بایگانی برچسب: کاروان حسینی ص

«مهدویت»، این بال عظیم شیعه جایگاه محصول و هدف را دارد و بال «حسینیت» روش حرکت بر مسیر به سوی محصول است

کاروانی عاشق، در مسیر نورانی و ارواحی جلا یافته به نورانیت جهادی اکبر

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ، وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ ، السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ، وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ

شیخ جعفر شوشتری در کتاب خصائص الحسینیه میفرماید: اباعبدالله الحسین ص هنگامی که علی اکبر ع را به میدان می فرستاد، به لشگر خطاب کرد و فرمود: «یا قوم، هولاءِ قد برز علیهم غلام، اَشبهُ الناس خَلقاً و خُلقاً و منطقاً برسول الله……. ای قوم، شما شاهد باشید، غلامی را به میدان می فرستم، که شبیه ترین مردم از نظر خلق و خوی و منطق به رسول الله (صلی الله و علیه وآله وسلم) است بدانید هر زمان ما دلمان برای رسول الله(صلی الله و علیه وآله وسلم) تنگ می شد نگاه به وجه این پسر می کردیم. منتهی الآمال، ج ۱، ص ۳۷۵

محمد7 - يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللّهَ يَنْصُرْکُمْ وَ يُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ

بسم الله الرحمن الرحیم السلام علیک یا اباعبدالله مولاجان محرم که از راه میرسد به عشق شما سیاهپوش می شویم! عزاداری می کنیم و می گرییم! هزار سال از آن واقعه گذشته ولی انگار هر سال درد ما تازه است! اندوه در جانمان لانه می کند از آنچه به خاطر …

إبراهيم1 - الر کِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْکَ لِتُخْرِجَ النّاسَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَي النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلي صِراطِ الْعَزيزِ الْحَميدِ

خداوندا! عبودیت تو به اعتقاد نیست که به فعل است. فعلی که ریشه در اعتقاد دارد. عبد تو بودن پایین‌ترین درجه از صراطی است که قامت به رضایت تو صاف می‌کند. “وَ أَنِ اعْبُدُونِي هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِيمٌ “يس61 عمری است قرار به ایمان تو می‌کنیم اما روح‌هایمان در میان برج‌های …

هنگامی که امام ع به رهگذری میرسیدند، حتی از دور، او را دعوت می‌کردند. از احوال او جویا می‌شدند از حرکتشان با او صحبت می‌کردند و او را دعوت به همراهی می‌کردند. آن‌هم با حکیمانه‌ترین کلام‌ها و دلنشین‌ترین لحن‌ها و فضاها. اگر رهگذر تازه از راه رسیده، مسیر خود را …

آل عمران174 - فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ يَمْسَسْهُمْ سُوءٌ وَ اتَّبَعُوا رِضْوانَ اللّهِ وَ اللّهُ ذُو فَضْلٍ عَظيمٍ

يوسف108 - قُلْ هذِهِ سَبيلي أَدْعُوا إِلَي اللّهِ عَلي بَصيرَةٍ أَنَا وَ مَنِ اتَّبَعَني وَ سُبْحانَ اللّهِ وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکينَ

با تکان دستی از خواب پرید، عطا بود: پاشو اخوی نماز صبحه! اتوبوس برای نماز توقف کرده بود، خمیازه ای کشید و خواب آلوده پیاده شد، صف عریض و طویلی برای تجدید وضو تشکیل شده بود! با کراهت نگاهی به وضوخانه نه چندان تمیز نمود، به دلش نبود در این محیط وضو بگیرد! دستی را بر شانه اش احساس کرد،  باز هم عطا با شادابی همیشگی اش ! چی شده اخوی؟

امید که فاطمه س لطفی به ما کند

رسول الله (ص) که مبعوث شدند، با خود نور آوردند.