دست در دستانِ خدا …

بسم الله الرحمن الرحیم

سالی یکبار، میهمانیِ گسترده و عظیمِ پادشاهِ عالم برایِ همگان، برپاست!

اعم از مسلمانان و غیر مسلمانان، و حتی غیرِ موحدان و کافران…

نورِ رمضانِ خداوند برهمه می تابد وهرکس بقدرِسعی و معرفتش، کسبِ نور میکند، تاوقتی درمحضرِ مالکِ یومِ الدین قرارگرفت به میزانِ نورش، پاداش یابد…

در ماهِ مبارکِ رمضان، پادشاهِ عالم حجابهایی را بِسَمتِ اعماق کنار زده، تا ما حضورش را بیشتراحساس کنیم!

در آیۀ185 سورۀ بقره خداوند مهربان اطلاعات و احکامی را مطرح میکند تامؤمنان عمل کنند، لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ باشد كه پرهيزكارشوند…

ماه رمضان است كه درآن، قرآن فرو فرستاده شده است، كه مردم را راهبر، و دلايل آشكارهدايت، وتشخيص حق ازباطل است. پس هركس ازشما اين ماه را درك كند بايد آنرا روزه بدارد، وكسیكه بيماريا درسفر است تعدادى ازروزهاى ديگر [را روزه بدارد]. خدا براى شما آسانى میخواهد وبراى شمادشوارى نمیخواهد؛ تاشماره [مقرر ] راتكميل كنيد وخدا رابِپاس آنكه رهنمونيتان كرده است به بزرگى بِستاييد، وباشدكه شكرگزارى كنيد.شَهْرُ رَمَضَانَ ٱلَّذِى أُنزِلَ فِيهِ ٱلْقُرْءَانُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَ بَيِّنَـاتٍ مِّنَ ٱلْهُدَى وَ ٱلْفُرْقَانِ ۚ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ ٱلشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ  ۖ وَ مَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ  ۗ  يُرِيدُ ٱللَّهُ بِكُمُ ٱلْيُسْرَ وَ لَايُرِيدُ بِكُمُ ٱلْعُسْرَ وَ لِتُكْمِلُوا ٱلْعِدَّةَ وَ لِتُكَبِّرُوا ٱللَّهَ عَلَى مَا هَدَیكُمْ وَ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ

اما درآیۀ بعدی یعنی186سورۀ بقره انسانِ بامعرفت و اندیشمند، بامعجزه ای عجیب مواجه میشود! وقتی درمی یابد پادشاهِ قدرتمندِ عالم، او را با مهربانی وعطوفتِ تمام” بندۀ من” خطاب میکند: عِبَادِى!

یعنی چه؟! مَلِکِ قادری که خالقِ آسمانها و زمین و فراترازآنها است، نظر به مخلوقی ضعیف و درمانده کرده و با انتصاب او بِخود، علناً میگوید: فَإِنِّى قَرِيبٌ درقُرب وکنارت هستم!

یعنی پادشاهِ عالَم  نزدیک آمده! حِسِّ این صحنه باید انسان را بگیرد و بشدت آدمی را باید تحت تأثیر قراردهد! وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِيبٌ 

خوب، اگرپارسال نمی دانستیم درمحضرِپادشاهِ عالَم هستیم، وگرنه درصفات و رفتارمان نمود داشت و اطرافیان مان گواهی میدادند! خوب امسال چه؟ بازغفلت؟ تا کِی؟

براستی ازگذشته تا امسال چقدربزرگ شده ایم؟ شناسنامه ای نه! روحی، عقلی، معرفتی، قرآنی؟

آیا فهم مان نسبت به پارسال بهتر شده؟ به این پرسش خالق مان درآیۀ 115سورۀ مؤمنون چه پاسخی داریم؟

أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاكُمْ عَبَثًا وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنَا لَا تُرْجَعُونَ

پس آيا پنداشته‌ايد كه شما را بيهوده آفريده‌ايم وشما به نزد ما بازگردانده نمى‌شويد؟

اگرباورداریم عبث آفریده نشده ایم، چقدر درپیِ دانستنِ“هدف ازخلقت مان“ هستیم؟

یا توجه به “برنامه های پروردگار“ داریم؟

اولین صحنۀ بزرگ پیش روی مان، و دومی و سومی و… چیست؟

چه برنامۀ مناسبی در قبالشان داریم؟! براستی علت این بی توجهی ها چیست؟!

احساسِ مان، احساسِ درمحضرِ پادشاه است یا نه؟ به کدام نشاط و نشانی؟

چشم وگوش بسته روزه گرفتن و ندانستن که کجاییم، کارسازاست؟

خدایا! بِکجا رود کبوتر، که اسیرِ باز باشد؟ خدایا…

کمی بهوش باشیم! وقت تنگ است! وقتی خدا میگوید: فَإِنِّى قَرِيبٌ! یعنی: آمده ام!

بله مامخلوقاتِ ضعیف، ماغافلانِ گناهکار، به پیشگاهش نرفتیم! او آمده است! رب العالمین

اما بِجایِ درکِ صحنه، وقتی می پرسند: چکار می کنی؟ با تفاخرگفته میشود:

الحمدلله من به روزه ام می پردازم! من زبانم را مواظبت میکنم! من دروغ نمی گویم! من تهمت نمی نزنم! من غیبت نمی نکنم! من گناه نمی کنم…

پناه برخدا، این عزیزان که فقط بخودشان می پردازند! من، من، من! گویا اصلاً متوجه نیستند درچه صحنه ای هستند، کجایند؟!

ما در محضرِ پادشاهِ عالَم قرارگرفته ایم، باز مشغولِ به خود هستیم!؟

رفتارِ درماه مبارک رمضان، در2 آیۀ قرآن مطرح شده: درآیۀ اول که 185سورۀ بقره است، احکام گفته شده: روزه بگیر! چنین کن، چنان کن!

اما آیۀ دوم باید برایمان بسیار مهم باشد! آیۀ 186 سوره بقره

وَ إِذَا سَأَلَكَ عِبَادِى عَنِّى فَإِنِّى قَرِيبٌ  ۖ أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ ۖ  فَلْيَسْتَجِيبُوا لِى وَ لْيُؤْمِنُوا بِى لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ

و هرگاه بندگانِ من، از تو دربارۀ من بپرسند، [بگو] من نزديكم، ودعاى دعاكننده را – به هنگامیكه مرابخواند- اجابت مى‌كنم، پس [آنان‌] نیز دعوت مرا استجابت کنند و بِمَن ايمان آورند، باشدكه راه يابند.

این آیه، حاکی از محضریتِ خدا است! زیرا قرب واقع میشود! فَإِنِّى قَرِيبٌ 

آری ما بالا نرفتیم! رشد نکرده ایم! بلکه خداوندِ حنان، حجاب ها را کنار زده! حضورش را در پایین بیشتر میکند! و به حَسَبِ محضریت، مهربانانه میگوید: بندۀ من! خواسته ات چیست؟ بگو تا اجابت کنم! أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ

باید ازقبل از رمضان آماده ورود به این ماه مبارک و بی نظیر بود، تا ازاولین لحظاتِ ورود به ماه رمضان، با احساسِ محضریتِ بیشترِ رَب، بعنوان بندۀ خدایی که به میهمانی آمده، و نزدیکِ خالق و میهماندارش است، خواهان رشد بیشترشویم! اوج این ماجرا، شبِ قدر است!

خدای قادر و بخشنده می پرسد: بندۀ مَن، خواسته هایت چیست؟ من می شِنَوَم!

خوب باید چکار کنیم؟ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِى! وَ لْيُؤْمِنُوا بِى! لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ!

یعنی درفضایِ قُربِ بِخدا، درفضایی که خداوند قُربش را زیاد کرده ومیفرماید فَإِنِّى قَرِيبٌ، باید بااستجابت ازخداوند وایمان به حرف های خدا پلکانِ رشد را طی کرد!

نه اینکه ماه رمضان مان فقط دراحکامِ آیۀ 185 خلاصه شود! وبه آیۀ186 کارنداشته باشیم، و وارد نشویم!

متأسفانه به احساسِ محضر زیاد کارنداریم! فکرمان را درگیرنمی کند، چه برسد به حسِّ مان، چه برسد به صفات و رفتارمان! تابخواهیم درمحضرِخدا به رشدمان بپردازیم، پلکانِ رشد را بخواهیم طی کنیم!

آری این برایمان پررنگ نیست! بیاییم ازاین ماهِ مبارک، برایمان مطرح شود!

میدانیم: دراین ماه، درمحضرِخدا تصمیمات گرفته میشود! خداوند پادشاهِ عالَم است! همه تصمیمات از اوست! او تصمیم گیرنده است! حال، او آمده نزدیک مان ومی فرماید: أُجِيبُ دَعْوَةَ ٱلدَّاعِ إِذَا دَعَانِ

پادشاهِ عالَمیان، به ما نزدیک شده، به قرب ما آمده، میگوید: میخواهم تصمیماتم را اعلام کنم، حرفی دارید؟ صحبتی دارید؟ مطرح کنید، تاحرف تان را اجابت کنم…

پادشاهِ عوالم نزدیک مان است، یک کلام بگوییم اِعمال میشود!

آری او در این ماه مبارک، چند حجاب را کنار زده تا قُربَش را بیشتر احساس کنیم، می خواهد از جوارِ ما پادشاهی اش را انجام دهد!

او دارد پادشاهی اش را در جهان، بدون نیاز به ما انجام میدهد، ولی می پرسد شما حرفی دارید؟ خواسته ای دارید؟ هر خواستۀ عمومی یا شخصی دارید مطرح کنید!

آری دراین ماه، بخصوص قبل ازشَبِ قَدر، این فکر، این حس و حالِ خدایی برایمان پُر رَنگ باشد! ما چکار انجام بدهیم؟ چه رفتاری بکنیم! اینها دغدغه مان باشد!

به اَعمالِ گفته شده درآیه185 بقره عمل کنیم، ولی توقف نکنیم! زود بیاییم به آیه186 محضرِپادشاه! شاهِ غیب و شهود می فرماید: من آمدم، فَإِنِّى قَرِيبٌ! آی بندگان من فَإِنِّى قَرِيبٌ… 

پادشاه، که پادشاهیش را میکند! اما امسال برنامه اش برایِ من و ما چیست؟ کنجکاو باشیم! اینها برایمان دغدغه اصلی باشد! شب قدر، مقدراتِ ما و جامعه و جهان مان چگونه می شود؟ پس، از خدا چه بخواهیم؟

بیاییم از همین تویِ دنیا عادت کنیم دردست در دست پادشاه باشیم جوارِپادشاه باشیم!دست در دست پادشاه باشیم.

آری خداوندِ مهربان، رمضان را برای چنین تمرینی قرار داده!

سعی کنیم، هیچ وقت دست مان را از دستانِ توانمندش، رها نکنیم! و اگر غافل شدیم، زود توبه کرده، دستانش را عاشقانه بگیریم و قدر بدانیم! تا شب قدر نیکویی داشته باشیم…

عزیزان! بیاییم ازهمین دنیا باتوکل بخدا، قیامت مان را بسازیم! بعد ازقیامت مان را بسازیم!

چه جور؟ خدا فرموده: فَلْيَسْتَجِيبُوا لِى! وَ لْيُؤْمِنُوا بِى! لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ! چیزهاییکه میگویم را استجابت کنید…

خدایا برنامه ات دراین ماه، در شبِ قدر چیست؟

خدایا از تو ظهورِسریعترِ مولایم، مهدیِ منجی(عج) را خواستارم! امنیت مان! ناکامی دشمنان انسی و جنی مردم! شادیِ دلِ مادرِمهربانِ امت، فاطمه زهرایِ اطهر (س)! رضایتِ رهبرِمخلص مان از ما …

خدایِ من! خدایِ خوبِ من! همۀ اینها را درکمالِ عافیت و امنیت و شادی، خواستارم، و آنچه تو برایم می پسندی! راضیم به رضایِ تو…

اَللّهُمَّ غَیِّر سُوءَ حالِنا بِحُسنِ حالِک.

بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الرّاحِمین

انوشه گیلانی نژاد

 1398/2/19