باکتری‌های روده کلید مبارزه با سرطان کولورکتال هستند

متابولیت‌ها همچنین می‌توانند وارد هسته سلول‌های سرطانی شده و DNA آن‌ها را تغییر دهند که بیشتر توجه سیستم ایمنی را به خود جلب می‌کند.

سرطان کولورکتال (سرطان روده ) دومین سرطان کشنده برای مردان و سومین سرطان برای زنان است. به بیانی دیگر سرطان کولون و رکتوم ،  سرطانی است که در رگ‌های لایه داخلی روده بزرگ (کولون) یا در قسمت انتهایی روده بزرگ (رکتوم) شکل می‌گیرد.

عوامل خطر دخیل در ایجاد این بیماری، شامل سن بالا، تغذیه ناسالم، فعالیت بدنی کم، سابقه خانوادگی از سرطان کولورکتال و برخی حالت‌های پلیپ‌ها در روده بزرگ است .

علاوه بر این، علائم شایع سرطان کولورکتال ، شامل تغییر در عادات روده‌ای، خونریزی رکتال، درد در ناحیه شکمی و احساس خستگی می‌باشد. برای تشخیص سرطان کولورکتال روش‌های مختلفی از جمله آزمایش‌های خونی، کولونوسکوپی و تصویربرداری به کار می‌رود. درمان این نوع سرطان شامل جراحی، شیمی درمانی، رادیوتراپی و درمان هدفمند مولکولی است؛ بنابراین ضرورت آگاهی عمومی درباره علایم و روش‌های پیشگیری و تشخیص از سرطان کولورکتال بسیار مهم است.

از جمله محصولات جانبی متابولیک ، می‌توان به اسید‌های چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs) اشاره کرد. SCFA‌ها به عنوان سوخت برای سلول‌های اپیتلیال روده عمل می‌کنند و عملکرد‌های حیاتی هموستاتیک را در روده ارتقا می‌دهند.

مطابق با این، SCFA‌ها به طور کلی با کاهش تکثیر سلول‌های تومور و افزایش تمایز یک اثر محافظتی در برابر سرطان کولورکتال (CRC) اعمال می‌کنند. این در درجه اول به دلیل عملکرد اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه ( SCFA‌) به عنوان مهارکننده‌ها است که می‌توانند پیشرفت چرخه سلولی را مسدود کنند.

در حالی که به طور کلی انتظار می‌رود که این امر میزان آسیب DNA را در سلول‌های سرطانی کاهش دهد، گزارش‌های متعدد نشان می‌دهد که اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه  می‌توانند با تداخل با مکانیسم‌های ترمیم DNA، تجمع آسیب DNA در سلول‌های CRC را افزایش دهند؛ بنابراین این احتمال وجود دارد که اثرات ضد توموری SCFA‌ها شامل مکانیسم‌های پیچیده تری باشد که فراتر از خود سلول‌های تومور گسترش می‌یابد. در نهایت اینکه SCFA‌ها نقش ضد التهابی کلیدی در تنظیم سلول‌های ایمنی موضعی و سیستمیک دارند، بنابراین باید بیشتر روی نقش آن‌ها در شیوه‌های درمانی نوین تمرکز کرد.

در طول چند دهه گذشته، مطالعات متعددی رابطه بین مصرف فیبر و خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ را تجزیه و تحلیل کرده اند. اکثر این مطالعات قدیمی‌تر، از جمله مطالعات سال‌های ۱۹۹۷ و ۱۹۹۸، نشان دادند که افرادی که فیبر رژیمی بیشتری دریافت می‌کردند، نسبت به افرادی که فیبر زیادی مصرف نمی‌کردند، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را کاهش دادند.

اینکه چگونه فیبر غذایی در برابر سرطان کولورکتال محافظت می‌کند به طور کامل شناخته نشده است، اما مکانیسم‌های کمی پیشنهاد شده است. اعتقاد بر این است که از آنجایی که فیبر ، حجم مدفوع را افزایش می‌دهد و زمان انتقال را کاهش می‌دهد، به جلوگیری از تماس طولانی مدت مواد شیمیایی سرطان زا با روده بزرگ و راست روده کمک می‌کند.

مکانیسم‌های پیشنهادی دیگر منبع مورد اعتماد که ممکن است اثرات ضد سرطانی داشته باشد  عبارتند از تخمیر باکتریایی منبع مطمئن فیبر در روده به اسید‌های چرب با زنجیره کوتاه، مانند بوتیرات. سایر ترکیبات گیاهی موجود در غذا‌های حاوی فیبر، مانند آنتی اکسیدان‌های موجود در میوه‌ها و سبزیجات نیز ممکن است به محافظت در برابر سرطان کمک کنند؛ بنابراین با توجه به اینکه سرطان کولورکتال (CRC) ( روده ) یکی از علل اصلی مرگ و میر در سراسر جهان است، رشد آن نیز می‌تواند توسط فعالیت‌های متابولیکی میکروبیوتای روده تقویت یا مهار شود.

اسید‌های چرب با زنجیره کوتاه (SCFAs) متابولیت‌های میکروبی با خواص تنظیم‌کننده ایمنی قوی هستند، اما درک ضعیفی از نحوه تنظیم مستقیم مسیر‌های تعدیل کننده ایمنی در سلول‌های CRC وجود دارد.

« کریستی بیکر»  دانشیار بخش انکولوژی و میکروبیولوژی پزشکی و ایمونولوژی گفت:. آنچه ما دیدیم این است که این محصولات یک مولکول کلیدی را روی سلول‌های تومور تنظیم می‌کنند که سلول‌های T مستقیماً با آن تعامل دارند، بنابراین راهی برای سلول‌های T فراهم می‌کند تا تشخیص دهند که سلول تومور آنجاست و مشکلی وجود دارد.

بیکر افزود : این محصولات همچنین تغییراتی را در بیان ژن سلول ایجاد می‌کردند که تعاملات بین سلول‌های سرطانی و سیستم ایمنی را هماهنگ می‌کند.

وی گفت : ما زیاد می‌شنویم که رژیم غذایی سرشار از فیبر،  بسیار مفید است و به طور بالقوه در برابر سرطان محافظت می‌کند، بنابراین بخشی از سؤالی که می‌پرسیدیم این بود که فیبر چگونه می‌تواند در محافظت از سرطان نقش داشته باشد.

این تیم تحقیقاتی دو نوع از فراوان‌ترین متابولیت‌های تولید شده توسط باکتری‌های روده را هنگام هضم فیبر غذایی – بوتیرات و پروپیونات – آزمایش کردند.

محققان سلول‌های سرطانی روده بزرگ موش‌ها را در معرض متابولیت‌ها قرار دادند تا اثرات ماندگار آن‌ها را مشاهده کنند. آن‌ها همچنین متابولیت‌ها را روی سلول‌های سرطانی انسان در آزمایشگاه آزمایش کردند تا نتایج را تأیید کنند.

نتایج مطالعه این تیم تحقیقاتی در  مجله تخصصی « Frontiers in Immunology » منتشر شده است،