صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
در حالی نفتکشهای ایرانی در حال انتقال محموله بزرگی از بنزین به سمت ونزوئلاست هستند که اخباری در خصوص ورود نفتکشهای ایران به آب‌های نزدیک چین نیز خبرساز شده است.
دو کشوری که به جرم استقلال‌خواهی در محاصره اقتصادی آمریکا به سر می‌برند سروصدایی ویژه در جهان به راه انداخته اند. رسانه‌های خارجی خبر از مبادله بزرگ محموله طلا و بنزین توسط تهران و کاراکاس میدهند. این خبر که به نفع هر دو کشور بوده خشم آمریکایی‌ها را برانگیخته است. همزمان با این اخبار انتشار خبری در خصوص حرکت نفتکشهای ایرانی به سمت چین هم خبرساز شده است.
در حالی نفتکشهای ایرانی در حال انتقال محموله بزرگی از بنزین به سمت ونزوئلاست هستند که اخباری در خصوص ورود نفتکشهای ایران به آب‌های نزدیک چین نیز خبرساز شده است.
فرهیختگان در این خصوص خبرداده همزمان با ارسال چند نفتکش ایرانی به ونزوئلا، چهار نفتکش دیگر ایرانی در حال حرکت به سمت چین هستند و دو نفتکش (نفتکش غول پیکر (۳۳۳ متری) و نفتکش کوچکتر دیگر) در آب‌های چین و در نزدیکی بندر شانگهای حضور دارند. نکته قابل توجه این نفتکشها روشن بودن سیستم شناسایی خودکار دریایی (AIS) آنهاست. به نظر میرسد ایران بعد از ماجرای عین الاسد و پرتاب ماهواره از رصد نفتکشهای خود توسط آمریکا نگرانی ندارد.
این رخداد در حالی است که بلومبرگ و رویترز ارسال محموله های بنزین به سمت ونزوئلا را خبری کرده بودند. بررسی اطلاعات ردیابی هوایی نفتکشها نشان می‌دهد این موضوع صحت داشته است و هر 5 نفتکش ایرانی (Clavel، Faxon، Forest، Petunia و Fortune.) در سلامتی کامل در مسیر ونزوئلا در حال حرکت هستند. از این تعداد 4 نفتکش از تنگه جب الطارق عبور کرده اند و وارد اقیانوس اطلس شده اند.
این نفتکش ها در حالی بدون حفاظت نظامی به سمت ونزوئلا در حرکت هستند که آمریکا بارها آنها را تهدید کرده و با پاسخ وزارت امورخارجه کشورمان مواجه شده است. به نظر میرسد منطق بازدارندگی امنیت این کشتی‌ها را تضمین می‌کند. چراکه کارشکنی آمریکا از حمل و نقل و تجارت آزاد دریایی ایران می تواند برای آمریکایی‌ها و شرکایشان گران تمام شود و همانند پاسخی که انگلیسی‌ها در متوقف کردن نفتکش ایرانی دریافت کرده اند در انتظار آمریکا نیز باشد. این رخداد در صورت وقوع شیطنت توسط آمریکا همان پشیمانی را در پی دارد که انگلیسی‌ها به آن دچار شدند.
آیا مبادله نفت در برابر طلا در جریان است؟
یک مقام آمریکایی در گفت‌وگو با خبرگزاری انگلیسی رویترز مدعی شد واشنگتن اطمینان دارد دولت «نیکلاس مادورو» رئیس‌جمهور ونزوئلا به‌ازای دریافت سوخت از ایران، چندین تن طلا در اختیار این کشور قرار می‌دهد.
پنجشنبه 11 اردیبهشت‌ماه بلومبرگ در گزارشی تایید نشده، از تحویل 9 تن طلا به ایران از سوی ونزوئلا خبر داد. بر اساس این گزارش، مقامات دولت ونزوئلا 9 تن طلا معادل 500 میلیون دلار را در همین ماه در هواپیماهایی به مقصد تهران بارگیری کرده‌اند تا هزینه کمک این کشور به احیای پالایشگاه‌های بنزین ونزوئلا را بپردازند. ارسال این محموله‌ها که باعث کاهش ناگهانی ذخایر خارجی ونزوئلا شده، تنها 3/6 میلیارد دلار سرمایه ارزی برای این کشور به جا گذاشته که پایین‌ترین حد طی 3 دهه گذشته است. ایران و ونزوئلا هر 2 سعی دارند در برابر تحریم‌های آمریکا، همه‌گیری ویروس کرونا و کاهش قیمت نفت که درآمد اصلی آنها را تشکیل می‌دهد مقابله کنند. این معامله‌ها با ونزوئلا یک منبع جدید درآمد برای ایران است و به ونزوئلا اطمینان می‌دهد عرضه بنزین ادامه دارد.
بلومبرگ در این گزارش مدعی شد: هواپیمایی ماهان ایران فقط در هفته گذشته چندین پرواز به این کشور آمریکای جنوبی انجام داده است. ایران در اکثر این پروازها افزودنی‌های لازم برای بنزین، قطعات و متخصصان را برای کمک به تعمیر یکی از پالایشگاه‌های حساس ونزوئلا در شمال غرب این کشور ارسال کرده است. در همین حین، ماهان هواپیماهای دیگری را به یک فرودگاه بین‌المللی در خارج از کاراکاس فرستاده تا شمش‌های طلا را به مقصد تهران بارگیری کنند.
بلومبرگ همچنین نوشت: با سقوط قیمت نفت، طلایی که در کاراکاس نگهداری می‌شود تبدیل به یک منبع با اهمیت ثروت برای ونزوئلا شده است. در حالی که این کشور 70 تن طلا در ذخایر خود دارد، فروش آنها روز به روز سخت‌تر می‌شود. ایران و ونزوئلا در زمان ریاست جمهوری هوگو چاوز، قراردادهایی در زمینه پروژه‌های انرژی، کشاورزی و مالی امضا و یک کارخانه مونتاژ خودروی مشترک در غرب کاراکاس راه‌اندازی کرده بودند.
پایگاه خبری «نورنیوز» گزارش داد اخبار دریافت شده از منابع مطلع حاکی است نیروی دریایی آمریکا نیز ۴ ناو جنگی به نام‌های یواس‌اس دیترویت، یواس‌اس لاسن، یواس‌اس پربل و یواس‌اس فاراگات را به همراه هواپیمای «پی ۸ پوسایدون» از اسکادران VP-26 را به منطقه کارائیب اعزام کرده است. این اقدام آمریکایی‌ها پس از آن انجام شد که دولت این کشور با انتشار دستورالعمل 35 صفحه‌ای از بازیگران صنعت دریانوردی خواست در برابر تاکتیک‌های متداول برای دور زدن تحریم‌ها از جمله خاموش کردن سیستم شناسایی اتوماتیک کشتی، تغییر فیزیکی هویت کشتی، دستکاری اسناد محموله و کشتی، انتقال کشتی به کشتی، سفرهای غیرمعمول مانند مسیرهای غیرمستقیم و انحراف ناگهانی از مسیر، هوشیار باشند.
وطن امروز در این خصوص نوشت: انجام اقداماتی از این دست، آن هم 2 هفته پس از آنکه ایران با انجام چند پرواز مواد مورد نیاز برای تعمیر و تجهیز پالایشگاه‌های ونزوئلا را به این کشور منتقل کرده بود خبر از اهمیت راهبردی تعمیق چنین مبادلاتی میان تهران و کاراکاس دارد، مبادلاتی که تلاش عمده آمریکا برای تاثیرگذاری روی گستره آنها به‌مثابه اقدامی دفعی برای مهار اثرات سازنده آن به روی فاز اقتصادی 2 کشور دارد. سابقه روابط نزدیک و موفقیت‌آمیز جمهوری اسلامی و ونزوئلا در دهه‌های اخیر و پشتیبانی‌هایی که این 2 کشور از یکدیگر داشته‌اند و بیم تقویت مجدد آن، باعث شده است آمریکا برای مهار آن، خود را وارد چنین قماری کند.
قویت و تعمیق روابط تجاری و صنعتی میان ایران و ونزوئلا به عنوان 2 کشوری که تحت شدیدترین نظام‌های تحریمی آمریکا قرار گرفته‌اند و پروژه تحریم اقتصادی در خدمت هدف سیاسی براندازی حاکمیت آنها قرار گرفته است، می‌تواند به مثابه یک پادزهر به کمک هر دو کشور بیاید. در شرایطی که تلاش آمریکا و تحریم‌های تجاری معطوف است به بستن شاهراه‌های مراوده اقتصادی کشورهای تحریم شده، ارتباطاتی از قبیل مراوده‌های تهران و کاراکاس که با واسطه‌هایی غیر از ارزهای رایج انجام می‌شود، می‌تواند کمکی دوجانبه برای هر دو کشور به شمار رود. سخنان 2 هفته پیش «الیوت آبرامز» مسؤول امور ونزوئلا در دولت آمریکا مبنی بر آنکه ایران در ازای کالاهایی که برای ونزوئلا فرستاده، 9 تن طلا دریافت کرده است (فارغ از صحت یا کذب آن) می‌تواند نمودی از اهمیت انکارناپذیر رواج چنین تعاملاتی در بلوک کشورهای تحریم شده باشد. نظام تحریمی که به دنبال تکرار ایده و تجربه «نفت در برابر غذا» در کشورهای مورد غضب آمریکا می‌گشت، از رواج یافتن ایده «نفت در برابر طلا» و دور خوردن نظام تحریم‌هایی که در چارچوب ارز معیار شکل گرفته بود، ضربه جدی خواهد خورد. در چنین وضعیتی واکنش شتابزده نسبت به افزایش مراودات اقتصادی ایران و ونزوئلا می‌تواند به مثابه یک ضدحمله به الگوی تحریم‌های فعلی به شمار رود.
