تفسیر دعای «اللهم بلّغ مولای صاحب الزمان»

زیارتی است که هر روز پس از نماز صبح مولای ما صاحب‌الزمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌  به آن زیارت می‌شود و حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره مقید بودند که هر روز آن را بخوانند. در کتاب زادالمعاد از سیدبن‌طاووس رحمه‌الله نقل شده است که مستحب است امام عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌  را به این عبارات زیارت کرد:

اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلَايَ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ، عَنْ جَمِيعِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ، فِي مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا وَ بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ سَهْلِهَا وَ جَبَلِهَا، حَيِّهِمْ وَ مَيِّتِهِمْ، وَ عَنْ وَالِدَيَّ وَ وُلْدِي وَ عَنِّي، مِنَ الصَّلَوَاتِ وَ التَّحِيَّاتِ، زِنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مِدَادَ كَلِمَاتِهِ‏ وَ مُنْتَهَى رِضَاهُ،  وَ عَدَدَ مَا أَحْصَاهُ كِتَابُهُ، وَ أَحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ، اللَّهُمَّ إِنِّي أُجَدِّدُ لَهُ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي كُلِّ يَوْمٍ عَهْدًا وَ عَقْدًا وَ بَيْعَةً لَهُ فِي رَقَبَتِي، اللَّهُمَّ كَمَا شَرَّفْتَنِي بِهَذَا التَّشْرِيفِ وَ فَضَّلْتَنِي بِهَذِهِ الْفَضِيلَةِ وَ خَصَصْتَنِي بِهَذِهِ النِّعْمَةِ، فَصَلِّ عَلَى مَوْلَايَ وَ سَيِّدِي صَاحِبِ الزَّمَانِ، وَ اجْعَلْنِي مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَشْيَاعِهِ وَ الذَّابِّينَ عَنْهُ، وَ اجْعَلْنِي مِنَ الْمُسْتَشْهَدِينَ بَيْنَ يَدَيْهِ، طَائِعًا غَيْرَ مُكْرَهٍ، فِي الصَّفِّ الَّذِي نَعَتَّ أَهْلَهُ فِي كِتَابِكَ، فَقُلْتَ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ، عَلَى طَاعَتِكَ وَ طَاعَةِ رَسُولِكَ وَ آلِهِ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ، اللَّهُمَّ هَذِهِ بَيْعَةٌ لَهُ فِي عُنُقِي إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.

مؤلّف گوید: علاّمه مجلسی در کتاب «بحارالانوار» فرموده است: من در بعضی از کتاب‌های قدیمی دیده‌ام که پس از این زیارت، دست راست را به دست چپ بگذارد، مانند قراردادن در بیعت.

خدايا برسان به مولايم صاحب‌الزمان _ درود خدا بر او _ از جانب همه مردان و زنان مؤمن در مشرق‌ها و مغرب‌ هاى زمين، و خشكی‌ها و درياهايش، و همواری‌ها و كوه‌هايش، زنده و مرده آنان، و همچنين از طرف پدر و مادرم و فرزندانم و خودم، درودها و تحيت‌هايى به گرانى عرش خدا و كشيدگى كلماتش، و نهايت خشنودی‌اش، و شمار آنچه كتابش برشمرده، و دانشش به آن احاطه يافته است. خدايا در اين روز و در هر روز براى آن حضرت، عهد و پيمان و بيعتی، بر عهده‌ام تجديد می‌كنم. خدايا همچنان كه مرا به اين شرافت ، مشرّف نمودى، و به اين فضيلت برترى‌ام دادى، و به اين نعمت خاصم فرمودى، پس درود فرست بر مولا و سرورم صاحب‌الزمان، و مرا قرار ده از ياران و پيروان و دفاع‌كنندگان از آن حضرت، و از كشته‌شدگان پيش رويش، از روى ميل و رغبت، نه ناراحتى و اكراه، در صفى كه اهل آن را در قرآنت وصف کرده و فرموده‌اى: گويى آنان بنايی محكم و استوارند. اين عمل را از من بر پايه اطاعتت، و اطاعت رسولت و خاندانش _ درود بر ايشان _ قرار ده. خدايا اين بيعتی است بر او، بر عهده من تا روز قيامت.