مناظرات، یکی از حربه های امام جواد(ع) درمقابل دشمن

رهبر انقلاب: امام جواد(ع)، پیشاهنگ حرکت ملت ایران و مبتکر بحث آزاد اجتماعی بود

مشی زندگانی اهل بیت (ع) در کنار کتاب الهی ، دو منبع و مصدر اصیل برای هدایت بشر و دریافت حقایق به شمار می روند که رسول گرامی اسلام (ص) تمسک به این دو حبل ارزشمند را راه سعادت بشریت برشمرده اند .

 

مختصری از زندگینامه امام جواد (ع)

امام نهم شيعيان حضرت جواد (ع ) در سال 195 هجري در مدينه ولادت يافت . 

نام نامي اش محمد معروف به جواد و تقي است . 

القاب ديگري مانند : رضي و متقي نيز داشته ، ولي تقي از همه معروفتر مي باشد .

مادر گرامي اش سبيكه يا خيزران است كه اين دو نام در تاريخ زندگي آن حضرت ثبت است . 

امام محمد تقي (ع ) هنگام وفات پدر 8 ساله بود .

پس از شهادت جانگداز حضرت رضا عليه السلام در اواخر ماه صفر سال 203 مقام امامت به فرزند ارجمندش حضرت جوادالأئمه (ع ) انتقال يافت . 

مأمون خليفه عباسي كه همچون ساير خلفاي بني عباس از پيشرفت معنوي و نفوذ باطني امامان معصوم و گسترش فضايل آنها در بين مردم هراس داشت ، سعي كرد ابن الرضا را تحت مراقبت خاص خويش قرار دهد . 

” از اينجا بود كه مأمون نخستين كاري كه كرد ، دختر خويش ام الفضل را به ازدواج حضرت امام جواد (ع ) درآورد ، تا مراقبي دايمي و از درون خانه ، بر امام گمارده باشد .

رنجهاي دايمي كه امام جواد (ع ) از ناحيه اين مأمور خانگي برده است ، در تاريخ معروف است ” . 

از روشهايي كه مأمون در مورد حضرت رضا (ع ) به كار مي بست ، تشكيل مجالس بحث و مناظره بود . 

مأمون و بعد معتصم عباسي مي خواستند از اين راه – به گمان باطل خود – امام (ع ) را در تنگنا قرار دهند . 

در مورد فرزندش حضرت جواد (ع ) نيز چنين روشي را به كار بستند .

به خصوص كه در آغاز امامت هنوز سني از عمر امام جواد (ع ) نگذشته بود .

مأمون نمي دانست كه مقام ولايت و امامت كه موهبتي است الهي ، بستگي به كمي و زيادي سالهاي عمر ندارد!

باري ، حضرت جواد (ع ) با عمر كوتاه خود كه همچون نوگل بهاران زودگذر بود ، و در دوره اي كه فرقه هاي مختلف اسلامي و غير اسلامي در ميدان رشد و نمو يافته بودند و دانشمندان بزرگي در اين دوران ، زندگي مي كردند و علوم و فنون ساير ملتها پيشرفت نموده و كتابهاي زيادي به زبان عربي ترجمه و در دسترس قرار گرفته بود ، با كمي سن وارد بحثهاي علمي گرديد و با سرمايه خدايي امامت كه از سرچشمه ولايت مطلقه و الهام رباني مايه گرفته بود ، احكام اسلامي را مانند پدران و اجداد بزرگوارش گسترش داد و به تعليم و ارشاد پرداخت و به مسائل بسياري پاسخ گفت . 

 

نبوت و امامت در کودکی

 

قرآن کریم رسالت در کودکی را ممکن شمرده و نمونه هایی از آن را ذکر می کند و آن را از پدیده های اعجازآمیز می شمارد.

خداوند در مورد حضرت یحیی(ع) و رسالت او می فرماید:

ما فرمان نبوت را در کودکی به او دادیم.

عیسی بن مریم هم در همان روزگار کودکی به نبوت و رسالت رسید:

«آتانی الکتاب و جعلنی نبیا»

سن اگر چه در اغلب امور در نزد مردم به عنوان مقیاس و سنجش در نظر گرفته می شود،

اما در نزد خداوند اینگونه نیست.

چه بسیار مردمانی بودند که چون می دیدند خداوند کودکی را به پیامبری به سوی آنان برانگیخته، در شگفت می شدند،

اما خداوند به آنان نشان داد که این کار الهی بوده و برای آن است که مردم معنی نبوت و رسالت را دریابند و بدانند که نبوت و رسالت یک امر عادی و معمولی نیست که تنها در یک فرد و در اثر شرایط محیطی و تربیتی به ظهور برسد، بلکه امری صرفا الهی است که ممکن است برخلاف سنن جاری طبیعت باشد.

امام جواد(ع) نیز طبق متون احادیث معتبر مشمول چنین عنایت و استعدادی بوده است و به عقیده شیعه امام به حق و پیشوای جامعه بشری بوده است.

 

پیامبر اکرم(ص) و امامت امام جواد(ع)

 

پیامبر بر پایه وحی الهی به بسیاری از اتفاق ها و حوادث بعد از خود و حتی حوادث «آخر زمان» اطلاع داشت و در همان روزهای صدر اسلام، مسائل و خصوصیات جانشینان و امامان بعد از خود را بیان نمود.

پیامبر(ص) در باره جانشینان خود فرمود:

اسلام همواره عزیز و قدرتمند خواهد بود تا مادامی که خلفای دوازده گانه که همه از قریشند، خلافت و زعامت داشته باشند.

(مسلّم منظور ائمه(ع) هستند، چون عدد 12 بر هیچ یک از مدعیان خلافت صادق نبوده است.)

در باره خصوصیات بیشتر امامان(ع)، رسول خدا(ص) فرموده است:

 9 نفر آنان از نسل حسین(ع) می باشند و تکلیف شما اطاعت از آنان خواهد بود.

امام رضا(ع) نیز از پدران خود روایت می کند که رسول خدا(ص) فرمود:

پدرم فدای فرزند بهترین کنیزان که «نوبیه» بوده، یعنی فرزندی که مادر او پاک و پاکیزه دامن بوده است.

 

امام رضا(ع) و امامت امام جواد(ع)

 

در امر امامت آنچه مهم است تصریح امام سابق بر امامت امام بعد از خود می باشد.

امام رضا(ع) نیز در موارد متعدد و مناسبت های گوناگون، امامت فرزند بزرگوارش را گوشزد کرده و اصحاب بزرگ خود را به این موضوع آگاه کرده است.

در واقع، استقرار اکثریت اصحاب امام رضا(ع) بر امامت حضرت جواد(ع) به استناد فرمایش های امام رضا(ع) بوده است که ذیلاً به دو مورد اشاره می شود:

1ـ یکی از یاران امام رضا می گوید:

در خراسان در محضر امام رضا(ع) بودیم، یکی از حاضران به امام عرض کرد اگر پیشامدی برای شما رخ داد، به چه کسی مراجعه کنیم؟

امام فرمود:

به فرزندم ابوجعفر!

در این هنگام آن شخص سن حضرت جواد(ع) را کم شمرد، امام رضا(ع) فرمود:

«خداوند عیسی بن مریم را در سنی کمتر از سن ابوجعفر، رسول و پیامبر و صاحب شریعت جدید قرار داد.»

2ـ در جای دیگر امام رضا(ع) برای آشنا ساختن اصحاب به امامت امام جواد(ع) بعد از آن که سخنی ـ راجع به امامت امام جواد(ع) ـ به یاد آورد، فرمود:

«شما را چه نگرانی در باره امامت ابوجعفر، امام جواد(ع) است او را به جای خود نشاندم و جانشین خود گردانیدم.» و سپس فرمود: «ما خانواده ای هستیم که کودکانمان از بزرگانمان ارث می برند.»

 

نمونه هایی از مناظرات و مقام علمی حضرت امام جواد (ع)

 

براي نمونه ، يكي از مناظره هاي ( = احتجاجات ) حضرت امام محمد تقي (ع ) را در زير نقل مي كنيم :

” عياشي در تفسير خود از ذرقان كه همنشين و دوست احمد بن ابي دؤاد بود ، نقل مي كند كه ذرقان گفت :

روزي دوستش ( ابن ابي دؤاد ) از دربار معتصم عباسي برگشت و بسيار گرفته و پريشان حال به نظر رسيد . 
گفتم : چه شده است كه امروز اين چنين ناراحتي ؟ 

گفت : در حضور خليفه و ابوجعفر فرزند علي بن موسي الرضا جرياني پيش آمد كه مايه شرمساري و خواري ما گرديد . 

گفتم : چگونه ؟

گفت : سارقي را به حضور خليفه آورده بودند كه سرقتش آشكار و دزد اقرار به دزدي كرده بود . 

خليفه طريقه اجراي حد و قصاص را پرسيد .

عده اي از فقها حاضر بودند ، خليفه دستور داد بقيه فقيهان را نيز حاضر كردند ، و محمد بن علي الرضا را هم خواست .

خليفه از ما پرسيد : حد اسلامي چگونه بايد جاري شود ؟ 

من گفتم : از مچ دست بايد قطع گردد .

خليفه گفت : به چه دليل ؟

گفتم : به دليل آنكه دست شامل انگشتان و كف دست تا مچ دست است ، و در قرآن كريم در آيه تيمم آمده است : فامسحوا بوجوهكم و ايديكم .

 بسياري از فقيهان حاضر در جلسه گفته مرا تصديق كردند . 

يك دسته از علماء گفتند : بايد دست را از مرفق بريد .

خليفه پرسيد : به چه دليل ؟

گفتند : به دليل آيه وضو كه در قرآن كريم آمده است : … و ايديكم الي المرافق .

و اين آيه نشان مي دهد كه دست دزد را بايد از مرفق بريد . 

دسته ديگر گفتند : دست را از شانه بايد بريد چون دست شامل تمام اين اجزاء مي شود .

و چون بحث و اختلاف پيش آمد ، خليفه روي به حضرت ابوجعفر محمد بن علي كرد و گفت :

يا اباجعفر ، شما در اين مسأله چه مي گوييد ؟ 

آن حضرت فرمود : علماي شما در اين باره سخن گفتند . من را از بيان مطلب معذور بدار .

خليفه گفت : به خدا سوگند كه شما هم بايد نظر خود را بيان كنيد . 
حضرت جواد فرمود : اكنون كه من را سوگند مي دهي پاسخ آن را مي گويم . 

اين مطالبي كه علماي اهل سنت درباره حد دزدي بيان كردند خطاست .

حد صحيح اسلامي آن است كه بايد انگشتان دست را غير از انگشت ابهام قطع كرد . 

خليفه پرسيد : چرا ؟

امام (ع ) فرمود : زيرا رسول الله (ص ) فرموده است سجود بايد بر هفت عضو از بدن انجام شود :

پيشاني ، دو كف دست ، دو سر زانو ، دو انگشت ابهام پا !

و اگر دست را از شانه يا مرفق يا مچ قطع كنند براي سجده حق تعالي محلي باقي نمي ماند!

و در قرآن كريم آمده است ” و ان المساجد لله … ” سجده گاه ها از آن خداست ، پس كسي نبايد آنها را ببرد . 

معتصم از اين حكم الهي و منطقي بسيار مسرور شد ، و آن را تصديق كرد و امر نمود انگشتان دزد را برابر حكم حضرت جواد (ع ) قطع كردند . 

ذرقان مي گويد : ابن ابي دؤاد سخت پريشان شده بود ، كه چرا نظر او در محضر خليفه رد شده است .

سه روز پس از اين جريان نزد معتصم رفت و گفت :

يا اميرالمؤمنين ، آمده ام تو را نصيحتي كنم و اين نصحيت را به شكرانه محبتي كه نسبت به ما داري مي گويم . 

معتصم گفت : بگو .

ابن ابي دؤاد گفت : وقتي مجلسي از فقها و علما تشكيل مي دهي تا يك مسأله يا مسائلي را در آنجا مطرح كني ، همه بزرگان كشوري و لشكري حاضر هستند ، حتي خادمان و دربانان و پاسبانان شاهد آن مجلس و گفتگوهايي كه در حضور تو مي شود هستند ، و چون مي بينند كه رأي علماي بزرگ تو در برابر رأي محمد بن علي الجواد ارزشي ندارد ، كم كم مردم به آن حضرت توجه مي كنند و خلافت از خاندان تو به خانواده آل علي منتقل مي گردد ، و پايه هاي قدرت و شوكت تو متزلزل مي گردد . 

اين بدگويي و اندرز غرض آلود در وجود معتصم كار كرد و از آن روز در صدد برآمد اين مشعل نوراني و اين سرچشمه دانش و فضيلت را خاموش سازد .

اين روش را – قبل از معتصم – مأمون نيز در مورد حضرت جوادالأئمه (ع ) به كار مي برد!!

چنانكه در آغاز امامت امام نهم ، مأمون دوباره دست به تشكيل مجالس مناظره زد و از جمله از يحيي بن اكثم كه قاضي بزرگ دربار وي بود ، خواست تا از امام (ع ) پرسشهايي كند ، شايد بتواند از اين راه به موقعيت امام (ع ) ضربتي وارد كند . اما نشد ، و اما از همه اين مناظرات سربلند درآمد . 

روزي از آنجا كه ” يحيي بن اكثم ” به اشاره مأمون مي خواست پرسشهاي خود را مطرح سازد مأمون نيز موافقت كرد ، و امام جواد (ع ) و همه بزرگان و دانشمندان را در مجلس حاضر كرد .

مأمون نسبت به حضرت امام محمد تقي (ع ) احترام بسيار كرد و آنگاه از يحيي خواست آنچه مي خواهد بپرسد .

يحيي كه پيرمردي سالمند بود ، پس از اجازه مأمون و حضرت جواد (ع ) گفت :

اجازه مي فرمايي مسأله اي از فقه بپرسم ؟

حضرت جواد فرمود : آنچه دلت مي خواهد بپرس . 

يحيي بن اكثم پرسيد : اگر كسي در حال احرام قتل صيد كرد چه بايد بكند ؟

حضرت جواد (ع ) فرمود :

آيا قاتل صيد محل بوده يا محرم ؟

عالم بوده يا جاهل ؟

به عمد صيد كرده يا خطا ؟

محرم آزاد بوده يا بنده ؟

صغير بوده يا كبير ؟

اول قتل او بوده يا صياد بوده و كارش صيد بوده ؟

آيا حيواني را كه كشته است صيد تمام بوده يا بچه صيد ؟

آيا در اين قتل پشيمان شده يا نه ؟

آيا اين عمل در شب بوده يا روز ؟

احرام محرم براي عمره بوده يا احرام حج ؟

 

يحيي دچار حيرت عجيبي شد . نمي دانست چگونه جواب گويد . 

سر به زير انداخت و عرق خجالت بر سر و رويش نشست .

درباريان به يكديگر نگاه مي كردند . 

مأمون نيز كه سخت آشفته حال شده بود در ميان سكوتي كه بر مجلس حكمفرما بود ، روي به بني عباس و اطرافيان كرد و گفت :

– ديديد و ابوجعفر محمد بن علي الرضا را شناختيد ؟

سپس بحث را تغيير داد تا از حيرت حاضران بكاهد .

باري ، موقعيت امام جواد (ع ) پس از اين مناظرات بيشتر استوار شد . 

 

معرفی برخی از شاگردان امام جواد (ع): 

امام جواد (ع ) در مدت 17سال دوران امامت به نشر و تعليم حقايق اسلام پرداخت ، و شاگردان و اصحاب برجسته اي داشت كه : هر يك خود قله اي بودند از قله هاي فرهنگ و معارف اسلامي مانند : 

ابن ابي عمير بغدادي ، ابوجعفر محمد بن سنان زاهري ، احمد بن ابي نصر بزنطي كوفي ، ابوتمام حبيب اوس طائي – شاعر شيعي مشهور – ابوالحسن علي بن مهزيار اهوازي و فضل بن شاذان نيشابوري كه در قرن سوم هجري مي زيسته اند . 

اينان نيز ( همچنانكه امام بزرگوارشان هميشه تحت نظر بود ) هر كدام به گونه اي مورد تعقيب و گرفتاري بودند . 

فضل بن شاذان را از نيشابور بيرون كردند . 
عبدالله بن طاهر چنين كرد و سپس كتب او را تفتيش كرد و چون مطالب آن كتابها را – درباره توحيد و … – به او گفتند قانع نشد و گفت مي خواهم عقيده سياسي او را نيز بدانم . 

ابوتمام شاعر نيز از اين امر بي بهره نبود ، اميراني كه خود اهل شعر و ادب بودند حاضر نبودند شعر او را – كه بهترين شاعر آن روزگار بود ، چنانكه در تاريخ ادبيات عرب و اسلام معروف است – بشنوند و نسخه از آن داشته باشند . 

اگر كسي شعر او را براي آنان ، بدون اطلاع قبلي ، مي نوشت و آنان از شعر لذت مي بردند و آن را مي پسنديدند ، همين كه آگاه مي شدند كه از ابوتمام است يعني شاعر شيعي معتقد به امام جواد (ع ) و مروج آن مرام ، دستور مي دادند كه آن نوشته را پاره كنند . 

ابن ابي عمير – عالم ثقه مورد اعتماد بزرگ – نيز در زمان هارون و مأمون ، محنتهاي بسيار ديد ، او را سالها زنداني كردند ، تازيانه ها زدند . كتابهاي او را كه مأخذ عمده علم دين بود ، گرفتند و باعث تلف شدن آن شدند و … بدين سان دستگاه جبار عباسي با هواخواهان علم و فضيلت رفتار مي كرد و چه ظالمانه !

شهادت حضرت جواد علیه اسلام

اين نوگل باغ ولايت و عصمت گرچه كوتاه عمر بود ولي رنگ و بويش مشام جانها را بهره مند ساخت . 

آثار فكري و رواياتي كه از آن حضرت نقل شده و مسائلي را كه آن امام پاسخ گفته و كلماتي كه از آن حضرت بر جاي مانده ، تا ابد زينت بخش صفحات تاريخ اسلام است . 

دوران عمر آن امام بزرگوار 25سال و دوره امامتش 17سال بوده است .

معتصم عباسي از حضرت جواد (ع ) دعوت كرد كه از مدينه به بغداد بيايد . 
امام جواد در ماه محرم سال 220هجري به بغداد وارد شد .

معتصم كه عموي ام الفضل زوجه حضرت جواد بود ،

با جعفر پسر مأمون و ام الفضل بر قتل آن حضرت همداستان شدند .

علت اين امر – همچنان كه اشاره كرديم – اين انديشه شوم بود كه مبادا خلافت از بني عباس به علويان منتقل شود . 

از اين جهت ، درصدد تحريك ام الفضل برآمدند و به وي گفتند تو دختر و برادرزاده خليفه هستي ، و احترامت از هر جهت لازم است و شوهر تو محمد بن علي الجواد ، مادر علي هادي فرزند خود را بر تو رجحان مي نهد . 

اين دو تن آن قدر وسوسه كردند تا ام الفضل – چنان كه روش زنان نازاست – تحت تأثير حسادت قرار گرفت و در باطن از شوهر بزرگوار جوانش آزرده خاطر شد و به تحريك و تلقين معتصم و جعفر برادرش ، تسليم گرديد . 

آنگاه اين دو فرد جنايتكار سمي كشنده در انگور وارد كردند و به خانه امام فرستاده تا سياه روي دو جهان ، ام الفضل ، آنها را به شوهرش بخوراند .

ام الفضل طبق انگور را در برابر امام جواد (ع ) گذاشت ، و از انگورها تعريف و توصيف كرد و حضرت جواد (ع ) را به خوردن انگور وادار و در اين امر اصرار كرد . 

امام جواد (ع ) مقداري از آن انگور را تناول فرمود .

چيزي نگذشت آثار سم را در وجود خود احساس فرمود و درد و رنج شديدي بر آن حضرت عارض گشت . ام الفضل سيه كار با ديدن آن حالت دردناك در شوهر جوان ، پشيمان و گريان شد ، اما پشيماني سودي نداشت . 

حضرت جواد (ع ) فرمود :

چرا گريه مي كني ؟ اكنون كه مرا كشتي گريه تو سودي ندارد . بدان كه خداوند متعال در اين چند روزه دنيا تو را به دردي مبتلا كند و به روزگاري بيفتي كه نتواني از آن نجات بيابي .

در مورد مسموم كردن حضرت جواد (ع ) قولهاي ديگري هم نقل شده است

 

همسران و فرزندان حضرت جواد علیه السلام:

 

همسر حضرت جواد (ع ) ام الفضل دختر مأمون بود .

حضرت جواد (ع ) از ام الفضل فرزندي نداشت . 
حضرت امام محمد تقي زوجه ديگري مشهور به ام ولد و به نام سمانه مغربيه داشته است . 
فرزندان آن حضرت را 4 پسر و 4 دختر نوشته اند بدين شرح : 

1 – حضرت ابوالحسن امام علي النقي ( هادي )
2 – ابواحمد موسي مبرقع
3 – ابواحمد حسين
4 – ابوموسي عمران
5 – فاطمه
6- خديجه
7- ام كلثوم
8- حكيمه حضرت جواد (ع ) مانند جده اش فاطمه زهرا زندگاني كوتاه و عمري سراسر رنج و مظلوميت داشت .

بدخواهان نگذاشتند اين مشعل نوراني نورافشاني كند .

امام نهم ما در آخر ماه ذيقعده سال 220ه . به سراي جاويدان شتافت .

قبر مطهرش در كاظميه يا كاظمين است ، عقب قبر منور جدش حضرت موسي بن جعفر (ع ) زيارتگاه شيعيان و دوستداران است .

 

 

گزیده‌ای از بیانات رهبر انقلاب پیرامون حضرت امام محمدتقی؛ جوادالائمه(ع) 

 

 

جوادالائمه علیه‌السلام مبتکر بحث آزاد اجتماعی

 

بحث آزاد کار خوبی است، من موافقم با بحث آزاد؛ از اول هم موافق بودم.

این نکته‌ی اول که بحث آزاد را ما رد نمی‌کنیم بلکه استقبال هم می‌کنیم .

مبتکر بحث آزاد اجتماعی امام جواد صلوات ‌الله ‌علیه است.

البته قبل از امام جواد هم در زمان ائمه بحث زیاد می‌شد،

اما اینی‌که حالا بنشینند جمعا صحبت کنند امام جواد اول بار این کار را کردند.

(بیانات در تاریخ 1360/03/02)

 

او امام و پیشاهنگ حرکت ملت ایران بود

 

خاطره‌ی خونین 17 شهریور؛ دنباله‌ی درس جاوید فراموش‌نشدنی است که امام جواد به ما داده است.

چرا یک امام بزرگوار در 25 سالگی به شهادت می‌رسد؟

و دستگاه جبار زمان این ذریه‌ی پیغمبر را بیش از آن تحمل نمی‌کند؟

پاسخ به این سخن را زندگی و شخصیت امام جواد به ما می‌دهد.

او مظهر مبارزه‌ی با باطل بود،

او کوششگر برای حکومت الله بود.

او برای خدا و قرآن مبارزه می‌کرد، او از قدرت‌ها نمی‌ترسید،

او در حقیقت امام و الگو و پیشاهنگ این حرکتی بود که امروز ملت ایران همگی دست به دست آن را تعقیب می‌کند.

(سخنرانی به مناسبت 17 شهریور در مصلی نماز جمعه‌ی تبریز 1362/06/17)

 

زندگی امام جواد علیه‌السلام، الگویی برای جوانان

 

زندگی امام جواد علیه‌السلام هم الگوست.

امام جواد علیه‌السلام -امامی با آن همه مقامات، با آن همه عظمت- در بیست‌وپنج سالگی از دنیا رفت.

این نیست که ما بگوییم؛ تاریخ می‌گوید؛ تاریخی که غیر شیعه آن را نوشته است.

آن بزرگوار، در دوران جوانی و خردسالی و نوجوانی، در چشم مأمون و در چشم همه، عظمتی پیدا کرد.

اینها چیزهای خیلی مهمی است؛ اینها می‌تواند برای ما الگو باشد.

(گفت و شنود در دیدار جمعی از جوانان به مناسبت هفته‌ی جوان 1377/02/07)

 

درس بزرگ امام جواد(ع)

 

امام جواد مانند دیگر ائمه‌ی معصومین برای ما اسوه و مقتدا و نمونه است.

زندگی کوتاه این بنده‌ی شایسته‌ی خدا، به جهاد با کفر و طغیان گذشت.

در نوجوانی به رهبری امت اسلام منصوب شد و در سالهایی کوتاه، جهادی فشرده، با دشمن خدا کرد

به طوری که در سن 25 سالگی یعنی هنوز در جوانی، وجودش برای دشمنان خدا غیر قابل تحمل شد

و او را با زهر شهید کردند.

همان‌طوری که ائمه‌ی دیگر ما علیهم‌السلام با جهاد خودشان هر کدام برگی بر تاریخ پر افتخار اسلام افزودند، این امام بزرگوار هم گوشه‌ی مهمی از جهاد همه جانبه‌ی اسلام را در عمل خود پیاده کرد و درس بزرگی را به ما آموخت.

آن درس بزرگ این است که در هنگامی که در مقابل قدرتهای منافق و ریاکار قرار می‌گیریم، باید همت کنیم که هوشیاری مردم را برای مقابله‌ی با این قدرتها برانگیزیم.

اگر دشمن، صریح و آشکار دشمنی بکند و اگر ادعا و ریاکاری نداشته باشد، کار او آسان‌تر است.

اما وقتی دشمنی مانند مأمون عباسی چهره‌ای از قداست و طرفداری از اسلام برای خود می‌آراید،

شناختن او برای مردم مشکل است.

در دوران ما و در همه‌ی دورانهای تاریخ، قدرتمندان همیشه سعی کرده‌اند وقتی از مقابله‌ی رویاروی با مردم عاجز شدند دست به حیله‌ی ریاکاری و نفاق بزنند.

(گفت و شنود در دیدار جمعی از جوانان به مناسبت هفته‌ی جوان 1377/02/07)

 

نماهنگ| سخنرانی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره سیره مجاهدانه امام جواد عليه‌السلام:

 

Video Player

00:00

Use Left/Right Arrow keys to advance one second, Up/Down arrows to advance ten seconds.

00:00

video (39).mp4 | دانلود فیلم