صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
يك كسى يك سيب برداشت و گفت من با اين سيب آبروى امام صادق(ع) را میريزم.
گفتند: چه كار میکنى؟
گفت: من میگويم اى امام صادق!
این رزق من هست يا نه؟
اگر گفت رزقت هست، لگد میکنم.
اگر گفت رزقت نيست، میخورم.
هرچه امام گفت، من ضدش را انجام میدهم.
آن وقت آبروى امام میريزد و امام رسوا میشود.
گفتند: باشد.
سيب را برد پهلوى امام صادق و گفت: آقا اين رزق من هست يا نه؟
امام به سيب نگاه كرد و يك خورده هم به قيافه ايشان نگاه كرد.
نگاه به سيب، نگاه به قيافه.
بعد امام فرمود: اگر از گلويت پايين رفت، معلوم میشود كه رزقت بوده است.
اين در فكر بود كه چه كار كند؟!
يعنى گاهى وقت ها حرص میزند و پول هم جمع میکند، اما از گلويش پايين نمیرود. رزقش نيست.
رزق اين نيست كه آدم دارد.
داشته ها رزق نيست.
كاميابى ها رزق است.
خيلى ها دارند و كامياب نيستند،
خيلى ها ندارند و كامياب هستند.
و لذا شما بگو: خدايا يك همسر خوب به من بده!
نگو خدايا پولم بده، كه همسر خوب پيدا بشود.
چون خيلى ها هستند بدون پول همسر خوب گيرشان مى آيد،
خيلى ها بهترين جهیزيه را درست میکنند، بهترين خانه ها را هم میسازند، همسر خوب گيرشان نمی آيد.
حديث داريم كه براى خدا تكليف روشن نكنيد، كه خدايا پولم بده كه بروم مكه!
به توچه؟
بگو: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِى حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرَام» خدايا حج میخواهم بروم.
خيلى ها بى پول مكه رفتند و خيلى پولدارها مكه نرفتند.
حديث داريم چيزى را كه از خدا میخواهيد، واسطه اش را از خدا نخواهيد.
بگو خدايا به من خوشى بده!
نگو خانه ام بده كه خوش باشم.
چون خانه را به تو میدهد و هر روز يك گوشه اش خراب میشود،
و يا همسايه بد گيرت ميايد.
ما بايد بندگى كنيم، خدا خدايى كند.
گير ما يك چيز است و آن اينكه بندگى خودمان را فراموش میکنيم، و خدايى را ياد خدا میدهيم.
میگوييم ببين! حواست را جمع كن، هرچه من میگويم گوش بده، اگر میخواهى خداى خوبى باشى ! همچين كن، بعد همچين كن، بعد همچين كن …
خدا میگويد: اين را ببين! بندگى خودش را بلد نيست، دارد خدايى را ياد من میدهد.
حديث داريم كه ابزار را از خدا نخواهيد. خودش را از خدا بخواهيد.
يا حوادثى پيش میاد كه با اينكه زيباست، زندگى ات شيرين نیست
