صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
سوره الذاريات
وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ [۵۵] اندرز بده كه اندرز، مؤمنان را سودمند افتد.
یادداشتی پیرامون وقایع اخیر از اقای #حبیب_عابدینی
✅من هنوزمعتقدم مشکل مردم مشکل اقتصادی به معنای نداری نیست. اوایل انقلاب ، زمان_جنگ همه چیزکوپنی بود صف های طولانی برای گرفتن ده لیترنفت ….یک قالب پنیر دوعدد پودر لباسشویی سه کیلوبرنج پاکستانی یادتان هست بسیارهم پیش می امد چهارساعت در صف میماندیم. خدارحمت کند مشهدی رجبعلی(توزیع کننده نفت در نوبندگان ) میگفت نفت تمام شد باید سرما را تا رسیدن تانکر بعدی تحمل کنید میخندیدیم میرفتیم در صف روغن….یادم هست اهوازبودم به من پیام دادند دخترت در حال مرگ‌است بیا و برای آخرین بارببینش. جبهه ارام بود اجازه گرفتم و برگشتم خداشاهد است درتمام داروخانه ها یک دانه سرم پیدانکردم دکترمیگفت یک سرم حالش راخوب میکند….دران اوضاع کسی به فکراعتراض نبود میدانیدچرا ؟همان که آقا (مقام معظم رهبری)به روحانی وتیمش درافتضاح #حقوقای_نجومی فرمودند:!مردم احساس کنند وببینند همان رنجی که انها میکشند شماهم میکشید با شما همراه خواهند شد…
بله دوستان اصل داستان همین است وگرنه اوضاع اقتصادی ابن روزها را همگی می دانیم و‌تاکید میکنم که بهترازسی سال پیش است. ضعیفترین اقشارهم به مراتب وضعشان اززمان جنگ بهتر است اما همه ناراحت وعصبانی اند چرا؟!
چون زمان جنگ #فرماندار و #بخشدار و #استاندار هم مثل من و مثل شما بودند استاندار لباس بسیجی میپوشید و با پوتین و چفیه سرکارش حاضربود خانم شما ،مادرمن ،همسرفرماندار کنار هم در صف نفت بودند. رئیس جمهور مثل مردم لباس میپوشید مثل آدمهای دیگر غذا میخورد. پیکان ماشین محبوب وکلای مجلس بود #سید_مرتضی_نبوی تا آخر با موتورگازی رفت وآمد میکرد.
#عباس_شیبانی روزهای جمعه یک بسته روزنامه ی رسالت یا جمهوری اسلامی بغل میکرد و در صف نماز یاجلو درب دانشگاه میفروخت …
هیچ مدیری درویلاهای شمال روی مبلهای گران قیمت لم نمیداد ..
خاویار در سفره ی رئیس جمهور و اقازاده ها نبود.
خمیردندان محبوب #شهید_رجایی همین پاوه ی وطنی بود.
کفش ملی میپوشید ، فرزند هیچ وزیری از ژن خوب برخوردارنبود.
هیچ رئیس و بزرگ و محترمی دراستخر فرح تن به آب نمیزد.
زی طلبگی درتمام حرکات وسکنات خامنه ای عزیز دیده میشد(و همچنان هم همینطور است و کاش همه مسوولان مانند رهبر بودند و با هم مسابقه اشرافیت نداشتند) پدرومادرشان درخانه ای محقر روی فرشی کهنه روزگار را به سختی-اماباپاکی وطهارت-سپری میکردند …
این همان است که آقا در جلسه ای فرمودند و متاسفانه درچهره ی تک تک مخاطبان معلوم بودکه حرف آقا را نمیپسندند و ابرو درهم کشیده بودند. …
راستی ان زمانها هیچ فرمانداری ششلیک نمیخورد ..
چه بهشتی بود همه ی کمبودها فراموشمان میشد مردم ساده زیستی را افتخار میشمردند.
امروزوضعمان بهتراست امانگرانیم. ان روزها دوچرخه نداشتیم اما شادبودیم امروزبه پراید و پژوقانع نیستیم. ان زمان خیزبلندمان برای مسافرت رفتن به شیراز و پابوسی شاه چراغ بود.
امروز سفرهای داخلی خرسندمان نمیکند.
میدانیدچرا؟چون مدیرانمان درکنارمان نیستند. لباسشان،آرایش خانم های بسیارمحترمشان ! خودرو فرزندانشان وبالاترازهمه ژن خوبشان اختلاسهای نجومی برادروپسرعمووباجناغ مکرمشان سینه ی مردم راتنگ کرده است.
(خدایا هدایتشان کن این مدیران گریزپا رابه میان ماپابرهنگان بازگردان واگر خودبازنمیگردند ماراازنعمت وجودشان محروم ساز)
آمین رب العالمین
