صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
عبدم کن…
عبدم کن…
خدایا !…
الحمدالله…
چقدر مرا غرق در نعمت کرده ای…
دیگر چه عطا نکرده ای؟…
هرچه می نگرم نعمت است و نعمت…
چه کریمانه دستگیرم بوده ای…
چه مادرانه سراغم آمدی…
چه دلنشین بالا می بَری…
حقیقتا تو مالک منی…
تو صاحب منی…
ولی غرق در خجالتم که عبد تو نیستم…
مالک!
برای تو نیستم…
تو دوست داشتی من هیچ باشم و من، “من” هستم…
چه زشت و کریه و وقیح….
ولی…
تو عاشقانه مرا آموختی…
اینگونه بخوانمت…
ایّاک نعبد…
ایاک نعبد…
ایاک نعبد…
به شکرانه این همه نعمت و کرم تو، می خواهم عبد تو باشم…
برای تو باشم…
بسوی تو باشم…
با خوبان تو باشم…
ای مهربان!…
کمکم می کنی؟…
تا از مسیری که تو دوست داری، بسوی تو شتابان بیایم….
می شود این گم کرده راه را، باز دست بگیری و سلوک دهی…
گم کرده راهم ولی نمی خواهم گمراه باشم…
نمی خواهم مورد غضب تو باشم…
می خواهم محبوب تو باشم و تو محبوب من باشی…
خدایا کمکم کن…
خدایا کمکم کن…
خدایا…
لطفی که تو کرده ای پدر و مادرم نکرده اند…
حقا که مهربان تر از پدر و مادرم تویی…
الیس الصبح بقریب…
