صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
افرادی این بیانیه را صادر کردند که خود در به وجود آمدن وضعیت کنونی جامعه نقش موثری داشته‌اند. فعالان سیاسی‌ای که هیچگاه پرونده خود را مرور نکرده و هیچ اعتنایی به کارنامه خود ندارند اکنون مدعی راهگشایی شده‌اند.
: اخیرا برخی از رسانه‌های جبهه اصلاحات با انتشار گزارش‌هایی آمیخته با سخنان غیرواقعی سعی در تطهیر چهره خود دارند. این در حالی است دهه ۹۰ که به تعبیر مقام معظم رهبری دهه از دست رفته اقتصادی کشور محسوب می‌شود، با مدیریت فشل مدعیان امروز، به دهه سوخته تبدیل شد.
۱۶ خرداد، ۱۵۱ نفر از فعالان سیاسی و مدنی توسعه و مردم‌سالاری بیانیه‌ای تحلیلی با عنوان «راهگشایی کنیم؛ پای ایران در میان است!» منتشر کرده‌اند. جالب این است که افرادی این بیانیه را صادر کردند که خود در به وجود آمدن وضعیت کنونی جامعه نقش موثری داشته‌اند. فعالان سیاسی‌ای که هیچگاه پرونده خود را مرور نکرده و هیچ اعتنایی به کارنامه خود ندارند اکنون مدعی راهگشایی شده‌اند. به همین سبب نیز واجب است که گاهی کارنامه این افراد مروری شود تا یادآور عملکرد این طیف سیاسی باشد.
دهه ۹۰ را هیچکس نمی‌تواند از یاد ببرد. دهه‌ای مملو از اتفاقات مختلف سیاسی، اقتصادی و بین‌المللی! دهه‌ای که نه تنها کشور را در ابعاد مختلف اقتصادی تضعیف کرد، بلکه در عرصه بین‌المللی نیز تحت‌الشعاع قرار داد. دهه‌ای که می‌توانست دهه رشد و تعالی و توسعه اقتصادی و تولید باشد اما برخلاف شعارهای مقام معظم رهبری هیچ ارتباطی با تولید، اقتصاد مقاومتی و چه‌بسا رشد و توسعه نداشت!
در طی سکانداری مدعیان راهگشایی در قوه مجریه، مردم روز به روز شاهد کوچک‌تر شدن سفره خود بودند. نوسانات لحظه‌ای قیمت‌ها و سرکشی غیرقابل کنترل دلار از موضوعات مهمی بود که مردم شاهد بودند. دلاری که در ابتدای تحویل دولت تدبیر و امید در سال ۹۲ تقریبا قیمتی ۳ هزار تومان داشت، در پایان دولت به قیمت تقریبا ۳۰ هزار تومانی رسید.
تغییر قیمت لحظه‌ای اقلام مصرفی و ضروری و چه‌بسا تشکیل صف‌های طولانی برای خرید روغن و برنج و مرغ مسئله‌ای نبود که برای مردمی که ۸ سال در دفاع مقدس سرد و گرم روزگار چشیده بودند، قابل هضم باشد. کاهش چشمگیر ذخایر استراتژیک در دولت یازدهم و دوازدهم مسئله قابل چشم‌پوشی نیست! ذخایری که در ابتدای تحویل دولت با میزان مازاد ثبت شده بودند اما در پایان فعالیت دولت روحانی وضعیت خوبی نداشتند.
بیشتر بخوانید:
وابستگی کامل به نفت در کنار بی‌توجهی به آن
صنعت نفت و درآمدهای حاصل شده از این صنعت از مسائلی بوده که مورد توجه دولت سیزدهم قرار گرفت. این اهتمام و توجه در حالی در این دولت اتفاق افتاد که هیچ گاه درآمدهای نفتی به درآمدهای غیرنفتی ترجیح داده نشد. در واقع دولت سیزدهم برخلاف دولت قبل سعی کرد درآمدهای پایدار را ارجح‌تر از سایر درآمدها بداند و این مسئله در لایحه بودجه امسال نیز مشهود است. مسئله دیگر اولویت قرار دادن درآمدهای غیرنفتی نسبت به درآمدهای نفتی بود که همین مسئله نیازمند تقویت دیپلماسی و نقش‌آفرینی‌های بین‌المللی بود که برخلاف دولت روحانی که مدعی دانستن زبان دنیا بود، در این دولت روابط تک‌بعدی و یک‌جانبه‌گری به چندجانبه‌گری تبدیل شد و حاصل آن برقراری روابط با بسیاری از کشورها علی‌الخصوص کشورهای همسایه بود.
این مسئله نه تنها روابط دیپلماسی را تقویت کرد، بلکه توانست قراردادهای اقتصادی مختلفی را برای کشور به همراه داشته باشد و منجر به تقویت بازار کالاهای ایرانی در کشورهای دیگر و رونق تجارت بین‌المللی هم از طریق ترانزیت و استفاده از موقعیت استراتژیک ایران و هم از طریق واردات و صادرات شود. بررسی آمارها نشان می‌دهد که ترانزیت جاده‌ای در دولت مردمی با رشد ۱۱.۴ درصدی به شکوفایی خود طی یک دهه اخیر رسیده است. همچنین این شاخص در سال دوم دولت سیزدهم نسبت به سال اول ۴۶ درصد رشد داشته و حدود ۱۸۰ میلیون دلار درآمد را برای کشور حاصل کرده است.
همچنین در حوزه نفت نیز برخلاف وزیر دولت قبل که مدعی بود «پالایشگاه‌سازی یعنی کثافت‌کاری»؛ در این دولت به این مسئله نیز اهتمام ویژه‌ای شد. بر همین اساس نه تنها پالایشگاه‌های داخلی تقویت شدند، بلکه به پالایشگاه‌های فراسرزمینی نیز توجه ویژه‌ای شد. این مسئله در کنار قراردادهای نفتی و اقدامات دولت سیزدهم در این حوزه، همگی باعث شدند تا نه تنها اقدام مثبتی در راستای رفع ناترازی در کشور انجام شود، بلکه صادرات نفتی کشور نیز به اوج خود رسید. همچنین این اقدامات موجب شدند تا ایران جایگاه سابق خود در میان کشورهای اوپک را پس بگیرد. این در حالی بوده که هم‌اکنون تولید و فروش نفت در کشور به بالاترین میزان خود رسیده؛ به طوریکه بیش از ۳.۵ میلیون بشکه نفت در روز تولید شده و برنامه‌ریزی‌هایی برای رساندن این مقدار به روزی ۴ میلیون بشکه نیز انجام شده است.
رشد اقتصادی در دولت سیزدهم
بررسی شاخص‌های اقتصادی نشان می‌دهد که طیف سیاسی اصلاحات مبانی اقتصاد را چطور در نظر گرفته و نگاه می‌کنند. در زمان دولت سیزدهم نه تنها بسیاری از شاخص‌های اقتصادی تقویت و منجر به بهبود وضعیت و ثبات در جامعه شد؛ بلکه مردم شاهد بودند که وضعیت تورم نقطه به نقطه، میزان فقر در جامعه، تورم تولیدکننده و… دستخوش چه تغییراتی شدند. این در حالی بود که از ابتدای دولت سیزدهم، کارشناسان اقتصادی اصلاح‌طلب همواره به بیان تحلیل‌هایی می‌پرداختند که یا خلاف واقع بود یا گاهی خود دچار اشتباهات محاسباتی می‌شدند. این مسئله بارها در تحلیل‌های رئیس کل بانک مرکزی دولت روحانی اتفاق افتاد که حاکی از عدم درک درست عبدالناصر همتی از وضعیت اقتصادی کشور بود. همچنین در طی حدود ۳ سال گذشته، مدعیان راهگشایی بارهای مدعی افزایش قیمت ارز و رسیدن آن به قیمت ۱۰۰ هزار تومان بودند که هیچگاه این ادعاها به واقعیت نپیوست و تنها تشت رسوایی این طیف سیاسی را بر زمین ریخت.
بیشتر بخوانید:
مسکن در خدمت مردم
یکی از وعده‌های دولت سیزدهم ساخت مسکن بود. این مسئله همواره مورد توجه دولت بود و در طی ۲.۵ سال فعالیت نیز بیش از ۲ میلیون مسکن ساخته یا در حال ساخت بوده است. با این حال اما نگاهی به قبل‌تر، به قبل از آغاز فعالیت دولت سیزدهم نشان می‌دهد که دولت تدبیر و امید که اکنون مدعی راهگشایی هستند در طول ۸ سال سکانداری حسن روحانی بر مسند ریاست جمهوری اما اوضاع ساخت و عرضه مسکن مطلوب نبود. این در حال بوده که عباس آخوندی، وزیر راه و شهرسازی دولت قبل در زمان تودیع خود در مقابل اصحاب رسانه اعلام کرد که عدم ساخت مسکن از افتخاراتش است. افتخاری که می‌توان مسبب وضعیت نامطلوب مسکن و گرانی و تورم در این بخش دانست. جالب این است که وی در زمان ثبت نام برای ریاست جمهوری ۱۴۰۳ در مقابل خبرنگاران اعلام کرد که بیش از یک میلیون مسکن ساخته و هرکس خلاف این مسئله را بیان کند، دروغ گفته است. حالا اما معلوم نیست که این مدعیان خود را دروغگو فرض می‌کنند یا دروغگویان فرضی را برای خود در نظر گرفته‌اند!
