میگم: اگر شما شخص یا اشخاصی را به میهمانی رسمی دعوت کنید و بر سفرۀ پذیرایی، همه جور نعماتِ قابل دسترس قرار دهید و بسیاری نیز براین خوان ویژه و گسترده خدمت کنند و بر آن شاهد باشند، چه موقع ادب اقتضاء میکند شما سفره را برچینید؟
آیا در حالیکه میهمان یا میهمانان، هنوز مشغول خوردن و بهرمندی از سفرۀ اِکرام شما هستند، سخاوتمند و مؤدبی مثلِ شما، سفره اطعام را از نزد حاضران بر میدارد؟!
هرگز! هرگز! چون این با رسم میهمان نوازی و اِکرام نمی خواند!
خوب ما که بندۀ ضعیف و کوچکِ “رَب“ در این پهنا و عظمتِ مخلوقاتِ بی شمارِ باری تعالی در زمین و آسمانهایش هستیم، این رفتار را شایسته نمی دانیم و میگوییم:
شأنِ مجلس و محضر و میهمان را باید پاس داشت!
حال چگونه تصور می کنیم خدایِ “ذِي الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ“ چنین کند؟!
رَبّ الْعَالَمِينَ از یکسال قبل، درکُلِّ عالَم اعلام میکند میخواهد سفره اطعام برگزارکند و همگان برخوانِ گسترده خالق شان میهمانند! و کارگزارانش را هم بکار میگیرد تا بهترین پذیرایی را کنند!
حال چگونه قابل تصوراست “خدایِ رحمانِ رحیم“، میهمانانِ حاذق و خوش اشتهایش را که هنوز دستِ نیاز بِسوی نعمات درازکرده اند را پَس بزند و از “خانه“ براند؟!
عزیزانم! پَس بیاییم از این فرصتی که“پروردگارمان“ مخصوصاً فراهم آورده، تا انسان را اِکرام کند، حُسنِ استفاده را کنیم و ازسُفره و محضرمولای مان، خدای مهربانمان کناره نگیریم و با سعی وافر بکوشیم هرگز غافل از“محضرِ“ او وَ خوانِ گسترده اش نباشیم!
یقین بدانیم تا ما بندگان، رسم بندگی دانیم و برسفره اش نشسته ایم، نه تنها خوان گسترده ذُو الْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ برچیده نمی شود بلکه “وَلی مان” از بابِ اِکرامِ بندگانش، برنعماتِ“محضر“می افزاید!
و نیک میدانیم: ما انسانها، بشدت در دنیا و آخرت به این اِکرام و نعماتِ نورانیِ بی شمارِ“رَبِّ حنان“ جداً نیازمندیم!
عیدتان مبارکها… التماس دعایِ وافر…
انوشه گیلانی نژاد
1398/3/15
صلی الله عليک يا فاطمة الزهراء
ما به اینجا نه پی حشمت و جاه آمدهایم
بر در خانهی مادر(س) به پناه آمدهایم …