درس بزرگ عاشورا

قبل از ظهور حضرت ولیعصر (علیه‌السلام) از ایران پرچمی بلند می‌شود. نه به اسم ایران، در روایات به اسم ایران نیامده، بلکه به اسم قوم سلمان، به اسم قوم فارس، به اسم مشرق‌زمین و به اسم خراسان، خراسان بزرگ نه استان خراسان. پرچمی بلند می‌شود و ما در این زمینه روایت‌های مکرری داریم. حکومتی برپا می‌شود که در آن حکومت سه چیز حداقل باید تأمین شود:

یک. فراهم‌آوردن عده و عده از افراد پیرو امام‌ زمان (علیه‌السلام)

دومین مسئله‌ای که حکومت ایرانی قبل از ظهور انجام می‌دهد، مدیر و افسر لایق و کارآزموده و کاربلد تحویل حضرت بدهد. امام‌زمان که تشریف می‌آورد جهان را می‌خواهد اداره کند، حضرت مدیر می‌خواهد. از ملائکه که قرار نیست بیایند مدیر بشوند. حضرت مدیر می‌خواهد. این مدیر پاک‌دست، شایسته‌ی کاربلد کجا باید تربیت بشود؟ امثال شهید بهشتی‌ها و شهید رجایی‌ها، و شهید باهنرها و شهید چمران‌ها و شهید قاسم سلیمانی‌ها و شهید باکری‌ها و این افسران و این مدیران لایق و متدیّن و کارآزموده اینها کجا تربیت شدند. بله استعدادش را داشتند؛ ولی تا حکومتی نباشد که به فعلیت نمی‌رسد و البته هزاران نفر دیگر امثال این بزرگواران هم هستند. اینها وقتی شهید می‌شوند خب طبیعی است که شناخته می‌شوند و بزرگ می‌شوند و مردم می‌فهمند کی بودند. الان بحمداللّه بسیاری از مدیران لایق، پاک‌دست، متدیّن شب و روز ندارند و زحمت‌کش هستند. بسیاری از افسران لایق و افرادی که نظامی هستند حضرت احتیاج به اینها دارد. اینها کار حضرت را باید جلو ببرند. خب اینها کجا تربیت می‌شوند؟ در حکومت زمینه‌ساز قبل از ظهور.

سه. تمرین ولایت‌مداری و تسلیم و تصدیق ولی‌عصر