صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
عصر جمعه مردم کربلا بار دیگر در اطراف حرم ها جمع شده اند. خانواده ها با قابلمه غذای افطاری کنار هم نشسته و در انتظار اذان می باشند.
جوانان زیادی در بین الحرمین حضور دارند.
آنها با اغراق در آرایش موهایشان به سبک آمریکایی مشغول مبایل هایشان هستند و گویی تنها به خاطر سنتی قدیمی در روز جمعه در آنجا تجمع کرده اند.
هیچ عنصر فرهنگی در محوطه پیرامون دیده نمی شود که حاکی از دعوت جوانان برای رفتن به سوی آینده ای الهی باشد.
صدای اذان بلند شد.
با عجله داخل حرم رفتم تا در صف نماز جماعت قرار گیرم.
صحن شلوغ بود و صف نماز تشکیل شده بود.
از مرد میانسالی پرسیدم کجا خلوت است تا در صف نماز بایستم؟
او در جواب پرسید که پشت کی می خواهی نماز بخوانی؟ پرسیدم یعنی چه؟ گفت این گروه شیرازی هاست، اون گروه فلانی است و در صحن مجاور گروه فلانی به نماز می ایستد.
مبهوت به او خیره شدم، و به یاد زمانی افتادن که در ایران روحانیون و روحانیت ابراز وجود کردند و از هم جدا شدند و جناح راست و چپ را پدید آوردند آن اتفاق باعث شد تا بتی که از روحانیت در ذهن داشتیم بشکند.
قبل از آن زمان تصور می کردیم که علما همچون ید واحده، به واسطه قرآن، رابطی هستند بین زمین و آسمان، و همگی تلاش دارند تا در چهارچوب برنامه های الهی کار کنند، ولی دیدیم که آنها تنها به منافع جناح خود می پردازند و کاری با برنامه های الهی ندارند.
بعد از نماز در بین جمعیت قدم زدم و به رفتارهای مردم نگاه می کردم.
از امام ع خواستم که نگذارد تا بیش از این دشمن مومنین را بازی دهد.
دعا کردم که با نصرت امام ع مردم هر چه زودتر با انصاراللهی آشنا شوند و در مسیر فهم، درک، و رسیدن به آن تلاش کنند.
تاسف خوردم برای علما، که بجای انزار دادن مردم به نزدیک بودن خطر فتنه های آخر زمان، با رفتاری محافظه کارانه تن به خواست سیاست مداران و یا افراد هم حزبی خود داده اند و سکوت پیشه کرده اند.
آنها تصور می کنند، تنها با انجام اعمال عبادی، خود را به فلاح و رستگاری میرسانند، و غافلند از اینکه امام ع جهان را به سوی ظهور می کشد و کوتاهی آنها با پنهان شدن در عبودیت فردی جبران نمی شود.
ای امام عج عزیز تنها امید ما به راهبری و نصرت توست، تا ما را با ارتفاع دادن از فراز آتش فتنه های قبل از ظهور عبور دهید.
التماس دعا
عبدالحمید قدیریان
۱۳۹۸/۲/۲۰
