دهه اول محرم 1441
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
العصر1 – وَ الْعَصْرِ
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل]،
العصر2 – إِنَّ اْلإِنْسانَ لَفي خُسْرٍ
که واقعاً انسان دستخوش زيان است؛
العصر3 – إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ
مگر کساني که گرويده و کارهاي شايسته کرده و همديگر را به حق سفارش و به شکيبايي توصيه کرده اند.
شب نهم محرم ١٤٤١
امام حسین صلوات الله علیه کنار قبر رسول خدا صلی اللّه علیه و آله وسلم:
«اَللّهُمَ اِنّی اُحِبُّ المَعرُوف وَ انکِرُ المُنکَرَ وَ اَسأَلُکَ یا ذَاالجَلالِ وَ الاِکرامِ بِحَقِّ هذَا القَبرِ وَ مَن فیهِ اِلّا اختَرتَ لی ما هُوَ لَکَ رِضیً وَ لِرَسُولِک َرِضیً»
خدایا! من معروف را دوست دارم و از بدی و منکر بیزارم. از تو درخواست می کنم ای خدای ذوالجلال و کرامت بخش به احترام این قبر و کسی که در آن است راهی را پیش رویم بگذاری که مورد رضا و خشنودی تو و رسول تو است.
(مقتل خوارزمی، ج 1، ص 186)
ما می خواهیم عاشورایی بشیم چه کار کنیم؟
فَقَالَ ع بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ عَلَى مِلَّةِ رَسُولِ اللَّهِ ص ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ إِلَى السَّمَاءِ– وَ قَالَ إِلَهِی أَنْتَ تَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقْتُلُونَ رَجُلًا لَيْسَ عَلَى وَجْهِ الْأَرْضِ ابْنُ بِنْتِ نَبِيٍّ غَيْرُهُ ثُمَّ أَخَذَ السَّهْمَ فَأَخْرَجَهُ مِنْ وَرَاءِ ظَهْرِهِ فَانْبَعَثَ الدَّمُ كَأَنَّهُ مِيزَابٌ فَضَعُفَ عَنِ الْقِتَالِ وَ وَقَفَ فَكُلَّمَا أَتَاهُ رَجُلٌ انْصَرَفَ عَنْهُ كَرَاهَةَ أَنْ يَلْقَى اللَّهَ بِدَمِهِ حَتَّى جَاءَهُ رَجُلٌ مِنْ كِنْدَةَ يُقَالُ لَهُ مَالِكُ بْنُ الْيُسْرِ فَشَتَمَ الْحُسَيْنَ ع وَ ضَرَبَهُ عَلَى رَأْسِهِ الشَّرِيفِ بِالسَّيْفِ فَقَطَعَ الْبُرْنُسَ وَ وَصَلَ السَّيْفُ إِلَى رَأْسِهِ فَامْتَلَأَ الْبُرْنُسُ دَماً.»
«امام عليه السّلام فرمود: به نام خدا و برای خدا و بر دین رسول خدا (ص) و آنگاه سر به آسمان برداشت و گفت: خداوندا تو مى دانى كه اينان مردى را مى كشند كه بر گستره زمين جز او فرزند دختر پيامبر نيست. سپس تير را گرفت و از پشتش در آورد و خون چون ناودان فوران كرد، و توان جنگ از امام مى رفت. حضرت بايستاد و هر مردى كه نزد امام مى آمد باز مى گشت و دوست نداشت كه مبادا خداى را با شركت در خون امام ملاقات كند، تا آن كه مردى از كنده به نام مالك بن نسر _ لعنة اللَّه عليه_ آمد و به حسين عليه السّلام ناسزا گفت و با شمشير بر سر مباركش زد كه كلاه خود را بريد و به سر مبارك رسيد و كلاه خود آكنده از خون شد.
اصول كافى / ترجمه كمره اى ؛ ج 6 , ص 271
أنعام161 – قُلْ إِنَّني هَداني رَبّي إِلي صِراطٍ مُسْتَقيمٍ دينًا قِيَمًا مِلَّةَ إِبْراهيمَ حَنيفًا وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکينَ
بگو: «آري! پروردگارم مرا به راه راست هدايت کرده است: ديني پايدار، آيين ابراهيمِ حقگراي! و او از مشرکان نبود».
نحل123 – ثُمَّ أَوْحَيْنا إِلَيْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْراهيمَ حَنيفًا وَ ما کانَ مِنَ الْمُشْرِکينَ
سپس به تو وحي کرديم که: «از آيين ابراهيم حقگراي پيروي کن، [چرا که] او از مشرکان نبود».
علوی شدن
صافات83 – وَ إِنَّ مِنْ شيعَتِهِ َلإِبْراهيمَ
و بيگمان، ابراهيم از پيروان اوست.
فاطمی شدن
أنعام79 – إِنّي وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذي فَطَرَ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضَ حَنيفًا وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکينَ
من از روي اخلاص، پاکدلانه روي خود را به سوي کسي گردانيدم که آسمانها و زمين را پديد آورده است؛ و من از مشرکان نيستم.
أنبياء69- قُلْنا يا نارُ کُوني بَرْدًا وَ سَلامًا عَلي إِبْراهيمَ
گفتيم: «اي آتش، براي ابراهيم سرد و بيآسيب باش».
موضوع :چگونه حسينى بشيم؟.
حنیف بشیم
ارتباط قلبی با امام زمان عج
شب نهم محرم ١٤٤١
اهم عناوين :
▪️ملت رسول الله.
▪️ملة ابراهيم.
▪️حنيفيت.
▪️همراهى با امام.
▪️تبعيت از راى .
▪️فليرحل معنا.
▪️ابو الفضل ع.
«أَشْهَدُ لَكَ بِالتَّسْلِيمِ وَ التَّصْدِيقِ وَ الْوَفَاءِ وَ النَّصِيحَةِ لِخَلَفِ النَّبِيِّ صلی الله علیه و آله وسلم»
بحار الانوار، علامه مجلسی، 98 / 217، باب 18، زیاراته صلوات الله علیه المطلقه و هی عده زیارات منها مسنده و منها ماخوذه من کتب الاصحاب بغیر اسناد … ص 148
(هيئت علي اكبر ع)
اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم