صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
زاد روز حسین منزوی پدر غزل نوین ایران که جمله برجسته‌ترین شاعران و ادیبان معاصر کشورمان که هم در سرودن قالب‌های کلاسیک همچون غزل تبحر فراوانی داشت و هم به گفتن شعر در سبک‌های مدرن نیمایی و سپید اهتمام می ورزید، برگزار شد
زنجان، نکوداشت زاد روز حسین منزوی پدر غزل نوین ایران ظهر از جمله برجسته‌ترین شاعران و ادیبان معاصر کشورمان که هم در سرودن قالب‌های کلاسیک همچون غزل تبحر فراوانی داشت و هم به گفتن شعر در سبک‌های مدرن نیمایی و سپید اهتمام می ورزید، برگزار شد.
حسین منزوی شاعر برجسته ایرانی که در نخستین روز از پاییز ۱۳۲۵ خورشیدی در زنجان متولد شد، حافظ و نیما یوشیج را می‌ستود و از میان اساتیدش بیش از همه شیفتهٔ مهدی اخوان ثالث بود.
منزوی رشته ادبیات و پس از آن جامعه‌شناسی را رها کرد و علاقه‌اش به شعر و غزل باعث شد از همان جوانی به شعر گفتن بپردازد، نخستین دفتر شعرش را با عنوان «حنجره زخمی تغزل» در ۲۵ سالگی به چاپ رساند که جایزه فروغ فرخزاد را دریافت کرد.
بیشترین شهرت منزوی به خاطر غزل‌هایی است که می‌سرود، وی با همکاری نادر نادرپور به فعالیت در رادیو و تلویزیون پرداخت.«کتاب روز»، «یک شعر و یک شاعر»، «آیینه و ترازو» و «آیینه آدینه» از برنامه‌هایی بود که این شاعر معاصر تهیه‌کنندگی آن‌ها را برعهده داشت و همچنین همکاری با نشریاتی مانند مجله ادبی «رودکی»، «سروش» و «امید زنجان» از فعالیت‌های دیگر این شاعر بود.
منظومه «حیدر بابایه سلام»، «با عشق در حوالی فاجعه»، «شوکران و شکر»، «حنجره زخمی تغزل»، «با عشق تاب می‌آورم»، «به همین سادگی»، «از خاموشی‌ها و فراموشی‌ها» و «با سیاوش از آتش» از آثار منتشرشده از منزوی است.
این شاعر هرگز کار دولتی نداشت و تنها با انتشار شعرهایش گذران عمر کرد، منزوی پیشنهادهایی به غزل امروز داد، او همانند نیما که تحولی شگرف در شعر به وجود آورد، تحولی در غزل معاصر به وجود آورد.
او در دوره‌ای غزل سرود که همه منتقدان فکر می‌کردند عمر شعر کلاسیک و غزل به پایان رسیده است. اما منزوی ثابت کرد که غزل از ظرفیت بالایی برخوردار است و نمی‌توان آن را نادیده گرفت.
منزوی در شعر سپید نیز دستی داشت، شعرهای سپید او گاهی حتی با شعر بزرگترین شاعران سپید سرا پهلو می زند. وی موسیقی را خوب می‌شناخت، صدا و خط خوبی نیز داشت.
منزوی پس از انقلاب به زادگاهش زنجان برگشت و تا پایان عمر در آن‌جا ماند. او در ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ خورشیدی بر اثر بیماری ریوی در بیمارستان شهید رجایی تهران درگذشت و سپس برای خاک‌سپاری به زادگاهش منتقل شد.
جمله حک‌شده بر روی سنگ مزار او مصرع یکی از غزل‌هایش است: «نام من عشق است، آیا می‌شناسیدم؟»
مراسم گرامیداشت زاد روز حسین منزوی ظهر امروز با حضور شماری از عاشقان ادبیات و شعرای زنجانی در مزار پایین شهر زنجان، محل آرامش ابدی این شاعر و ادیب بزرگ معاصر ایرانی برگزار شد.
در این مراسم که خانواده این شاعر نیز حضور داشتند، سید ضیاء موسوی، رضا اسمخانی، جواد چراغی، میثم علی گو، پرویز سودی، فلاح و … و همچنین دختر وی غزل منزوی به شعرخوانی پرداختند.
