شهید جواد سرافراز در سال 1332 در تهران متولد شد. پدرش موسس دبستان اسلامی ولی عصر و دبیرستان جهان آراء و از روحانیون مبارزی بود که سالها در زندان رژیم شکنجه و مورد اهانت واقع شده بود.
شهید سرافراز در دانشگاههای انگلیس و هند در رشته جامعهشناسی ادامه تحصیل داد و انجمنهای اسلامی را در آنجا پایهگذاری کرد و به عنوان نماینده انجمنهای اسلامی مقیم بنگلور هند به خدمت امام (ره) در پاریس رسید. در سال 57، همدوش با ملت ایران در نبردهای خیابانی شرکت کرد و در تسخیر کلانتریها نقش برجستهای داشت.
شهید سرافراز پس از پیروزی انقلاب اسلامی همچون مریدی در کنار شهید مظلوم آیتالله دکتر بهشتی، برای تعالی نظام ارزشمند جمهوری اسلامی ایران، در برابر چهرههای وابسته و خائن نظیر سازمان مجاهدین خلق( منافقین)، لیبرالیسم، بنیصدر و گروههای ملحد و کافر ایستادگی کرد. شهید دارای اندیشه و همت والایی بود به طوری که شهید بهشتی مکرر گفته بود: «سرافراز، بازوی من است». وی با توانمندی که از خود نشان داد به عضویت در شورای مرکزی حزب انتخاب شد و همزمان مدیر آموزش و سرپرست منطقه یازده حزب جمهوری اسلامی هم بود. وی در کنار فعالیت در حزب، مسئولیت روابط عمومی شرکت ایز ایران وابسته به وزارت دفاع را نیز بر عهده داشت.
عزم و روحیه تشکیلاتی ویژگی بارز شهید
شهید جواد سرافراز استعداد عجیبی در تشکیلات و انسجام نیروها داشت و در برنامههایی که به ابتکار او و دیگر یارانش طراحی میشد، انسجام و توان و مدیریت تشکیلاتی به وضوح قابل ملاحظه بود. او معتقد بود در مبارزه باید با برنامه و به طور منسجم پیش رفت و همین امر از او چهرهای شاخص و مبارز ساخته بود.
جواد سرافراز سرانجام در فاجعه بمبگذاری دفتر حزب مرکزی جمهوری اسلامی به دست منافقین کوردل به شهادت رسید.
خاطره ای از جعفر عسگری – از فارغ التحصیلان پونا(هند)
این شهید بزرگوار از شهدا هفت تیر بنظرم سه سفر قبل از انقلاب به پونا داشت که در هر سفر چند روز ایشان در پونا اقامت داشتند برای ما جالب بود تقریبا از صبح زود تا دیر وقت ایشان دیدار داشتند و بعد از دیدارها در شب به مطالعه می پرداختند در یکی از این روز ها از ایشان سوال شد پس کی شما استراحت می کنید ایشان جواب فرمودند وقت استراحت زیاد داریم من فقط وقتی ایشان به پونا آمدن ایشان را زیارت کردم وقتی بعد از انقلاب در جلسه ای با ایشان روبرو شدم مرا به اسم شناخت واز دوستان پونا یک به یک سوال واحوالپرسی کرد ایشان از حافظه و هوش بالایی برخوردار بود و تا آنجا که اگثر دوستان را با اسم وچهره می شناخت ودر جهت در خواست دوستان واقعا پیگیر بود و علاقه خاصی به دوستان و بهتر بگویم همرزم های خود در هند داشت برایش فرقی نمیکرد در کدام شهر بودی.
🌷 روحش شاد یادش گرامی🌷