نوری آسمانی که در کالبدی زمینی متجلی گشت، همان که زیارتش همسنگ زیارت پروردگار در عرش است.
«شُکرَک لِنِعْمَةٍ سالِفَةٍ یقْتَضی نِعْمَةً آنِفَةً»
شکر و سپاس از نعمت های گذشته، نعمت های آینده را در پی دارد.
برخیز که نور ازلی می آید
بر عالم ایجاد ، ولی می آید
مجموعه حُسن و عشق و ایثار و کرم
یعنی که حسین بن علی می آید . . .
شاهی به دوصد عزت و اجلال آید /
با شوکت و فر و جاه و اقبال آید
امروز حسین آید و فردا عباس /
خورشید ز پیش و مه ز دنبال آید . . .