صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
در بلوای «زن، زندگی، آزادی» هم منوتو سعی کرد با رویکردی رادیکال‌تر، هم‌پای اینترنشنال به آتش این شورش بیافزاید تا سهمی در غنیمت داشته باشد اما با شکست بلوای سال گذشته، تنها اعتباری از دست رفته و کاسه‌ای خالی سهم این رسانه شد.
مدیران شبکه فارسی‌زبان «منوتو» پس از ۱۴ سال فعالیت با صدور اطلاعیه‌ای از مشکل در تامین نیازهای مالی این شبکهی معاند و تعطیلی احتمالی آن خبر دادند.
براساس اطلاعیه صادر شده توسط مرجان و کیوان عباسی، مالکان بهایی «منوتو»، این شبکه از اول ژانویه سال جدید میلادی(2024) به دلیل مشکل در تامین نیازهای مالی احتمالا فعالیت‌ش را متوقف خواهد کرد.
شبکه ماهواره‌ای «منوتو» که در سال ۲۰۱۰ تاسیس شد، کارویژه خود را تغییر سبک زندگی جامعه ایرانی با محوریت جوانان و اثرگذاری ویژه بر لایه‌های فرهنگی-اجتماعی جامعه ایرانی از طریق «تولید سرگرمی» تعریف کرده بود.
«منوتو» کلان پروژه‌های مشخصی را پیگیری می‌کرد. پخش سریال‌های ترکی با هدف «تضعیف نهاد خانواده در جامعه ایران» یکی از این کلان پروژه‌ها بود. همچنین «سفیدسازی پهلوی» یکی دیگر از مهمترین کلان پروژه‌های این شبکه بود. «منوتو» با بدست آوردن آرشیو به سرقت رفته صداوسیما توانست به پخش نسخه باکیفیت برنامه‌های تلویزیونِ ملی در دوران پیش از انقلاب و تولید برنامه‌های تاریخی نظیر «تونل زمان» بپردازد. برنامه‌هایی که علاوه‌بر تحریف تاریخ سعی در بازنمایی یک تصویر «دوست‌داشتنی و نوستالژیک» از دوره سیاه طاغوت داشتند.
کارفرمایان اصلی این شبکه که مشترکا خاندان سلطنتی انگلستان و «بیت العدل» در رژیم صهیونیستی بودند، رفته رفته اما رویکرد «منوتو» را تغییر دادند. در واقع اگر در ابتدا «منوتو» یک شبکهی سرگرم‌کننده و فرهنگی بود، رفته رفته تبدیل شد به یک شبکهی سیاسیِ نسبتا رادیکال. به‌خصوص بعد از روی کار آمدن شبکهی سعودی اینترنشنال. یکی از دلایل این تغییر رویکرد را می‌توان موفقیت صداوسیما (در دهه نود) در تولید سرگرمی و حفظ مرجعیت خود به‌عنوان مهمترین و پرمخاطب‌ترین رسانه‌ی جامعه ایران دانست. به‌بیانی دیگر کارفرمایان «منوتو» وقتی متوجه عدم موفقیت این شبکه در مرجعیت‌زدایی از صداوسیما در حوزه سرگرمی شدند، ترجیح دادند «منوتو» به‌صورت مستقیم وارد فضای سیاسی شود تا بتوانند پروژه‌های شرارت‌آمیز خود را پیش ببرند.
از طرفی دیگر ایجاد شبکه سعودی اینترنشنال فضا را برای «منوتو» و حتی «بی‌بی‌سی» تنگ کرد. اینترنشنال با برخورداری از بودجه سالیانه ۲۰۰ میلیون پوندی که توسط آل‌سعود تامین می‌شد، بسیاری از خبرنگاران بی‌بی‌سی فارسی، منوتو، رادیو فردا و دویچه وله فارسی را جذب کرد و در این میان، منوتو سهم عمده‌ای در از دست دادن منابع انسانی‌اش داشت.
همچنین رویکرد ضدایرانی اینترنشنال به‌خصوص در تریبون دادن‌های گستاخانه به عناصر تجزیه‌طلب و تروریست تاثیر منفی‌ای بر دیگر شبکه‌های فارسی‌زبان گذاشت؛ درواقع «منوتو» و «بی‌بی‌سی فارسی» که همواره سعی می‌کردند با ژست یک رسانه‌ی حرفه‌ای و بی‌طرف به روایت اخبار بپردازند، با حضور اینترنشنال ناچار شدند رویکرد خود را برای راضی کردن کارفرماهایشان و حفظ مخاطب‌شان تغییر دهند. تغییر رویکردی که «منوتو» را تبدیل به اینترنشنال۲ کرد.
در بلوای «زن، زندگی، آزادی» هم منوتو سعی کرد با رویکردی رادیکال‌تر، هم‌پای اینترنشنال به آتش این شورش بیافزاید تا سهمی در غنیمت داشته باشد اما با شکست بلوای سال گذشته، تنها اعتباری از دست رفته و کاسه‌ای خالی سهم این رسانه شد.
وقتی کارفرما تسلیم بازوهای فرامنطقه‌ای می‌شود!
اما دلیل اصلی تعطیلی احتمالی «منوتو» هیچکدام از مواردی که ذکر شد، نیست. دلیل اصلی تعطیلی این شبکه را باید در مصاحبه ۱۸ آبان ۱۴۰۱ وزیر اطلاعات با سایت Khamenei.ir جست‌و‌جو کرد.
وزیر اطلاعات در این گفتگو با اشاره به هماهنگی‌های رسانه‌ای پروژه آشوب ۱۴۰۱ در ایران، به نقش مهم دولت انگلیس اشاره می‌کند و می‌گوید: متأسفانه دولت انگلیس که شبکه‌های ماهواره‌ای بی‌بی‌سی و اینترنشنال تحت حمایت او و در چارچوب رسانه‌ای او فعالیت دارد، امروز نقش تروریستی گرفته و این موضوع عبور از خطوط قرمز امنیتی جمهوری اسلامی ایران است.
