صراطِ مستقیم

سلام…

خداوندِ مهربان، باز روزنه ای باز کرد تا پرتوی از نور محرم حسینی، همگان را احاطه کند! الحمدلله

تا غرق در محبت و رحمت و فضلِ خالق، بالاتر از خویش و اندیشه و باورمان، ایمانیات مان را درحدِ توان و سعی، رفعت دهیم! ان شاءالله…

و با سرعت بیشتر در سبقت از خود و دیگران، تمرین سربازی مان را ارتقاء داده، نورانی تر کنیم!

هرچند غفلت از محضرِ محبوب، باز در کمینِ سقوط مان است…

به شهادت قرآنِ عزیزِ حکیم، نه تنها انبیاء و رسل که بر صراط مستقیم بودند!

بلکه خدای مهربان، مومنانی که در کف عالم با هم اختلاف داشتند، را نیز به هدایتِ خویش، بر درجه ای از صراط مستقیم بودن هدایت می کرد!

و حتما اکنون نیز مومنانی به هدایت الهی، در کفِ عوالم می توانند بر صراطِ مولا آرام گیرند!

كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَ مُنذِرِينَ وَ أَنزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ ۚ

وَ مَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ ۖ

فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ ۗ وَ اللَّهُ يَهْدِي مَن يَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ بقرة213

آری سنتِ خدایِ حنان و سبحان، برای ارتقایِ همگان، بخصوص انبیاء و رسل، بر این بود که، زمینه هایی ایجاد کند، تا هریک از آنان، با هر ظرفیتی که دارند، بیش از پیش ارتفاع گرفته، بسویِ نشآت بشتابند…

و از موثرترین و کاربردی ترین شیوه ها، عشق بازی و نرد عشق باختن به سیدِ الشهدا، مظلومِ کربلاست! علیه و علیهم السلام…

سفینه النجاتی که رب العالمین، وسیع تر و مستجاب تر قرار داده…

لذا رشد یافته ترین هایی همچون انبیاء و رسل، در هرزمان و هرمکانی که بودند، شیدا و بی قرار، بسوی جانِ جانان می شتافتند…

باید که جمله جان شوی، تا لایق جانان شوی

وآنگه شرابِ عشق را، پیمانه شو، پیمانه شو…

هل الدین الا الحب و البغض؟

در دورانِ عاشقیِ موسی علیه السلام، خداوند مهربان، فصل جدیدی جهت انسانها باز کرد!

تا او قومش را با ره نمایی و هدایت الهی، بوسیلۀ آیات، از ظلماتِ دنیا بسوی نور، خارج کند!

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآيَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُم بِأَيَّامِ اللَّهِ ۚ

إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ 5 ابراهیم ع

و موسی ع قومش را چنین می کشاند، و یاد آور ایام الله بود، و نه فقط یوم الله!

اما از دورانِ رحمه للعالمین ص اذن رب بر این قرار گرفت:

رسول الله ص ناس را، طبق آنچه در کتاب است، نه تنها از ظلمات بسوی نور، ره بَرَد، بلکه مستعدان ساعی را، بر صراط، قرار داده، تا بهره مند از العزیز و الحمیدِ رب گردند …

الر ۚ كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ

عبد مالک یوم الدین

انوشه گیلانی نژاد

97/6/22