عصاره خلقت / قسمت دوم

دهه اول محرم 1441

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان‏
العصر1 – وَ الْعَصْرِ
سوگند به عصر [غلبه حق بر باطل‏]،
العصر2 – إِنَّ اْلإِنْسانَ لَفي خُسْرٍ
که واقعاً انسان دستخوش زيان است‏؛
العصر3 – إِلاَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ
مگر کساني که گرويده و کارهاي شايسته کرده و همديگر را به حق سفارش و به شکيبايي توصيه کرده ‏اند.

شب دوم محرم ١٤٤١
اهم عناوين : احب الله/ احب المعروف./ خير معروف./ افي الله شك./ وداع قبر.

دانلود

معروفترين.

امام حسین(ع) کنار قبر رسول خدا صلی اللّه علیه و آله وسلم:

«اَللّهُمَ اِنّی اُحِبُّ المَعرُوف وَ انکِرُ المُنکَرَ وَ اَسأَلُکَ یا ذَاالجَلالِ وَ الاِکرامِ بِحَقِّ هذَا القَبرِ وَ مَن فیهِ اِلّا اختَرتَ لی ما هُوَ لَکَ رِضیً وَ لِرَسُولِک َرِضیً»

خدایا! من معروف را دوست دارم و از بدی و منکر بیزارم. ای خدای ذوالجلال و کرامت بخش به احترام این قبر و کسی که در آن است از تو درخواست می کنم راهی را پیش روی بگذاری که مورد رضا و خشنودی تو و پیامبرت است.(مقتل خوارزمی، ج 1، ص 186)

امام حسين، عليه السلام، شبانه كنار قبر رسول الله آمد و گفت: السلام عليك يا رسول الله انا الحسين بن فاطمة فرخك و ابن فرختك و سبطك الذي خلفتني في امتك فاشهد عليهم يا نبي الله انهم قد خذلوني و ضيعوني و لم يحفظوني و هذه شكواي اليك حتي القاك؛

سلام بر تو يا رسول الله، من حسين فرزند فاطمه ام، فرزند تو و فرزند دختر و نواده توأم كه مرا در ميان امت خود بجا گذاشتي، اي رسول خدا، شاهد باش كه آنان مرا ياري نكردند، مرا ضايع نمودند، حرمت مرا نگه نداشتند و اين شكايت من به سوي تو است تا تو را ملاقات كنم.

شب ديگر نيز به سوي قبر رسول الله آمده و ركعاتي نماز بجا آوردند. بعد از فراغت از نماز اين جملات را گفتند:
اللهم هذا قبر نبيك محمد صلي الله عليه و آله و انا ابن بنت نبيك و قد حضرني من الامر ما قد عملت اللهم اني احب المعروف و انكر المنكر و أنا اسألك ياذالجلال و الاكرام بحق القبر و من فيه الا اخترت ما هو لك رضي و لرسولك رضي؛ بار خدايا! اين قبر پيامبر تو محمد، صلي الله عليه و آله وسلم است و من فرزند دختر پيامبر توأم، جرياني پيش آمده كه تو خود مي داني، خداوندا! من معروف را دوست داشته و از منكر و بدي نفرت دارم، اينك از تو مي خواهم
به حق اين قبر و آنكه در آن آرميده، آنچه را كه رضاي تو و رضاي رسول تو است براي من اختيار كني و به همين حالت، گريه و زاري كرد تا نزديك صبح شد.
و در اين هنگام سر را روي قبر شريف گذاشت و مختصر خوابي رفت. در عالم رؤيا ديد رسول خدا با گروهي از ملائكه آمد و او را در آغوش گرفت، به سينه چسبانيد و پيشاني وي را بوسيد و فرمود: حبيبم حسين، گويا مي بينم كه در سرزمين كربلا با لب تشنه سر از بدنت جدا شده و آغشته به خوني و اين عمل به دست گروهي از امت من انجام خواهد گرفت كه اميد به شفاعت من دارند. خدا آنان را به شفاعت من نرساند. حبيب من حسين! پدر و مادر و برادرت بر من وارد شده و آنان مشتاق ديدار توأند، و براي تو در بهشت درجاتي است كه جز با شهادت به آن نمي رسي.
امام حسين از خواب بيدار شد و داستان خواب خود را براي اهل بيت و خاندان خود نقل كرد و غم و اندوه بي سابقه اي براي آنان از اين خواب، پديدار گرديد و همگي گريان شدند. 

مجلسي، محمدباقر؛ بحارالأنوار، ج 44، ص 327 و 328

 إبراهيم10 – قالَتْ رُسُلُهُمْ أَ فِي اللّهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ يَدْعُوکُمْ لِيَغْفِرَ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ يُؤَخِّرَکُمْ إِلي أَجَلٍ مُسَمًّي قالُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلاّ بَشَرٌ مِثْلُنا تُريدُونَ أَنْ تَصُدُّونا عَمّا کانَ يَعْبُدُ آباؤُنا فَأْتُونا بِسُلْطانٍ مُبينٍ
پيامبرانشان گفتند: «مگر در باره خدا ـ پديد آورنده آسمانها و زمين‏ ـ ترديدي هست‏؟ او شما را دعوت مي‏کند تا پاره‏اي از گناهانتان را بر شما ببخشايد و تا زمانِ معيني شما را مهلت دهد.» گفتند: «شما جز بشري مانند ما نيستيد. مي‏خواهيد ما را از آنچه پدرانمان مي‏پرستيدند باز داريد. پس براي ما حجّتي آشکار بياوريد».

(هيئت علي اكبر. ع)

اللهم صل علی محمد و آل محمد وعجل فرجهم