صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
زمان پادشاهان قاجار بود. حكومت عثمانى بزرگترين حكومت اسلامى در جهان به شمار مى آمد و پايتخت اين حكومت استامبول تركيه بود.
در كنار سفارت حكومت عثمانى در تهران مسجد كوچكى وجود داشت. امام جماعت يا يكى از نماز گزاران آن مسجد مى گفت:
روضه خوانى را ديدم كه هر روز صبح به مسجد مى آيد و روضه حضرت زهرا عليها السلام را مى خواند و به خليفه دوم ناسزا مى گويد.
روزى به او گفتم چرا تو هر روز همين روضه را مى خوانى و همان ناسزا گويى را تكرار مى كنى؟ مگر روضه ديگر نمى دانى؟
او در پاسخ گفت:
روضه ديگر مى دانم ولى يك نفر بانى دارم روزى پنج ريال (به پول آن زمان) به من مى دهد و مى گويد:
همين روضه را با اين كيفيت بخوان و خصوصيات بانى و محل او را گفت:
من پى گيرى كردم ديدم بانى روضه يك نفر كاسب مغازه دار است. جريان را به او گفتم. وى گفت:
شخصى روزى دو تومان به من مى دهد تا در آن مسجد چنين روضه اى خوانده شود. من هم پنج ريال آن را به روضه خوان مى دهم و پانزده ريال آن را خود برمى دارم. باز هم جريان را پى گيرى كردم، سرانجام معلوم شد كه از طرف سفارت انگليس روزى ۲۵ تومان براى اين روضه خوانى مخصوص (براى ايجاد اختلاف بين شيعه و سنى و به دنبال آن ايران و حكومت عثمانى) داده مى شود كه پس از طى مراحل و بهره گيرى واسطه‌ها پنج ريال آن براى روضه خوان بيچاره مى ماند.
” بايد متوجه باشيم كه ناخودآگاه آب به آسياب دشمن نريزيم”
محمدرضا اکبری
