صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
حدود سه دهه قبل، در چنین روزهایی، در طول سه روز، بیش از ۸۰۰۰ نفر از اهالی سربرنیتسا در بوسنی کشته شدند. یعنی روزانه حدود ۲۶۰۰ نفر یعنی در هر ساعت حدود ۱۱۰ نفر!
تاریخ_بخوانید
– اسلحه‌ها را تحویل دهید؛
– شما در امان هستید؛
– سازمان ملل امنیت شما را تضمین می‌کند؛ – جامعه جهانی همراه شماست؛
– آنها نمی‌توانند به شما نزدیک شوند!
این‌ها شعارهایی بود که از بیرون به گوش مردم شهر می‌رسید.
– ما نمی‌توانیم؛
– «آنها» قوی‌تر اند؛ – اگر تسلیم شویم گرسنه نمی‌مانیم؛
-اگر وارد شهر شوند هیچ چیز برای‌مان نمی‌ماند؛
و این‌ها حرف‌های «تعدادی از مردم شهر» بود. حرف‌هایی که توانست بذر ناامیدی را در دل دیگر همشهری‌ها بکارد. مردم مسلمانی که هم سلاح داشتند و هم توان دفاعی…
با این شعارهایی که از خودی‌ها و ناخودی‌ها شنیدند، اسلحه‌ها را تحویل دادند و وارد کمپ شدند. کمپی که سازمان ملل و جامعه جهانی حمایت از مردم در آن جا را ضمانت کرده بود.
زنان و مردان را جدا کردند.
مردان از ۱۲ تا ۸۰ سال ماندند و بقیه افراد را با اتوبوس به شهرهای دورتر از کمپ فرستادند. «تعدادی از مردم شهر» به «بقیه» گفتند: دیدید کار خوبی کردیم که تسلیم شدیم؟ دیدید حل شد؟
«بقیه» فقط نگاه می‌کردند. بعد از سه روز نیرو های سازمان ملل و همان جامعه جهانی از کمپ رفتند. انگار نه انگار باید پای تضمینشان می‌‌ماندند. «آنها» وارد کمپ شدند و مردها را دسته دسته کشتند. «بقیه» طوری به «تعدادی از مردم شهر» نگاه می‌کردند که انگار با چشم‌هاشان عمیق‌ترین ناسزاهای تاریخ را نثارشان می‌کنند.
این ماجرای واقعی کمتر از سه دهه قبل در مهد آزادی و دموکراسی! همان اروپای افسانه‌ای! در کشور مسلمان بوسنی و هرزگوین و در شهر سربرنیتسا اتفاق افتاد.
مردم شهری که با اعتماد به قول و تضمین آمریکا و سازمان های جهانی، تسلیم شدند و در سه روز بیش از ۸۰۰۰ نفر از آنها کشته شدند …
