صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
مردم انتظار دارند دولت برای مشکلات اقتصادی تدبیر کند اما تکنوکرات‌ها و بوروکرات‌های دولت به جان هم افتاده‌اند.
حزب کارگزاران با انتشار بيانيه‌اي با بيان اينکه به دنبال نقد استراتژيک دولت روحاني هستيم، از دولت مورد حمايت خود با عناوين «دولتي سرگشته» و «فاقد استراتژي اقتصادي و گفتمان اقتصادي» ياد کرده است.
سمت‌وسوي نقد بيانيه متوجه سازمان برنامه و بودجه و آقاي نوبخت است.
دراين بيانيه تاکيد شده است:
«مردان بزم» در دولت بايد تغيير کنند،
دولت بايد نوسازي شود و خون تازه‌اي در رگ‌هاي آن جريان يابد، چرا که دولت در دو عرصه «اجرا» و «سياستگذاري» کم آورده است.
اين بيانيه نشان مي‌دهد که نقد درون گفتماني شرکت سهامي که چينش کابينه و مديران دولتي را مديريت مي‌کرده تاب مستوري ندارد و کار به صدور بيانيه و نوعي گيس و گيس‌‌‌کشي سياسي رسيده است.
از حزب کارگزاران که رئيس شوراي مرکزي آن اکنون معاون اول رئيس جمهور و بعد از آقاي روحاني تصميم گير اصلي دولت است، صدور چنين بيانيه‌اي حيرت‌آور است.
در اين بيانيه هيچ اشاره‌اي به برنامه‌اي که براي برون رفت از آن بشود بر مشکلات غلبه کرد، ديده نمي‌شود.
بيانيه حاوي چند ناسزا و چند متلک سياسي و تغيير مديراني که مورد رضايت حزب نيست، مي‌باشد و از آن بوي نوعي سهم‌خواهي و زياده‌طلبي مي آيد.
پاسخ حزب اعتدال و توسعه هم که مخاطب اصلي اين بيانيه مي باشد، جالب است.
حزب اعتدال و توسعه مي‌گويد:
«صدور اين بيانيه نوعي خودانتقادي و زير سوال بردن عملکرد بزرگان اين حزب ارزيابي مي‌شود،
لذا حزب بايد درباره عملکرد و ماندن يا رفتن اعضاي خود در دولت که به طور گسترده در لايه‌هاي مختلف اقتصادي کشور حضور فعال دارند پاسخگو باشد.
از ماه‌ها قبل با فشارهاي پيدا و پنهان، کارگزاران قصد امتيازگيري از دولت را دارند و به نتيجه نرسيدند لذا به رويکرد مطالبه‌گرانه، آن هم با آرايش تهاجم رسانه‌اي روي آورده‌اند.»
صدور اين دو بيانيه و نقدهايي که اصلاح طلبان در رسانه‌هاي مکتوب و نيز در فضاي مجازي عليه عملکرد دولت منتشر مي‌کنند نشان مي‌دهد ماه عسل ائتلافي که دولت يازدهم و دوازدهم را به وجود آورده، به پايان رسيده است.
البته توصيه مردم به رفقا و شرکايي که حيثيت دولت را نمايندگي مي‌کنند اين است که:
امروز که ملت ما با تهاجم سنگين اقتصادي آمريکا و اروپا روبه‌روست، بايد صداي واحد از درون دولت شنيده شود.
مردم سؤال مي‌کنند:
«عقلانيت سياسي» در پي تصميم‌گيري‌هاي اين دو حزب سياسي در بعد خارجي و داخلي کجاست؟
مردم سوال مي‌کنند:
«عقلانيت اقتصادي» در پي تصميمات اقتصادي اين دولت ائتلافي کجاست؟
چرا حرف خود را يکي نمي‌کنند و آن را مبناي عمل قرار نمي‌دهند؟
تصميمات نادرست، متناقض و متفاوت به کشور آسيب مي‌زند.
چرا بوروکرات‌ها به جان تکنوکرات‌ها افتاده‌اند؟
اگر در درون دولت اين بگومگوها باشد چه طور مي‌شود از بيرون به آنها کمک کرد؟!
به راستي اگر حزب اعتدال و توسعه و حزب کارگزاران هنوز در خوان اول که خوان تقسيم قدرت و پست‌هاست، متوقف شده باشند، مشکلات کشور حل نمي‌شود.
