لَستُ اُحِبُّ أن أرَى الشّابَّ مِنكُم إلاّ غادِياً في حالَينِ: إمّا عالِماً أو مُتَعَلِّما، فَإِن لَم يَفعَل فَرَّطَ، فَإِن فَرَّطَ ضَيَّعَ، وإن ضَيَّعَ أثِمَ، وإن أثِمَ سَكَنَ النّارَ وَالَّذي بَعَثَ مُحَمَّدا بِالحَقِّ.
دوست ندارم جوانان شما را ببينم، مگر در دو حالت:
دانشمند يا دانشجو.
اگر [جوانى] چنين نكند، كوتاهى كرده
و اگر كوتاهى كند، خود را تباه ساخته است
و اگر خود را تباه سازد، گناه كرده است
و اگر گناه كند، سوگند به آن كه محمّد را به حق به پيامبرى برانگيخت، دوزخ نشين خواهد شد.
الأمالي للطوسي: ص ۳۰۳ ح ۶۰۴.