صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سیستم پرتاب موشکی که آمریکا به اوکراین داد می‌توانست شرایط جنگ را به نفع آنها تغییر دهد. این موضوع باعث شد آمریکا تکنولوژی آنها را دستکاری و محدود کند.
نقل از وال‌استریت‌ژورنال؛ پس از آغاز جنگ روسیه و اوکراین و پیشروی سریع روسیه در خاک اوکراین، آمریکا تصمیم گرفت سیستم پرتاب موشک «هیمارس» به اوکراین اهدا کند. این سیستم توانست توان دفاعی اوکراین را افزایش دهد اما تاثیر تهاجمی برای این کشور نداشت.
این سیستم پرتاب، با موشک‌هایی به نام «جی.ام.ال.آر.اس» کار می‌کنند. این موشک‌ها رادار گریز هستند و اگر تکنولوژی پرتابی اوکراین تکمیل بود می‌توانستند هزینه زیادی به روسیه تحمیل کنند. اما آمریکا از اهدای این سیستم به اوکراین به طور کامل اجتناب کرده است.
تکنولوژی که آمریکا روی این سیستم‌ها اعمال کرده است، نامش «حصار جغرافیایی» است. استفاده از این تکنولوژی در «هیمارس»های اهدایی آمریکا تعجب تحلیلگران دفاعی جهان را برانگیخته است.
بنظر می‌رسد این اقدام به این علت انجام شده است که اوکراین، نتواند به داخل خاک روسیه موشک پرتاب کند. گویا غرب و آمریکا، اوکراین را در موضع ضعف ترجیح می‌دهند.
البته این آخرین اقدامی نبوده است که آمریکا برای محدود کردن پرتاب کننده «هیمارس» در اختیار اوکراین انجام داده است. آنها با تغییر سیستم داخلی آن کاری کرده‌اند که فقط می‌شود از موشک‌های آمریکایی در آن استفاده کرد و موشک‌هایی که ممکن است از دیگر کشورها تهیه کنند کارایی چندانی برای آنها نخواهد داشت.
این کامیون‌های موشک‌انداز با این حال نقش زیادی در اتفاقات جنگ اوکراین تاکنون داشته‌اند و جلوی پیشروی روسیه را تا حدودی گرفته‌اند. این هیمارس‌ها به کمک موشک‌های پدافندی و پهبادهای شناسایی کمک زیادی به رهگیری موشک‌های روسیه و شناسایی مواضع آنها کرده است.
سیستم‌های هیمارس البته کارایی‌های بیش از این نیز می‌توانند داشته باشند. این سیستم پرتاب کننده سیار، می‌تواند شش موشک را به طور همزمان شلیک کند. موشک‌های «جی.ام.ال.آر.اس» که با دویست کیلوگرم ماده منفجره حمل می‌کنند توسط این سیستم پشتیبانی می‌شوند.
اوکراین هم‌اکنون ۲۰ هیمارس در اختیار دارد که به دلیل برداشتن آنها از روی کامیون و قرار دادن آن روی سکو، توان پرتاب آن دو برابر شده است. با این حال حصار جغرافیایی که آمریکا برای این سامانه‌ها وضع کرده است از کاربرد آن کاسته است.
تاکنون بنظر می‌رسد این هیمارس‌ها فقط به سمت مناطقی از اوکراین که در اشغال روسیه است موشک پرتاب کرده است و کاربردی بیش از این نداشته است. البته مدت‌ها بود رسانه‌ها خبر از توافق پشت پرده واشنگتن و کیف صحبت کردند، توافقی که اکنون بنظر واضح می‌رسد؛ «آمریکا، هیمارس‌ها را به شرط محدود کردن آن در اختیار اوکراین قرار داده است».
اگرچه گزارش‌ها خبری از میزان این محدودیت‌ها در اختیار خبرنگاران قرار نداده است اما بنظر می‌رسد از زمانی که روسیه متوجه این مسئله شده است تغییراتی در استراتژی این کشور رخ داده است. انحصار جغرافیایی که آمریکا بر هیمارس‌ها اعمال کرده است به عبارتی، خیال روسیه را راحت کرده است.
انحصار جغرافیایی تکنولوژی است که ابزار تهاجمی نظامی را از حمله، از حمله به نقاط و محدوده‌های مشخص باز می‌دارد. مثلا اجازه شلیک یک موشک یا حمله یک پهپاد به یک مکان تاریخی یا پارک را نمی‌دهد، گسترش این محدودیت به کل خاک روسیه، دست اوکراین را به معنای واقعی در پوست گردو گذاشته است.
گزارش وال‌استریت‌ژورنال البته از یک محدودیت دیگر نیز پرده‌برداری کرده است. هیمارس‌های در اختیار اوکراین طوری طراحی شده‌اند که موشک‌های نیمه سنگین و سنگین را پرتاب نمی‌کنند. هیمارس‌های اوکراین موشک‌های «ای.تی.ای.سی.ام.اس» را پشتیبانی نمی‌کنند. این موشک‌ها ۵۰۰کیلو وزن دارند و توان تهاجمی بسیار بیشتری دارند.
محدودیت‌های وضع شده بر این سامانه اوکراین را در ادامه جنگ بیشتر نیز تحت فشار خواهد داد. توافق شکل گرفته میان آمریکا و اوکراین بیشتر بخاطر استیصال اوکراین، پذیرفته شده است.
آمریکا، بی‌رقیب در غیرقابل اعتماد بودن!
آمریکا با اینکه سهم راهبردی زیادی در جنگ فی مابین روسیه و اوکراین دارد، حاضر نیست تسلیحات پیشرفته خود را به طور کامل در اختیار این کشور قرار دهد. در چنین شرایطی ضدانقلاب خوش‌خیال در انتظار کمک‌های بشردوستانه آمریکا هستند و برخی در داخل نیز با خوش‌بینی‌شان کشور را به ورطه بحران‌های زیادی کشاندند. نگاه واقع‌گرایانه نشان می‌دهد آمریکا کشوری غیرقابل اعتماد و خطرناک است.
