیستند؟ اینها حقوق ندارند؟ این راجع به آنها.
امّا خود رژیم خبیث که سر تا پا خبث و شرارت و خطا است، یک خطای دیگری هم بر خطاهای خودش اضافه کرد و آن، حملهی به کنسولگری ایران در سوریه بود.(۳) کنسولگری و دستگاههای سفارت در هر کشوری که وجود دارد، به منزلهی خاک همان کشوری است که سفارت متعلّق به او است؛ وقتی به کنسولگری ما حمله میکنند، مثل اینکه به خاک ما حمله کردهاند؛ این عرف دنیا است. رژیم خبیث اشتباه کرد در این قضیّه؛ باید تنبیه بشود و تنبیه خواهد شد
(۳ در تاریخ سیزدهم فروردینماه، جنگندههای رژیم صهیونیستی با چندین موشک به کنسولگری ایران در شهر دمشق سوریه حمله کردند که منجر به شهادت هفت نفر از مستشاران نظامی ایران (از جمله، سردار محمّدرضا زاهدی، سردار محمّدهادی حاجرحیمی، و همراهانشان) و زخمی شدن تعدادی دیگر گردید.