شعر «سفره مادر» سروده محمدجواد عسکری

هر چه دارم همه از سفره ی مادر دارم
خوش از آنم که به سر سایه ی مادر دارم

دل ز ما برد همان دم که نگاهش گل کرد
این گلستان همه از دیده ی مادر دارم

راه آن جنت اعلی نه که راهی است بعید
زین نشانی که من از خانه ی مادر دارم

شاخه ی مهر خود از هر طرف آویخته است
آسمان پرشده از خوشه ی مادر دارم

ناتوان بودم و او دست و سر و چشمم شد
مادری ها همه از جلوه ی مادر دارم

لقمه می داد به دستم ز خودش غافل بود
حرص بی خود شدن از لقمه ی مادر دارم

مصحفی بود که بی فاصله نازل می شد
آیه ها آمده از سوره ی مادر دارم

چشم بر هم نگذارید و نخوابید که من
خاطرات خوشی از روضه ی مادر دارم

هر چه دارم همه از سفره ی مادر دارم
خوش از آنم که به سر سایه ی مادر دارم

محمد جواد عسکری 1398/6/6