به جرم چادری بودن مادرش؟
شب جمعه گذشته در محله نازی آباد تهران وقتی به همراه زن و بچه هفت ماهه می رفتند به سمت خانه در بین اغتشاشگران می مانند و تروریستهای کودک کش با نارنجک دستی، چاقو و قمه به خودروی آنها حمله ور می شوند. به چه جرمی؟ خانم چادری بوده و آقا ریش داشته!!!
یک چشم کودک ۷ماهه آسیب شدید دیده و یک بار هم جراحی شده و بدن کودک پر است از زخم ناشی از حمله اغتشاشگران
تازه فهمیدم که چرا آشوبگران ضد ایرانی تجزیه طلب جنایتکار در دانشگاهها و خیابانها جیغ میکشیدند که:
نترسید، نترسید، ما همه با هم هستیم…
چرا که هریک دُم شان را به زلف کسی گره زده اند و اگر مردم یا نیروی انتظامی مظلوم و بی سلاح آنها را دستگیر کنند بلافاصله وزیری، وکیلی پا به میدان میگذارد و آزادشان میکند تا حقوق بشر آمریکایی رعایت شود…
باید همه در پیشگاه قانون و عدالت، یکسان باشیم، خواه دانشجو باشیم یا نباشیم…
بجای این حرفها، باید دست وزیر و گوش معاونان و مدیران کلش را می گرفتیم و امروز به مراسم تشییع شهید پوریا احمدی میآوردیم و می گفتیم:
شما چه جور انسان هایی هستید؟
جواب زن و فرزند، پدر و مادر مظلوم این شهید راه امنیت را چگونه خواهید داد؟
ترسوها! بجای ترس از شماتت و جوسازی آمریکایی ها و اروپایی های وحشی و آدم کش ضد حقوق بشر، از خدای خالق آسمانها و زمین بترسید! در قبر و قیامت چه خواهید کرد؟ نه دنیا را دارید و نه آخرت را…