صراط عشق صراط عشق
Osman’ın dönemi bidatlerin ve yolsuzlukların çoğaldığı bir dönemdi. Bu dönemde bidatler ve yolsuzluklar had safhaya ulaşmış ve liyakatsiz kişiler vali olarak atanmıştı.
Osman’ın dönemi bidatlerin ve yolsuzlukların çoğaldığı bir dönemdi. Bu dönemde bidatler ve yolsuzluklar had safhaya ulaşmış ve liyakatsiz kişiler vali olarak atanmıştı. Ne yazık ki bu iş normal bir hale gelmişti. Öyle ki halk Osman’ın aleyhine ayaklandı. Osman’a karşı ayaklananların en başında gelenlerinden biri de Ammar Yasir‘di. O bu yolda çok işkence gördü.
Allame Eminî, Ensabu’l-Eşraf adlı eserden şöyle nakleder: Devlet bütçesinde az miktarda altın vardı. Osman onu bütçeden alarak akrabalarına ve yakın dostlarına paylaştırdı. Bunun üzerine halk bu olayı duyunca Osman’a itirazda bulunarak suçladılar. Gördükleri haksızlıktan dolayı onu ağır bir dille eleştirerek tepkilerini dile getirdiler. Osman bu durum karşısında sinirlenerek şöyle dedi:
“Bu mallar Allah’ındır, insanlar isteseler de istemeseler de o maldan ihtiyacım kadarını alır ve istediğim kimselere veririm.”
Orada İmam Ali de (Aleyhisselam) bulunuyordu. İmam (Aleyhisselam) ayağa kalkarak şöyle buyurdu: “Eğer durum söylediğin gibiyse bunu yapmana müsaade etmeyiz ve sana engel oluruz.”
İmam Ali’den (Aleyhisselam) hemen sonra Ammar ayağa kalktı ve şöyle dedi: “Allah’a andolsun ki, bu işe ilk ben karşı çıkarım!”
Osman, İmam Ali’nin (Aleyhisselam) ve Ammar’ın bu sözlerinden rahatsızlık duyunca Ammar’a şöyle dedi: “Ey çirkin kadının oğlu! Bana karşı küstahça davranıyorsun!” Daha sonra askerlerine emir verdi ve Ammar’ı Daru’l-İmare’ya götürdüler. Daru’l-İmare’de Ammar’a işkence ettiler ve o kadar dövdüler ki cansız bedeni yere yığılıverdi. Ardından onu Peygamberin (Sallallahu aleyhi ve âlihi ve sellem) hanımı Ümmü Seleme’nin evine götürdüler. Ammar kendine gelince öğle, ikindi ve akşam namazları kaza olmuştu. Kaza olan namazlarını kıldıktan sonra şöyle dedi: “Yüce yaratan Rabbime şükürler olsun! Bu Allah yolunda gördüğüm ilk işkence değil.”[1]
[1]–el-Gadir, c.9, s.25.
