صراط عشق صراط عشق
Ebuzer’in adaletsizlikler karşısındaki tavizsiz tutumu, Ebuzer’in sürülmesine zemin hazırladı.
Ebuzer‘in adaletsizlikler karşısındaki tavizsiz tutumu, Ebuzer’in sürülmesine zemin hazırladı. Çünkü Ebuzer’in Medine’de kalması Osman tarafından tahammül edilecek bir durum değildi. Dolayısıyla Ebuzer’i Şam’a sürdü.
Ebuzer, Şam’a vardığında oranın da Medine’den farksız olduğunu gördü. Muaviye halifelik hazırlığı yapıyor; Rum’a yakın olduğu, Rumların gelip gittiği ve onların karşısında zayıfladığımız belli olmasın bahanesiyle de kendisine saray yaptırıyordu. Yüzlerce insanı da bu sarayın ağır inşaatında çalıştırarak eziyordu.
Ebuzer, halkın malının çarçur edilmesine ve ihanete asla göz yumamazdı. Bu sefer de Muaviye’nin bozuk işlerine karşı mücadele başlattı.
Muaviye’nin Müslümanların ortak malı olan Beytülmal’den yapılan güzel sarayını gördüğünde öfkelenerek ona şöyle dedi: “Eğer bu saray Müslümanların Beytülmal’inden yapılmışsa bu onlara yapılan bir hıyanettir ve eğer şahsi malından yapılmışsa da israftır.”
Resulullah’ın yardımcısı bununla yetinmeyip, Osman’ın hükümetinin aynısı olan Muaviye hükümdarlığının gerçek yüzünü deşifre etmek için şöyle dedi: “Ben yersiz ameller ve harcamalar görüyorum ki Müslümanlar arasında bunlara asla rastlamadım. Bu işler Allah’ın kitabına ve Resulullah’ın sünnetine aykırıdır. Bunların hükümetinde hak ayaklar altına alınıp, batıl diriltiliyor. Doğru sözlüler yalanlanıyor, liyakati olmayan birtakım insanlar Müslümanların mallarını kendilerine tahsis ediyor, iyiler ve haklı olanlar ise mahrum bırakılıyorlar.”
Bu sözler, Resul-i Ekrem ve Hz. Ali’nin sözleri gibi yıkıcıydı. Onların mektebinin öğrencisinin ağzından çıkan bu sözler batıl hükümetin temeline indirilen ağır bir darbeydi. Bu da Muaviye’nin hükümeti için çok tehlikeliydi. Muaviye, Ebuzer’in sözlerinin insanlar üzerinde ne derece etkili olacağını bildiğinden onu susturmak için 300 dinar yolladı. Ebuzer, onun sinsi planlarını çok iyi biliyordu. Muaviye’nin temsilcisine şöyle dedi: “Eğer bu para benim bu yıl ki Beytülmal’den kesilen hakkımsa kabul ediyorum, ama eğer hediye ise benim onun hediyesine ihtiyacım yoktur” diyerek parayı geri çevirdi.[1]
[1]–ed-Derecâtü’r-Rafia, s.243; Şerh-i Nehcü’l-Belaga, İbn-i Ebi’l-Hadid, c.3, s.54.
