صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
.
حدود دو ماه پیش نیمه‌های شب، یکی از بستگانم مشکلی براش پیش آمد و رفت اورژانس و متخصص قلب تجویز کرد: آنژیوگرافی
نتیجه : 20 درصد گرفتگی قلبی، تجویز : درمان دارویی
چند هفته گذشت و قرعه‌ی کار به نام پدر و مادر خودم افتاد.
تجویز : آنژیوگرافی
تنها شانس ما این بود که پسرخاله‌ام از آمریکا آمده بود ایران. نسخه ها رو دید و گفت : «مشکل که دارد، ولی چرا آنژیوگرافی ؟؟ توی ایران مگر سیتی آنژیو ندارید ؟؟»
این اصطلاح جدید ِنجات بخش را پی گرفتیم و رسیدیم به بیمارستان قلب و دی و بیمارستان امام خمینی
آمار گرفتیم از این طرف و آن‌طرف که فرق‌اش را ببینیم با آنژیو گرافی، که پزشک‌های قلب همگی گفتند «به دقت آنژیوگرافی نیست، نکند گول بخورید ها!».
حالا حسن سیتی آنژیو این بود که تیغ نمی زدند رگ کشاله را پاره کنند و یک دوربین بفرستند توی رگ‌ها، یعنی خون نمی پاشید تا سقف اتاق آنژیوگرافی. بعد هم یک کیسه ی شن نمی‌گذاشتند روی پای آدم که خون نزند بیرون.
یک ماده‌ی رادیو اکتیو تزریق می شد و با یک دستگاه شبیه ام آر آی همان کار انجام می شد. بدون هیچ ترس و اضطرابی، بدون ریختن یک قطره خون فقط گیر کرده بودیم سر آن «به دقت آنژیوگرافی نیست، گول نخورید ها»
حالت واضح و مشترکی که توی چشم های همه‌ی آن متخصصین قلب دیدم «جاخوردن بود» . نمی‌دانستند از کجا فهمیده‌ایم اسم سیتی‌آنژیو را به پدرم گفتم بیشتر مشورت کند، که بوی پول دارم حس می کنم !!
تحقیق انجام شد و نتیجه جالب بود. «سیتی آنژیو» نه تنها دقت‌اش کم تر از آنژیو نبود، که مقایسه شان شبیه بود به مقایسه ی فلاپی دیسک و دی وی دی
تفاوت تکنولوژی‌ها بالای بیست‌سال بود.دل‌مان قرص شد و هر دوشان جمعا با هزینه‌ای حدود هشتصد هزار تومان سیتی‌آنژیو را انجام دادند و شکر خدا مجموع گرفتگی هر دوشان روی هم 20 درصد هم نبود، آن شرافت گم شده کجاست ؟؟
عرض می‌کنم.
هزینه ی آنژیوگرافی (که تیغ دارد و ترس و خون) حدود پانزده میلیون تومان برای هر نفر است و هزینه ی سیتی‌آنژیو حدود یک تا دو میلیون تومان
زمانی که صرف آنژیوگرافی می شود با احتساب یک تا دو شب بستری بودن بعد از آن (جدای از وقت های پذیرش و نوبت دهی و…) حدود دو روز است، و وقتی که صرف سیتی آنژیو می شود (باز هم جدای از پذیرش و نوبت‌دهی و …) حدود نیم‌ساعت. ترس و اضطراب‌شان را هم مقایسه نکنم که لابد می‌دانید.
پس گیر این پزشک‌های متخصص قلب کجاست ؟؟
مشکل خیلی پیچیده نیست. آنژیوگرافی را فقط متخصص قلبی که دوره ی مخصوص آنژیوگرافی را دیده باشد، می تواند انجام بدهد، ولی سیتی آنژیو را یک رادیولوژیست (که البته او هم باید دوره دیده باشد) می‌تواند انجام دهد یعنی انحصار آنژیوگرافی دست صنف خودشان است و انحصار سیتی آنژیو دست دیگران
چون طبیعتاً یک مرکز پزشکی ترجیح میدهد برای انجام کاری مشابه ، حقوق خیلی کم‌تر یک رادیولوژیست را بدهد تا حقوق بالای یک متخصص قلب را ، اما حالا عمق فاجعه کجاست ؟؟
عمق فاجعه این جاست که این جماعت نخورده و ندار نیستند. هشت شان گرو نه شان نیست. خیلی راحت می توانند ماهی شصت هفتاد میلیون تومان در بیاورند، و خیلی هم بیشتر از این‌ها.
اما باز گدا صفتانه چشم شان دنبال درصدی است که از هر آنژیوگرافی به جیب می زنند، بی این که به فکر سلامتی و راحتی بیمار باشند حتی گستاخی و دزدی ( که اتفاقا حقیقت معنای دزدی همین‌جاست) را به‌حدی می‌رسانند که تمام تلاش شان را به‌کار می گیرند برای پشیمان کردن بیمار از دست یابی به راه تشخیص جدیدتر و کم هزینه‌تر و آسان‌تر
بعد از پدر و مادرم داییم هم رفت سراغ چک‌آپ. ده سال پیش آنژیوگرافی کرده بود و حالا باید دوباره تست ورزش می داد تجویز : آنژیوگرافی، آنقدر چرب‌زبانی و بازاریابی کرده بودند برایش که ما هرچه می‌گفتیم بیا اول برو سیتی‌آنژیو، با این‌که می‌ترسید از آنژیوگرافی قبول نمی‌کرد و استدلال پزشک را پذیرفته بود به این توجیه که اگر رگ‌اش گرفته‌بود همان‌جا یک‌باره برایش بالن می‌زنند یا استنت می‌گذارند و چه و چه. تاکید هم کرده‌بودند «اورژانسی»ست و حتا از سفر با ماشین یا هواپیما یا هر وسیله ی دیگری منع‌اش کرده‌بودند و نوبت اضطراری هم بهش داده‌بودند «همین فردا صبح» به هر زحمتی بود راضیش کردیم برود سیتی‌آنژیو و رفت و نتیجه: گرفتگی جزیی
درمان : یکی دو تا قرص فقط این فریاد را کجا باید زد؟
به کی باید گفت پزشک‌های مملکت تبدیل‌شده‌اند به حساب‌های بانکی.
دوستان برای رضای خدا این متن را نشر دهيد شاید گره ای از کار خلق بازکنید.
.
