معجزه/ کيست آن کس که به بندگان خدا قرض نيکويي دهد؟

بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین

معجزات مولاامیرالمؤمنین  علی بن ابی طالب صلوات الله علیه

روزی علی مرتضی علیه السلام وارد خانه شد ، دیدند امام حسن و امام حسین علیهما السلام پیش فاطمه زهرا سلام الله علیها  گریه می کنند ، پرسید : روشنایی چشمان من و میوه دل و سر و جان چرا گریه می کنند ؟ فاطمه سلام الله علیها  گفت : این ها گرسنه اند و یک روز است که چیزی نخورده اند !

امیرالمؤمنین علیه السلام  پرسید این دیگ بر سر آتش چیست ؟ گفت : در دیگ تنها آب است که برای دل خوشی فرزندان بر سر آتش نهاده ام !

امیرالمؤمنین علیه السلام  دل تنگ شد ، عبایی داشت به بازار برد و فروخت و با شش درهم بهای آن خوراکی خرید و به سوی خانه باز می گشت که سائلی گفت : آیا در راه خدا وام می دهید تا خدا آن را چند برابر کند ؟

امیرالمؤمنین علیه السلام  همه آن خوراکی را به او داد ، وقتی به خانه بازگشت فاطمه سلام الله علیها  پرسید : آیا توانستی چیزی آماده کنی ؟

گفت : آری اما همه آن را به بینوایی دادم ، برگشت که برای نماز به مسجد برود در راه کسی را دید گفت : یا امیرالمؤمنین علیه السلام  این شتر را می فروشم . حضرت فرمود : نمی توانم بخرم چون پول آن را ندارم ، آن کس گفت : به تو فروختم تا هر وقت غنیمتی یا عطایی از بیت المال به تو رسید به من بازدهی !

امیرالمؤمنین علیه السلام  آن شتر را به 60 درهم خرید و به راه افتاد ، ناگهان شخصی را دید ، او گفت : یا علی این شتر را به من بفروش .

امیرالمؤمنین علیه السلام  گفت : فروختم ، به چند می خواهی ؟ گفت : به 120 درهم می خرم .

امیرالمؤمنین علیه السلام  راضی شد و پول را گرفت ، نیمی از آن به برگشت وام داد و نیم دیگر را به خانه برد و وقتی حضرت محمد صل الله علیه واله وسلم ، قصه را از امیرالمؤمنین علیه السلام  شنید ، به او فرمود : فروشنده جبرییل و خریدار میکاییل بوده و این آن وامی بود که به آن سائل دادی.

علی علیه السلام ، قهرمان ارزش ها، ص 317 و 318.

اللّهم صلّی علی محمّد وآل محمّد وعجّل فرجهم

[البقرة245 ]  – مَنْ ذَا الَّذي يُقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافًا کَثيرَةً وَ اللّهُ يَقْبِضُ وَ يَبْصُطُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ
کيست آن کس که به [بندگان‏] خدا وام نيکويي دهد تا [خدا] آن را براي او چند برابر بيفزايد؟ و خداست که [در معيشت بندگان‏] تنگي و گشايش پديد مي‏آورد ؛ و به سوي او بازگردانده مي‏ شويد.