بازپخش/ مَسِّ شیطان؛ آیا شیاطین می‌توانند اثرگذاری مادی داشته باشند؟

جوانِ زندانی در حالیکه چشم به کفِ راهرو دوخته بود، شیاری ازاشک برگونه داشت!

او با هدایتِ زندانبان جلومیرفت! و برخی از بی نمکها هم متلک بارانش کرده بودند:

–  آخِه، آخه! نیومده دلش برا خونه شون تنگ شده، بمیره برات گربه ملوس تون…

–  غصه نخور پارتی بازی میکنم تازودتر از اینجا اخراجت کنن، بِدردِ ما نمیخوری…

–  وای، وای! گوله، گوله بارون می باره… اشک منو در میاره… دَس دَس دَس

–   نَن جون! جونِ مادرت بِچه رو دریاب، هلاک شد…

// جوان به بندی هدایت شد و به گوشه ای خزید و خیره به کفِ سلول، یخ زد!

شاید با خودش مرور می کرد که چرا کارش به اینجا کشیده شده…

با رفتن زندان بان، چند نفری دورش جمع شدند تا سر از کارش در آرند!

اما جوان، ساکت و خموش، سر به زیر داشت و گَه گُداری سرش را با تأسف تکان می داد!

با غلطیدن اولین قطره یِ اشکش، به آرامی آنرا پاک کرد و آهی کشید!

حیدر پرسید: اعدامی هستی؟!

// جوان نالید:

نه! ولی من اینجا چکار می کنم!؟ شما از مکافاتِ اعمال خبر نداشتید،

ولی من می دونستم! خوب هم می دونستم! پس اینجا چه غلطی میکنم؟!…

// حیدر دست جوان را گرفت و بسویِ تختی کشاند و گفت:

داش، فعلا روی این تخت دراز بکش، حالت جا اومد صحبت می کنیم…

// جوان بر تخت دراز کشید و دستش را بر چشمانش گذاشت!

اما چیزی که نداشت، خواب بود و آرامش…

                   

// چند هفته از آمدن جوان به زندان می گذشت، ولی او آرام و قرار نداشت!

و کارش در وقت و بی وقت شده بود: اشک و خود خوری و آه کشیدن!

لذا روز به روز تکیده تر می شد و حوصله یِ همه را سر برده بود!

حیدر خیلی سعی کرده بود آرامش کند، ولی نشده بود!

کم خوری در غذا، و پر خوریِ غم و غصۀ دوست تازه به زندان در آمده اش،

کم کم او را نگران تر کرد و چاره ای ندید، جزاینکه با مددکاری زندان صحبت کند و چاره ای بجویند…

مددکار قول مساعدت داد و گفت: پروندۀ  جوان را مرور می کند تا راهی بیابد!

و تقاضا کرد حیدر، جوان را به نمازِ جماعتِ زندان بیاورد!

حیدر خاطرنشان شد: نمازِ اول وقت جوان، و نمازِ شبش در سلول، ترک نمی شود!

ولی به نماز جماعت نمی آید!

با این حال، قول داد باز سعی خودش را بکند…

                   

حیدر: می دونی آرزوم چیه؟

جوان: چی؟!

حیدر: تو منو آدم حساب کنی!

جوان: (با تعجب) من؟! شوخیِ بد مزه ای بود!

حیدر: مرد حسابی! ما تو عالَمِ رفاقت یه درخواست داشتیم،

که زدی به دیوار و جلوی همه کِنِف مون کردی…

جوان: غلط بکنم! تو اونقدر بهم محبت کردی که مثل برادر دوست دارم!

قول میدم هرچی بخوای، اگه بتونم، انجام بدم! تو رو خدا تویکی از من دلگیرنشو!

حیدر: باشه! بقول شما، راستی آزمایی می کنیم! خوب، آماده شو بریم نماز جماعت…

جوان: نه! من لیاقت در صفِ بندگان خدا بودن رو دیگه ندارم! همین جا می خونم!

هرچند میدونم دیگه خدا کاری به کارم نداره! حق هم داره!

من جوابِ محبت هاشو، بد دادم، منِ بی لیاقتِ پست…

حیدر: چی شد؟! چی شد؟! بابا الان قول دادی به حرفم گوش کنی!

زود زدی زیرش؟! بابا، نا امیدی صفتِ ابلیسِ لعینه!

خدا دستش همیشه به طرف بنده هاش درازه!

می خوای زیر قول مردونه ات بزنی، بهونه نیار! آسمون، ریسمون نباف!

مرد و مردونه، راستِ حسینی بگو: آقا! آدم نیستی، قبولت ندارم! یا علی ما رفتیم…

جوان: آقا حیدر! نوکرتم، از من دلگیر نشو…

حیدر: شدم! بد جوری هم شدم! دلمو شکستی بی معرفت…

جوان: خوب وایسا با هم بریم، اومدم، دلگیر نشو…

// حیدر، پشت به جوان، خنده اش را مدیریت و پنهان کرد!

جوان باکراهت بلندشد و دمپایی هایش راپوشید و پشت سرِحیدر، سربزیر، حرکت کرد،

در حالیکه مرتب اشک هایش را پاک می کرد تا کسی آنها را نبیند…

                   

// بعداز نمازِ ظهر و عصر، امامِ جماعت درخواست کرد:

کسانیکه مایلند و وقت دارند بمانند، تا مطلب کوتاه قرآنی هم بشنوند!

حیدر: بمونیم؟

جوان: هرچی تو بگی، نمی خوام باز به رگبارم ببندی که رفیق نیمه راهم و…

حیدر: نوکرتم! خوب دوست دارم مطلبِ حاجی رو گوش کنم…

واعظ: داشتم قرآن می خوندم، یک واژه ی قرآنی منو میخکوب کرد!

بله اون واژه ” مَسّ” بود، مَس کردن!

یکی از زندانیان: کجای مَس کردن، میخکوب شدن داره، حاجی جون!؟

ما ها که در وضو گرفتن، مرتب مَس می کنیم!

میخکوب هم نمی شیم (خندۀ واعظ و نماز گزاران)

یکی دیگر از زندانیان: حاج آقا! مثل اینکه تا حالا میخکوب نشدی!؟

میخکوب، یعنی: از دیوار بری بالا و بِپری پایین و پات درد بگیره،

آخ نگفته، پلیس بغلت کُنه بِگه: ناراحت نباش عزیزم! الان می برمت دکتر…

// (خنده یِ بلند و شدید حضار)

واعظ: (باتبسم) ممنون از تذکرتون! دندون رو جگربذارید، خوب گوش کنید!

اگه مثلِ من میخکوب نشدید، اون وقت بیایید پامنبری کنید!

// (لبخندِ واعظ و خنده ی زندانیان)

بله، مطلبِ مَسِ شیطان را که در قرآن دیدم، جداً تکان خوردم!

برادران! اگر« واژۀ شیطان و واژۀ مَسّ »را در قرآن دنبال کنیم،

یعنی این دو واژه را در قرآن باهم پی بگیریم،

خواهید دید: در 6 جایِ قرآن، این دو واژه با هم آمده اند!

یا در یک آیه، یا مثلاً به فاصلۀ یکی دو آیه از هم!

1) ) اولین آیه، آیۀ 275 سورۀ بقره است! که خداوند مهربان می فرماید:

﴿ الَّذينَ يَأْكُلُونَ الرِّبا ﴾یعنی: كسانى كه ربا مى‌خورند!

در قرآن هم، سرآمدِ اقوامِ اهلِ ربا، می دانید، یهودی ها گفته شده اند!

و الان هم در جامعه یِ جهانی اینها در ربا پیشتازند!!

در ادامه ی آیه می خوانیم:

﴿لا يَقُومُونَ إِلاَّ كَما يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ الْمَسِّ﴾

اینها از قبر بلند نمی‏شوند، مگر مانند کسیکه شیطان او را مَسّ کرده باشد!

 یکی از زندانیان: حاجی جون! یتخبط یعنی چی؟

واعظ: (با تبسم و مهربانی) ِ يَتَخَبَّطُهُ یعنی:

اون مثل کسی هست که شدیدآ کتک خورده و عقلش کار نکنه…

یکی از زندانیان: به زبون خودمون، هَنگ کرده، مَنگِه…

یکی دیگر از زندانیان: خوب این ماجرا یعنی چی؟! حاج آقا جان متوجه نشدم!

محبت کنید ساده تر صحبت کنید، انشاء الله متوجه بشیم!

یکی دیگر از زندانیان: یعنی کلاس پایین صحبت کنید! دیپلم به پایین…

واعظ: چشم! بله، آدم‏هایی که اهل ربا هستن و ربا می‏خورن،

وقتی در قیامت می‏خوان سر از قبر در بیارن،

همان ماجرایِ خوردن ربا، روی‏ شان اثر گذاشته…

یعنی: اثر خوردن ربا، مثلِ مَسِّ شیطان می‏ماند…

یکی دیگر از زندانیان: حاج آقا جون، خوب اصلا مَسِّ شیطون یعنی چی؟

واعظ: خداخیرتون بِدِه، که به کلام خدا دقت دارید! وگرنه پرسشی نداشتید!

خدا شما و خانواده تون رو با قرآن محشور کنه!

عزیزانم! عجله نکنید، به تدریج که در آیات مختلف، جلو بریم،

کم‌کم توضیح داده می‏شه! خوب…

یکی از زندانیان: حاج آقا باور کن، ما اصلاً عجله نداریم!

یه سال، دو سال، ده سال، حالا حالاها در خدمت تون هستیم!

اما طفلک این بچه ها، بندگانِ خدا، دارن آزاد میشن،

خوب عجله دارن قضیه رو زود بفهمن!

نمی خوان وقتی رفتن بیرون، باز بخاطر شنیدن باقی ماجرا،

کاری کنند که باز بیان اینجا… (خندۀ زندانیان)

واعظ: برادرمون تذکر بجایی فرمودن!

اِن شاءالله همین جلسه مطلب رو تمام میکنم، تادوستان درباره اش فکرکنند!

و اگر پرسشی بود بفرمایید، تاتحقیق شده، و بعدِ نمازها خدمت تون عرضه کنم!

خوب، خدای مهربون در آیۀ 275 سوره ی بقره می فرمایند:

ذلِكَ بِأَنَّ هُمْ قالُوا إِنَّمَا الْبَيْعُ مِثْلُ الرِّبا

چرا اینها این طور شدن؟ به این خاطر که می‏گن:

تجارت مثل ربا است! هر دو یکی است!

پس کسیکه مَسّ شیطان شده باشه، بین تجارت و ربا فرقی قائل نیست!

عجب! عجب! پناه برخدا!

یکی اززندانیان: حاج آقا این مطالب خوب قرآنی رو به آقایون بانک مرکزی هم بِگید…

واعظ: چَشم! پس با مَسِّ شیطان، یک چنین اتفاقِ عجیب و بزرگی می‏افته!

خوب، این اولین آیه، که تقدیم تون شد! صلواتی مرحمت بفرمایید…

یکی از زندانیان: آیه بعدی چیه، حاج آقا؟!

2) واعظ: بله، آیۀ بعدی، آیات200 و 201 سوره ی اعراف است!

کسی از دوستان می تونه این آیات رو با صوتِ بلند برای همه تلاوت کنه؟

// سکوت بر همهمه غلبه می کند!

حیدر با صدای بلند می گوید:

قرآن رو بِدید، به این برادرمون، آخه قاری قرآنه، صدای محشری هم داره…

// جوان، نگاه شماتت آلودی به حیدر می کند…

ولی از پاکی و ساده دلیِ حیدر، خنده اش می گیرد و مهربانانه و آرام می پرسد:

جوان: مردحسابی! ازکجا میدونی قرآن بلدم بخونم؟ یادت باشه تو داری یقه گیری میکنی…

حیدر: (آهسته) دِهِه! بابا تو پرفسوری! صاحب کمالاتی، خیال کردی شُوتَم، نمی فهمم؟!

داش! اون قرآن رو بده داداش، تا باصوت جَلی بخونه، حاج آقا کیف کنه!

حاجی بخیالش ما زندونیا، قرآن خوندن بلد نیستیم، دِهِه…

// یکی از زندانیانِ جوان، فوری قرآنی از قفسه کتابها برمیدارد و بِجَوان میدهد!

حیدر برای اینکه کم نیاورد، بلند فریاد می زند: صلواتِ محمدی بِفرِس…

بعد از صلوات، جوان به چهره یِ متبسمِ واعظ نگاه می کند،

و ایشان هم بالبخندی شیرین، سرش را بعنوان دعوت بِخواندن، با احترام تکان میدهد!

و جوان روحیه ای یافته، صداصاف میکند، قرآن رابوسیده، لحظاتی برسرمیگذارد!

جوان ابتدا معنیِ آیات200 و 201 سورۀ اعراف، سپس کلام خدا را با صوتی دلربا میخواند:

اَعوذُ بالله من الشیطان الرّجیم، بِسم الله الرّحمن الرّحیم

و اگر ازشيطان وسوسه‌اى به تو رسد، بخدا پناه بَر، زيرا كه او شنواىِ داناست!

در حقيقت، كسانیكه تقوا دارند، چون از جانب شيطان مَس شوند،

[خدا را] بياد آورند و بناگاه به خود می آیند، بینا و بصیر می شوند!

وَ إِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ ۚ  إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذَا مَسَّ هُمْ طَائِفٌ مِّنَ الشَّيْطَانِ تَذَكَّرُوا فَإِذَا هُم مُّبْصِرُونَ

صدق الله العلی العظیم…

// حیدر که خیلی به وجدآمده، کنترلش را از دست میدهد، رو زانو بلند شده، شروع به کف زدن میکند!

بلافاصله جوان، سراسیمه درخواست صلوات می کند! در حالیکه، به حیدر اخم کرده! 

همۀ حضار با خنده و شادی صلوات می فرستند…

حیدر آرام می نشیند و اشک شوقش را که از گوشۀ چشمش سرازیر شده، آرام پاک می کند!

و دستانش را بسوی آسمان گرفته، شکر خدا می کند که به هدفش رسیده، جوان را برایِ دقایقی از غم و ماتم رهانیده…

واعظ: اَحسنت، احسنت! ممنون ازبرادرمان که بسیارصحیح، حروف و کلمات را ادا کردند و لحن شان هم بسیارمتناسب با معنی عباراتِ قرآن بود! احسنت! ماشاءالله…

خدا جزای خیرشان دهد و ان شاءالله این استادِجوان قاری، همه مارا کمک کند،

تا خواندن و صحیح ادا کردنِ حروف و عبارات را، خوب از ایشان بیاموزیم،

و به هنرها و فهم خودمان بیفزاییم ان شاءالله!

صلواتی مرحمت بفرمایید…

خوب، خالقِ آسمانها و زمین، در آیۀ 220 سورۀ اعراف یادآور می شوند:

﴿وَ إِمَّا يَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَميعٌ عَليمٌ﴾

وقتی شیطان میخواهد بین شما اختلاف و دعوا راه بیاندازد، القای فسادکند!

فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ پس بخدا پناه ببرید! که خداوند سمیع و علیم است…

یکی از زندانیان: يَنْزَغَنَّكَ یعنی چی؟!

واعظ: یَنزَغُ از ریشۀ نَزغ است! یعنی: وسوسه میکند! القایِ فساد میکند!

خوب، در آیۀ 201، خالقِ مهربان مان، یاد آور می شوند:

﴿إِنَّ الَّذينَ اتَّقَوْا﴾اما اهل تقوا این طور هستند:

إِذا مَسَّ هُمْ، هنگامیکه بوسیلۀ شیطان مس می شوند،

طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ از سوی شیطان وسوسه می شوند، خیال بد میکنند، یا موج شیطانی آنها را دَر بَر میگیرد!

فوری، تَذَكَّرُوا، آنها به خود می آیند، و متذکر می شوند!

فَإِذَا هُم ، یک مرتبه، به نا گاه ایشان…

– یکی از زندانیان: حاج آقا جان!

پس فقط ما بی تقواها و گناهکاران نیستیم که مورد مَسِّ شیطان قرار میگیریم!؟

بلکه آدمهایِ با تقوا هم مورد مَسِ شیطان قرار می گیرند…

– واعظ: احسنت! بله صحیح می فرمایید، متقین نیز در معرضِ مَسِ شیاطین هستن!

اما چه کسی گفته، شما بی تقوایید؟!

لطفاً، نه در حق خودتان ظلم کنید، باحکمِ ناجوری که بر زبان جاری می کنید!

و نه در محضرِ خالقِ سمیع و علیم، ناشکری کنید! پناه بر خدا!

الحمدلله خداوند، صِحتِ عقل و سلامتِ جسم داده، توانسته ایم در این جلسۀ نورانی حاضرباشیم!

البته تقوا مانند بسیاری از مفاهیم درجات دارد!

امام خمینی رحمه الله علیه، یا شهید مطهری و شهید بهشتی، یا آقای بهاء الدینی و آقای بهجت، و امثالهم،

درجه تقوایشان بسیار بالاتر از ماست!

چون: بیشتر از ما زحمت کشیده اند!

بقول شهید مظلوم دکتر بهشتی: بهشت را به بها دهند، نه به بهانه!

اما نه اینکه شما عزیزان بی بهره از نورِ تقوا باشید!

اتفاقاً اینگونه فرمایشات هم، از القاهایِ شیاطینِ انسی و جنی است! پناه بر خدا!

تا کم کم آدمی را بسویِ بی تقوایی سوق دهند، و از رحمت خداوند نا امیدش کنند!

خالقِ مهربان، در شما و دوستانِ حاضر، نورِ تقوا قرار داده، که اینجا نشسته، در محضرِ قرآن هستید!

ولی هر کدام ما، درجه ای از نورِ تقوا داریم!

بله رب العالمین، عرصه را برایمان باز گذاشته، و به هریک از ما اختیار داده، تا سعی کنیم:

بیشترین نورِ تقوا را داشته باشیم! و از همه سبقت بگیریم!

ما محکوم نیستیم از خوبانی همچون: آقای مشکینی یا شهید صدوقی و شهید صیاد شیرازی، شهید چمران،  شهید همت، شهید بابایی، و حتی از امثالِ امام خمینیِ عزیز، عقب تر باشیم!

اما تنبلی می کنیم، بله، سعی مان اندک است! نور تقوای مان هم اندک!

لذا بزرگوارانی که بیشتر، در محضرِ خدا بودنِ را حس و رعایت می کنند،

با سرعت از ما بی خیال ها سبقت می گیرند!

و در بهشت های خداوند هم، در مرتبۀ عالی تری قرار می گیرند!

و ما در دنیا و آخرت، به حالشان حسرت یا غبطه می خوریم!

هرکه بامِ عملِ صالحش بیش، برفِ بهره مندیش از نعماتِ الهی، بیشتر!

لذا تمنا می کنم، برایِ خودمان و یکدیگر بیشتر دعا کنیم!

همدیگر را به خوبی ها بیشتر دعوت کنیم!

تا در درجات بالاتری از تقوا باشیم!

و بیشتر از اهل بیت علیهم السلام بهره مند شویم! ان شاء الله…  

خوب، سروران! چه عرض می کردم؟

یکی از زندانیان: گفتید، شیطان لعین، متقین را هم مَسّ می کند…

یکی دیگر از زندانیان: مَسّ شیاطین فقط برای اهل ربا یا کافران نیست…

واعظ: احسنت! صحیح می فرمایید، همین طوره! پناه بر خدا…

یکی از زندانیان: خوب، طرح مشکلات که هنر نیست! چاره برون رفت چیست؟

زندانی نادم: تدبیر و هدایت پروردگار، بِما بندگانش چیست؟ چکنیم از آلودگی ها درآییم؟

واعظ: قبل از پاسخ به دوست مان، ابتدا برای سلامتی ایشان صلواتی مرحمت کنید!

یکی دیگر از زندانیان: برای چی؟ مگه چیکار کرد؟!

جوان: چون نگفت راهکار شما چیست؟ گفت: خدا چی میگه؟ کلام و هدایت رب مان چیست؟

واعظ: برادرمان، قاری معزز، صحیح می فرمایند!

اما شما دوست عزیز! چرا نظر مرا نخواستید؟

بلکه تاکید کردید تدبیر و هدایت خدا چیست؟!

زندانیِ نادم: یه روز برای تهیۀ جهیزیۀ دخترم، رفتیم خرید!

یخچالی را فروشنده نشان داد و از محاسنش بسیار گفت!

بنده هم پسندیدم و خواستم پولش را بپردازم که دخترم مانع شد!

و از فروشنده درخواست کرد کاتولوگ کالا را بیاورد!

به دخترم اعتراض کردم و از او دلگیر شدم!

گفت: بابا ایشان فروشنده است و می خواهد کالایش را بفروشد! سازنده که نیست!

فقط خالق و تولید کنندۀ محصول است که می داند:

خصوصیات ساخته اش چیست، و به قوت و ضعفِ محصولش واقف است!

پس اگر همواره بِدستورات سازندۀ محصول، توجه کنیم، به نفع مان است…

از آن روز به خودم، مدام، نهیب می زنم:

چرا در خرید، و خوب نگه داشتتنِ کالا، مثلاً یک یخچال، حتما به کاتولوگ و هدایتِ مهندسِ تولید کنندۀ کالا توجه می کنم، تا سود ببرم و زیان نبینم! ولی از هدایت و انذار خالقِ حکیم و مهربانم غافلم و متضرر!              

یکی از زندانیان: (با خنده) پس بخاطر همینه که اینجا آب خنک می خوری؟

زندانی نادم: ضامن بنده خدایِ تولید کننده ای شدم! ولی بخاطر وارداتِ مکرر قاچاق، توسط برخی از نور چشمی ها، تولیداتش خوابید و ورشکست شد، منِ ضامن هم فعلا اینجا در خدمت تان هستم…

واعظ: برادرانم! لطفا رعایت کنیم، زود قضاوت نکنیم!

درباره چیزی که مطلع نیستیم، سکوت کنیم!

بحقِ امیرالمؤمنین ایشان و کسانیکه بی گناهن هرچه زودتر آزاد شوند…

فکر نکنیم هرکه زندان رفته، یعنی آدم کشته یا دزدی و کلاه برداری کرده!

بنده که از حرف های برادرمان خیلی استفاده کردم! خدا جزای خیرشان دهد!

خدا بِخودشان و دختر هوشمند و عالمه شان برکات بسیار دهد!

جداً استدلالشان بسیار محکم بود، ماشاءالله، ان شاءالله نصیحت شان را رعایت کنیم!

اما پاسخ عزیزمان: کتاب آسمانی مان، قرآن، که برخلاف کُتبِ آسمانیِ دیگر، که تحریف نشده،

راهنمایی مان می کند: متقین وقتی مبتلا به مَس شیطان میشوند، تَذَكَّرُوا متذکر می شوند!

سپس، خدا یادآور میشوند: فَإِذا هُمْ یعنی: یک دفعه، یک مرتبه، بناگاه، مُبْصِرُونَ

یعنی: چشم‏ شان باز می‏شود، بخود می آیند…

یکی از زندانیان: میشه نتیجه گرفت: مَسِّ شیطان برعکس بصره؟

واعظ: دُرُسته، اَحسنت! وقتی بصرباشد، شما خوب و بد را تشخیص می دهید!

اما مسّ شیطان باشد، شخص، حتی فرق بین بیع و ربا را هم تشخیص نمی‏دهد!

مثلاً: ببینید برادرانم! شما درخیابان، درجامعه، بخاطر خیرخواهی می گویید:

فلانی! این چه لباس نامناسبی است که پوشیدی؟!

این لباس، مناسب درون خونه یا اطاق خوابه! نه بیرون خونه و میونِ نامحرما!

اما با تعجب چه می شنویم:

ای آقا! باز گیر دادی! چه فرقی داره؟ لباس، لباسه!!

اصلاً مگه کسی که لباس داره، باکسی که لباس نداره فرقی هم می‏کنه؟!!

بقول شاعر شیرین سخن: نه همین لباس زیباست نشان آدمیت!

آقاجون مهم اینه که قلبت پاک باشه! بقیه رو بی خیال!!

ای آقا! ای خانوم! مگه ما شیعۀ شاعرانیم؟! ما شیعۀ علی، قرآن ناطقیم!

ببین علی علیه السلام که قسمت کنندۀ بهشت و جهنمۀ چی میگه، قرآن چی میگه!

مگر ما را شاعران و هنرمندان و ترانه خوانان و ورزشکاران، خلق کرده اند؟ یا آنها در قبر و قیامت شفاعت مان میکنند؟!

نه! اونها هم مثل ما، محتاج شفاعت و دستگیری اهل بیت علیهم السلامند!

وقتی مردیم! به امر خداوند، در قبر و قیامت، در محضر اهل بیت علیهم السلام هستیم!

تا جزایِ نیات و افکار و اعمالمان را سنجیده!  مشخص کنند، جای مان در بهشت یا خدای ناکرده در جهنم کجاست!

پس تعجب آور و زجر آوره در جامعه می شنویم:

این آقایِ نامحرم هم مثل برادرِ مَنه!! چرا تفرقه می اندازید؟!

بابا مگه فرقی هم می‏کنه؟! فقط دلت پاک باشه! همه خواهر و برادریم!!

می‌گوییم: اولاً شخص دل ناپاک، که جاش توی جهنمه!

شما که میگی دلت پاکه، و عقلت میرسه، پس، اینهم مثل اون، یعنی چی؟!!

ببین آقا یا خانم! این رفتار و گفتار غیرالهی، مشکل داره! عاقلانه که نیست! انسانی هم نیست!

آخه روی چه مبنا و دلیل و سندی این حرفا رو می زنی؟!

اما گویی او منگ شده! اصلاً حرف ناصحانه و مشفقانه رو نمی‏فهمه، نمی شنوه!

چرا؟ چون: إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ، براستی فضا و موجِ شیطانی، اونا رو دَر بَرگرفته!

این موضوع، خیلی بحثِ مهم و عجیبِ اجتماعیه، که متأسفانه مشکلات عدیده ای در خانواده ها و جوامعِ بشری پدیدآورده! و مثل موریانه در حال تخریب انسانها و خانواده ها و جوامع انسانی است…

جوان: ببخشید استاد! درآیۀ41 سورۀ ص نیز رسولِ خدا حضرت ایوب علیه السلام،

از مسِ شیطان لعین سخن می راند!

واعظ: محبت می کنید این آیه را هم تلاوت کنید؟

جوان: چشم! افتخاری است که توفیقِ تلاوت آیه کنم! آیۀ 41سوره ص

وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ إِذْ نادَى ‏رَبَّهُ أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ بِنُصْبٍ وَ عَذابٍ

واعظ: یکی از خوشبختی های انسان اینه که:

آدمی، رفیقی حافظ قرآن داشته باشه که مدام اونو به کلام خدا تذکر بِده!

خدایا شکرت! بخاطر آنچه که دادی و ندادی!

شکر به نعمات فراوانی که ما استحقاقش رو نداریم، ولی تو از باب رحمانیتت مدام بر ما جاری میکنی!

خدایا شکرت، بخاطر این دوستان خوبی که عاشق شنیدن کلام تو هستن!

خدایا کمکم کن غیر از آنچه تو در قرآن یاد آور شده ای، بر قلب و زبانم جاری نشود!

امانتدار خوبی باشیم! و همواره وفای به عهد کنیم، و از میثاقِ روز الست غافل نباشیم!

خدایا ما را هم قاری و حافظ و عامل به قرآن قرار بده!

خدایا دوستان مان، از دوستان خودت باشند! دوستانِ خوبِ بهشتی!

خدایا! همواره، دوستیم، با دوستان تو!

و دشمنیم، با دشمنان تو! الی یوم القیامه…

خوب، همانطورکه عزیزمان، تلاوت کردند، خدا در آیۀ41 سورۀ ص میفرماید:

﴿وَ اذْكُرْ عَبْدَنا أَيُّوبَ﴾ و بندۀ ما ایوب را یاد کن!

﴿إِذْ نَادَى ‏رَبَّهُ﴾ آنزمان که ربش را نداکرد!

 ﴿أَنِّي مَسَّنِيَ الشَّيْطانُ﴾ شیطان مرا مس کرد!

 ﴿بِنُصْب ٍوَ عَذابٍ﴾ و به رنج و عذاب افکند!

 عزیزان! ایوب علیه‏السلام به پیشگاه خدا شکایت می‏کند، می‏فرماید:

شیطان مرا مسّ، و به دو نوع ماجرا مبتلا کرده!

اولاً در می یابیم: اثر مَسِّ شیطان، فقط تمیز ندادن بین خوب و بد نیست!

بلکه با مَسّ شیطان، عوارض متعددی بر فرد مستولی می‏شود!

مثلاً:  ایوب علیه‏السلام که رسول خداست و کاملاً می فهمد، می فرماید:

شیطان من را مسّ کرده و دوگونه مشکل برایم ایجاد کرده!

ثانیاً وقتی این چند آیه را کنار هم می‏گذاریم، در می یابیم:

عجب! شیاطین انسان‏ها را مسّ می‏کنند، چه کافران را و چه مؤمنین را، چه متقین را وچه رسولان را،

حتی شیطان، حضرتِ ایوب را مسّ می‏کند!

با مسّ شیطان، عوارضی بر فرد مستولی می‏شود!

همانطور که بر ایوب علیه‏السلام عارضۀ جسمانی مستولی شده بود!

یعنی: زخم‏های عجیب و غریب!

خودشان هم می‏فرمایند: به تبع مسّ شیطان من دچار عذاب شدم!

اینرا عنایت بفرمایید: گاهی آنهایی که ربا می خورن، خوب و بد را تمیزنمی‏دهند!

همانطور که در سُوَرِ بقره و اعراف صحبت از این است که:

کسیکه مسّ شیطان شده باشد، مثبت و منفی را از هم تمیز نمی‏دهد!

و در قرآن، دو بار در این زمینه صحبت شده!

اما دفعۀ سوم که آیه دربارۀ ایوب علیه‏السلام است،

این نیست که ایوب (علیه‏السلام) تمیز خوب و بد را نمی‏دهد!

نه، او رسول است، کاملاً هوشیار است، جز وحی خدا چیزدیگر نمی‏فرماید!

شیاطین هم نمی‏توانند در افکارش اثر بگذارند!

یکی از زندانیان: پس شیطان با او چه می کند؟

واعظ: به آیۀ 52 سورۀ حج توجه کنید، دوست عزیز و حافظ قرآن مان می خواند:

جوان: و پيش از تو [نيز] هيچ رسول و پيامبرى را نفرستاديم جز اينكه

هرگاه چيزى تلاوت می نمود، شيطان در تلاوتش القاىِ [شبهه‌] مى‌كرد

پس خدا آنچه را شيطان القا مى‌كرد، محو مى‌گردانيد،

سپس خدا آيات خود را استوار مى‌ساخت و خدا، داناى حكيم است

وَ مَآ أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَ لَانَبِىٍّ إِلَّآ إِذَا تَمَنَّىٰٓ أَلْقَى ٱلشَّيْطَـٰانُ فِىٓ أُمْنِيَّتِهِۦ

فَيَنسَخُ ٱللَّهُ مَا يُلْقِى ٱلشَّيْطَـٰانُ ثُمَّ يُحْكِمُ ٱللَّهُ ءَايَـاٰتِهِ  ۗ  وَ ٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ

واعظ: از آیۀ 52  سورۀ حج می شود فهمید:

شیطان لعین می تواند در آرزوهای رسولان اثر بگذارد!

یعنی آرزوی جدید برای‏شان ایجاد ‏کند!

و البته خداوند مهربان هم، برای‏شان برطرف می‏کند!

اما همواره توجه و ایمان داشته باشید:

هرگز شیطان نمی‏آید و نمی تواند، به وحی چیزی را القاء کند!

خوب باز گردیم به بحث شیرین و سودمندمان!

بله در ایوب (علیه‏السلام) بیماری‏های جسمی ایجاد کرده بودند.

از بین این سه مجموعه آیه، باز به سراغ آیۀ 201 اعراف بیاییم!

البته قبلش بگویم: ﴿نَزْغٌ﴾ در آیۀ 200 اعراف، یعنی: میانه بهم زدن!

جوان: ببخشید استاد این معنی را چگونه یافتید؟ می خواهم یاد بگیرم!

واعظ: خداجزای خیرت دهد پسرم! این معنارا از آیۀ 53 سورۀ اسراء بدست آوردم!

وَ قُلْ لِعِبادي يَقُولُوا الَّتي ‏هِيَ أَحْسَنُ، به بندگان من بگو که بهترحرف بزنند!

إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ بَيْنَهُمْ، پس نَزْغٌ چیزی است که بین آدم‏ها ایجاد می‏شود!

 بین آدم‏ها چه ایجاد می‏شود؟

بین آدم‏ها وسوسه که نیست! بلکه میانه بهم زدن است!

یکی از زندانیان: حاج آقا مشکل رو که میگی، چاره و درمانش را هم بگو…

واعظ: چشم! به آیۀ 201  اعراف توجه کنید:

إِنَّ الَّذينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ

شیاطین همه را مسّ می‏کنند!

اما اهل تقوا وقتی متوجه میشوند که دچار مسّ شیطان شده اند و خوب و بد را از هم تمیز نمی دهند، سریع در محضر می روند!

جوان: ببخشید استاد وقت تان را میگیرم، درمحضر رفتن را از کجا آوردید؟

واعظ: به آیه توجه بیشتری کنید، از واژۀ﴿تَذَكَّرُوا﴾ این برداشت می شود!

خوب، نتیجه می گیریم:

1. همۀ مردم دچار مسّ شیطان می‏شوند!

2. با مسّ شیطان، آدم‏ها بصرشان بهم می‏ریزد!

یعنی درست نمی‏بینند، مثل آدم‏های مست!

آدم جلوی اوست، او مثلاً سگ می‏بینه!

ماشین داره میآد، ماشین رو نمی‏بینه!

قبل از انقلاب اسلامی، بخاطرِنوشیدنِ مشروبات الکلی، چقدر اینگونه حوادث بود!

چقدر مشکلاتِ عجیب و غریب، به تبع شراب ‌خوری در جامعه رواج داشت!

بدین خاطر آسیب های جدی می دیدیم، که پرونده های قضایی اش موجوده!

یا نزاع ها در میگرفت و گه گاه جوانهایی بی خودی کشته می شدند و شیطان لعین شاد می شد!

بله، جداً اشخاص بخاطر مصرف مواد مخدر، قدرت بینایی و عقل شان، مختل می شه!

یعنی: کسیکه دچار مسّ شیطان شده، نگاهش بهم می‏ریزه!

چه بصر مادیش، چه فهمش از موضوعاتِ مختلف!

و الان هم یکی از  مشکلاتِ جوامعِ بشری و حتی جامعۀ ما، مَسِّ شیطانه!

بله، الان هم یکی از  مشکلاتِ جوامعِ بشری و حتی جامعۀ ما، مَسِّ شیطانه!

که متآسفانه به اون بی توجهیم و مردم رو از منظر قرآن و خطر فراگیر پیرامونِ مون، خبردار نمی کنیم!!

خوب بالطبع، علاجِ درد هم، در سطح کشور مطرح نیست!

پناه بر خدا از این همه غفلت و بی توجهی به انذار و هشدار باش های قرآنِ خالق…

یکی از زندانیان: حاج آقا جون، قرار بود، بیشتر راجع به درمان و علاج بِگی، بخدا همه گرفتاریم

(و بی اختیار شروع به گریه کردن می کند و همه متآثرمی شوند)

واعظ: قربان دل پاک و بی ریای شما! خدا خریدار این دلهای پاکِه!

برادرم! تاوقتی در عالم مادی هستیم و مولا و منجی مان عجلالله تعالی فرجه، تشریف نیاوردن، همه مان گرفتاریم! هم من، هم شما، هم دیگران، در هر سطحی که باشیم!

لذا غافل نَشیم از دعا در حق یکدیگر!

همدیگر را، دیگران را، حداقل بازبانِ خوش، خطاب، و مدام دعاکنیم، و روحیه بدیم!

درهمه حال، از رحمت خدا مأیوس نَشیم! که نا امید و مأیوس، ابلیس لعین وجُنودِ شِه!

توکل و امیدمان فقط بِخداست! و شفاعتی که خدا در اهل بیت عصمت و طهارت قرار داده!

اما چارۀ کار و علاج چیه؟! خوب اینگونه افراد محتاج چه چیزی هستن؟

احسنت! صحیح فرمودید، محتاجِ ” بصر” هَستن! باید بصرشون اصلاح بِشه!

اونهایی که دچار مسّ شیطان هستن، نیازه که ” مُبصر” بِشَن!

یعنی: بصرشان دوباره راه بیفته…

یکی از زندانیان: خوب این با چی مُیَسره؟

 واعظ: خدا در آیۀ 201 سورۀ اعراف می فرمایند: با” تذکر”!

یکی دیگر از زندانیان: تذکریعنی چی؟! چه چیزی رو تذکر بِدَن، یا متذکر بِشَن؟

اینکه هِی بِگَن: من دچار مسّ شیطان شده ام؟! یعنی: این رو مدام بِگَن!؟

واعظ: نه! اولاً فردِ آسیب دیده متوجه نیست!

اگر هم متوجه بِشِه، هزاری هم بِگِه: من دچار مسّ شیطان شده ام، من دچار مسّ شیطان شده ام… خوب چیزی حل نمی‏شِه…

 یکی از زندانیان: خوب شاید تذکر به بصره!

 واعظ: هزاری هم بِگِه: من باید بصر داشته باشم! بصرِ من باید درست باشه! من باید بصرم اصلاح بِشه…

عزیزانم! با گفتن یک جمله یا اینگونه جملات که اتفاقی نمی‏افته! پس تذکر اینها نیست!

یکی از زندانیان: در‏ترجمه ها تذکر رو یاد خدا معنا کرده اند…

واعظ: خوب کسیکه دچار این حالتِ بحرانی شده، هزاری هم بگوید:

خدایا! خدایا! الله! الله! مگراتفاقی می‏افته؟! چه اسم خدا رو بِگِه، چه یادِ خدا کنه…

اینها چیزهایی من درآوردیه، فکرِ من و شماست! باید نظرِ خدا در کتاب آسمانی رو جُست!

جوان: استاد! لطفاً شما بفرمایید تا بهره ببریم…

واعظ: بنده قصد اذیت کردن ندارم!

بلکه شیوه ام اینست که باطرحِ پرسشها، همه در بحث مشارکت کنند!

و هم اندیشه مان چنان کنجکاو شود، که بعد دریافت پاسخ، خوب فهمیده، همیشه بیاد داشته باشیم!

تا اگر در جایی این بحث طرح شد، بدان اشرافِ صحیح داشته، پاسخگوی سؤالات دیگران باشیم…

یکی از زندانیان: خوب می فرمودید… {خنده حضار}

واعظ: خسته شدید؟

جوان: نه استاد! قصد جسارت نداشتند، بلکه، اشتیاق دوستان، غَلَیان یافته!

موضوعِ طرح شده، بسیار مهم، و مورد ابتلاءِ امروزۀ همۀ ماست!

شما هم بسیار ساده و روان و همه فهم سخن می گویید که سپاسگزاریم!

جداً سراپا گوشیم تا بتوانیم مشکلات مان را رفع کنیم انشاءالله

واعظ: ممنون، خدا به همۀ شما مؤمنان خیرات و برکاتِ فراوان بِده! انشاءالله

پس با توکل به خدای مهربون و حکیم، ادامه می دیم!

ولی اگر کسی کاری داشت، مزاحمش نَشیم، می تونه بره،

و اگر مایل بود، بعداً از دوستان، پیگیر مطلب باشه!

خوب، کجا بودیم؟ بله عزیزانم! یادآور می شوم:

در اینگونه آیات” تذکر”چیزی فراتر ازمطالبی استکه تا حال شنیده اید!

یادتان باشد، گفتیم: مفاهیم درجات دارند! مثلاً ایمان درجات دارد…

جوان: استاد، پس بخاطر همینه که گفته شده درجۀ ایمانِ جنابِ سلمان از جنابِ ابوذر بالاتر است…

واعظ: بله خوب و بموقع اشاره و راهنمایی کردید، خدا خیرتان دهد،

خوب، ” تذکر” هم در این درجۀ رفیع تر، یعنی: متوجه شدن!

اما چه حد و درجه ای از متوجه شدن؟!

تذکر در این مرحله، یعنی: به محضر رفتن! در محضرِ مولا قرارگرفتن!

اما مدِ نظر خدا، محضرِ چه کسی است؟ کدام مولا؟

اگر گفته می‏شد مثلاً: ذکر الله! می‏گفتیم: محضرِ خدا…

اما اگر بخواهیم بفهمیم این تذکر و محضر، متعلق به چه کسی است،

باید به آیاتِ قبل از آیه 200 توجه کنیم! و باجستجو دریابیم ماجرا چیست؟

آیۀ 200 سوره اعراف میگِه، اِستعاذه رو باید به الله داشت!

خوب تذکر رو به چه کسی باید داشت؟! درمحضر چه کسی باید بود؟!

وقتی سیاق آیات رو نگاه کنیم، ‏می بینیم، خداوند در آیۀ 198 بارسولش صحبت می کنه!

وَ إِنْ تَدْعُو هُمْ إِلَى الْهُدى ‏لا يَسْمَعُوا، وقتی به هدایت دعوت‏شان کنی، نمی‏شنوند!

وَ‏ ترا هُمْ يَنْظُرُونَ إِلَيْكَ وَ هُمْ لايُبْصِرُونَ، می‏بینی دارند نگاهت میکنند، اما تورا نمی‏بینند!

احسنت، بله این همان مَسّ شیطان است!

و پروردگار عالم در آیۀ 199 سورۀ اعراف خاطر نشان می شوند:

﴿خُذِ الْعَفْوَ﴾ عفوشان کن!

﴿وَ أْمُرْ بِالْعُرْفِ﴾ به معروف،‏ امرشان کن!

﴿أَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلينَ﴾ و از نادانان، رخ برتاب!

عزیزانم! حال مروری داشته باشیم، به آنچه گفتیم. خوب تا اینجا چه گفتیم؟

جوان: کس یا کسانیکه مَس می شوند، تنها راهی که برای شفا و رهایی ازشیطنت ها دارند، این است که باید به محضرِ ولیِّ زمانه بیایند!

مثلا: در صدر اسلام، به محضرِ رسول ‏‏الله صلی الله علیه و آله می رفتند!

حیدر: حاج آقا ما هم می خواستیم همین رو بگیم…

(خنده ی حضار. جوان با مهربانی سرِ حیدر را می بوسد.)

واعظ: احسنت برهر دویِ شما! آری چاره و علاجِ جوامع در اینگونه موارد درآینده،

بخصوص، در این ایامِ در آستانۀ آخرالزمان، اینستکه قرآن می فرماید:

باید همواره در محضر و فضایِ ذکر بود، تا آسیب نبینیم!

وطبقِ آیاتِ 198 تا 201 سوره اعراف، این محضر و فضا و حیطه،

فقط مربوط به رسول الله صلی الله علیه و آله و خلفایی است که ایشان به امرِخداوند برگزیدند!

و حضرت بارها میان عمومِ مردم، آنها را معرفی کردند!

که می توانید این موضوع را در کُتبِ الغدیر یا در کتاب مستند و شیرینِ مناظراتِ شبهای پیشاور، بخوانید،

کلِ مناظرات، بر محورِ اسنادِ کُتبِ معروفِ علمایِ بزرگِ برادرانِ اهلِ سنت است!…

جوان: کتابِ شب های پیشاور که مناظراتِ جنابِ سلطان الواعظین از شاگردانِ آیت الله بروجردی با علمایِ بزرگِ اهل سنت، در پیشاورِ پاکستان است را در کتابخانۀ اینجا داریم؟

واعظ: انشاءالله که باشد، ولی اگر نبود، خودم بانی می شوم و تعدادی را تهیه کرده، به کتابخانه هدیه می کنم…

زندانی نادم: حاج آقا جان! این سخنان خوبِ شما…

واعظ: اینهاکه عرض شد، سخن این حقیر نبود! قرآن، کتاب آسمانی مان از جانب خدا می گوید…

زندانی نادم: بله درسته! ببخشید! بنده هم بی اختیار یادِ فتنۀ سال 1388 افتادم،

بعضی ها، نامردی هایی انجام می دادن، که گویی خودشون نیستن، مسخ شده بودن،

خشونت هایی انجام می دادن که از یک انسانِ سالم بعیده، کتک زدن ها، آتیش زدن ها…

آشپزِ زندان: عِینهو مثلِ داعش یا مجاهدین خلقِ دهۀ 60 …

یکی از زندانیان: راس میگه حاج آقا، خونۀ ما، جنبِ مسجد لولاگره، توی نواب!

داعشی هایِ 88 وقتی با بی حیایی و نامردی مسجد رو به آتیش کشیدن،

برخی از شاهدین از غصه و ناراحتی گریه می کردن!

خودم شنیدم، یکی به رفیقش می گفت: مسجد رو چرا آتیش زدن؟!

آخه داره قرآنها می سوزن، مردم تومسجدن، همه چی آتیش گرفته، قرارما این نبود!

دوستش با تحقیر و بی تفاوتی نگاش کرد و گفت:

مثل اینکه قاط زدی! ماباید به هربهایی پیروز بِشیم و نظام سقوط کنه! بقیه اش مهم نیست، درست میشه!!

یکی دیگر از زندانیان: تو اون هوایِ آلوده، یه عده موتور سوار، مأمورِ آتیش زدنِ سطل های آشغال بودن!

یادمه خانومی دادمی زد: بابا اموال عمومی رو برا چی نابود می کنید؟ اینها رو با پول و مالیات من و تو تهیه کردن! آخه از فردا آشغالامون رو چیکار کنیم؟

یکی از زندانیان: یه عده هم مأمورِ تخریب نرده های خیابانها بودن، کارها از پیش تقسیم شده بود…

یکی دیگر از زندانیان: تو خیابان آزادی خودم دیدم، آقایی با عصبیت و نفرت، با کلاهِ موتور سوارها چنان بی رحمانه برسر جوان موتور سواری می زد، که آدم حیرت می کرد، چطور دلش میاد، مثل حِیون شده بودن…

یکی دیگر از زندانیان: حاج آقا یادم نمی ره، مردم داشتن نماز جمعه اقامه می کردن، ضلعِ شمالیِ بلوار کشاورز، جوانی که سجاده همراه داشت را زده بودن و از سرش داشت خون زیادی می رفت، ولی داعشی ها نمی ذاشتن مردم به مجروحِ در حالِ جان دادن، نزدیک بِشن، تا اونو به آمبولانسی که در نزدیکی اونجا بود ببرن! اینا از داعشی ها هم بدتر بودن، ایرانی جماعت، اینطوری نامرد و بی معرفت و سنگدل نیست…

واعظ: یه وقتی معلم هایِ تاریخِ ما، راجع به جنایاتِ صلیبیون در یورش به قدس شریف می گفتن!

اون هم به نقل از مورخانِ بزرگِ غربی!

ما باورمون نمی شد، انسان اینقدر وحشی و خطرناک و خون ریز بِشه!

قتل عام های امثال صبرا و شتیلا و قانا، توسط صهیونیست های غاصب هم که معروفه،

و هنوز شکنجه و کشتارِ بی رحمانۀ مردمِ مظلومِ فلسطین، توسطِ صهیونیست ها، به پشتوانۀ شیطان بزرگ آمریکا، و اروپایِ مُزَوِر و خبیث ادامه داره!

در اوایل انقلاب هم جنایات عجیب ساواک رو دیدیم که چطور بی رحمانه به کمیته های مردمی و جوانانِ بی تجربه مان حمله می کردند و می کشتن و آتیش می زدن!

بعدش مواجه شدیم با افرادِ کومله و دموکرات و کمونیست های تجزیه طلب در کردستان! که چطور زنده زنده پوست سرِ بسیجیانِ اسیر را می کندن، و تمامِ سازمانهای بین المللی، لال مونی گرفته بودن!!

یا سَرِ جوانانِ دست بستۀ اسیر رو در روغنِ در حال جوش فرو می کردند و عکسِ یادگاری می گرفتن!

یا سر بچه های بسیجی رو ایستاده قطع می کردن، تا به تِلو تِلو راه رفتنش بخندن!!

و شعارِ زنده باد خلقِ قهرمان بدهند و از آزادی مردم و کارگران و کشاورزان و زنان، دم بزنن و گوش فلک رو کر بکنن!

همون طور که گفتن، در اوایل دهۀ 60 هم منافقین خلقِ ایران، سرِ سفرۀ افطار، نوزاد را جلوی چشم پدر و مادرش می کشتن و بعد، پدر و مادرِ خانواده را جلوی چشم فرزندان، با دهان روزه شهید می کردن!

کشتن و سوزاندن و قطعه قطعه کردن سه پاسدارِ مظلوم و بیگناه، هم که خبر اول دنیا شد!

و اگر مجاهدت و سعیِ شبانه روزیِ امثالِ شهید اسدالله لاجوردی ها ویارانِ مخلصش نبود، معلوم نبود باید چه کشتارها و فجایعی را شاهد می بودیم؟!

تو این چند سال اخیر هم که گروهِ طالبانِ خون ریز، توسط حزب جمهوری خواهِ  ایلومیناتِ آمریکا در افغانستان پدید اومد تا با قوت گرفتنش به ایرانِ اسلامی حمله کنن و سرزمین های شرقی ما را تصاجب کنن!

حزب دموکراتِ  فراماسونرهایِ آمریکا هم به فرماندهی اوبامای فراماسونر، داعش رو سازمان دادن، تا نقشه خاور میانه بزرگ را پدیدبیارن، و پس از اشغالِ سوریه و عراق، به ایرانِ اسلامی حمله کنن و سرزمین هایِ غربی ما رو تصاحب کنن!

که این فاجعۀ بین المللی را هم خانوم کلینتون دموکراتِ فراماسونر، در کتابِ خاطراتش درج کرده،

و هم آقای ترامپِ جمهوری خواه، رییس جمهورِ ایلومیناتِ آمریکا بارها علنی اعلام کرد و دموکراتهایِ فراماسونر تکذیب نکردن!!

پس از 10 سال از رحلت جانسوز امام خمینیِ عزیزمان، رحمه الله علیه، یعنی سال 1378 فتنه ای رو غرب زدگان ایرانی راه انداختن!

و 10 سال بعدش در 1388 باز این شیفتگانِ ایرانیِ غرب زده یِ مشتاقِ استکبارِ آمریکا، فتنه ای دیگر به راه انداختن!

آقایِ ترامپ هم با بی حیایی تمام و خلافِ قوانین روابط بین الملل، علنی اعلام کرده:

فتنه های دیگری را به کمک ایرانیانِ مزدورِ آمریکا، به روش داعش مسلکان، طراحی کرده اند، تا ایران تجزیه شده،  نشانی از نسل ایرانی نماند! یعنی: همان که در آیۀ 8 سورۀ صف، ذکر شده:

يُرِيدُونَ لِيُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ

مى‌خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش كنند!

غافل از اینکه خداوندِ آسمانها و زمین، اراده ی دیگری دارد و در ادامه آیه آمده:

وَ اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكَافِرُونَ

و حال آنكه خدا نورش را تام خواهد گردانيد، گر چه كافران را ناخوش افتد!

پس ما باید بفکر فتنه های بزرگتر دشمنانِ خارجی و داخلی مان باشیم!

با آمادگی کامل و همه جانبه! تا به میهنِ عزیزمان و خانواده هایمان آسیبی نرسد!

و این رخ نخواهد داد، مگر اینکه متحد و همسو و یک دل و یک زبان،

هم پایِ رهبرِ متقی و با هوش مان، در همۀ صحنه ها و محضرها باشیم!

و به وعده ی غربی هایِ عهد شکنی که بارها بما صدمه زده اند، ساده لوحانه، دل خوش نکنیم!

که عزیزانم، ای مؤمنان این مرز و بوم،  مَسِّ شیاطین در کمین است! نکند باز غافلگیر شویم…

آشپزِ زندان: حاج ببخشید! خدا وکیلی خیلی دیر شده!

من اومدم به دوستان بِگم غذا سرد شده، زود بیایید! مطالبِ قرآنی شما مَنو حیرت زده کرد!

یادم رفت برای چی اومدم…

واعظ: چشم، چشم! برای سلامتی خودتون و خانواده هاتون صلواتی مرحمت بفرمایید…

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم

عبدِ مالکِ یومِ الدین

انوشه گیلانی نژاد

  1397/05/24