صراط عشق؛ مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری مجله ی فرهنگی، معرفتی، ادبی، هنری
در سیاست خارجی به جای افزایش ارتباط با همسایگان و کشورهای همسو که همواره مورد تأکید رهبری معظم بوده است و میتوانست به عاملی برای جلوگیری از کاهش ارزش پول ملی و نیز رونق تولید داخل تبدیل شود تمام هم و غم خود را صرف تعامل با کشورهای مستکبر کرده و با غفلت از ظرفیت کشورهای همسایه بازار بزرگ صادرات به این کشورها را به رقبا واگذار کردند. برای کشته شدن چند نفر در اثر ریزش پل در ایتالیا، بلافاصله پیام تسلیت میدهند اما برای شهادت دهها نفر در کشور همسایه و به دنبال یک عملیات تروریستی توسط مزدوران همین مستکبران، هیچ عکس العملی نشان نمیدهند. حمایت یک کشور ضعیف اروپایی از جنازه برجام را حلوا حلوا میکنند اما دستان به نیاز دراز شده برخی از کشورهای همسایه برای صادرات کالا و خدمات و ارتباط بیشتر را کنار میزنند تا مبادا ناخوشایند کدخدا باشد.
متنی که از نظر می‌گذرانید، نطق پیش از دستور حجت الاسلام حاج ابوالقاسم در اجلاسیه خبرگان رهبری است که در آن به آسیب شناسی و تحلیل وضع موجود کشور پرداخته شده است:
بسمه تعالی
الیوم یئس الذین کفروا من دینکم فلا تخشوهم و اخشون الیوم اکملت لکم دینکم و اتممت علیکم نعمتی
رسول گرامی اسلام در خطبه غدیریه خود از 4 نگرانی عمده پرده برداشتند که بواسطه آن از خداوند متعال، درخواست معافیت از ابلاغ ولایت امیر المومنین(ع) را نمودند.
وَ سَأَلْتُ جَبْرَئِيلَ أَنْ يَسْتَعْفِيَ لِي عَنْ تَبْلِيغِ ذَلِكَ إِلَيْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ لِعِلْمِي بِقِلَّةِ الْمُتَّقِينَ وَ كَثْرَةِ الْمُنَافِقِينَ وَ إِدْغَالِ الْآثِمِينَ وَ خَتْلِ الْمُسْتَهْزِءِينَ بِالْإِسْلَامِ الَّذِينَ وَصَفَهُمُ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ بِأَنَّهُمْ يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَ يَحْسَبُونَهُ هَيِّناً وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ (الإحتجاج على أهل اللجاج (للطبرسي) / ج1 / 59 / )
آگاهی از قلت متقین و کثرت منافقین و فریب کاری گنهکاران و تبهکاری تمسخرکنندگان.
در میان این چهار خطر، خطر منافقان از دیگر خطرات بزرگتر است. چون کفار بعد از نصب ولی مأیوس میگردند؛ «الیوم یئس الذین کفروا من دینکم». اما جریان نفاق امید خود را با نصب ولی از دست نمیدهد و خود را با سپر دو رویی در کنار ولی نیز حفظ میکند و در موقع مناسب ضربه خود را میزند. این نگرانیها اختصاص به پیامبر اکرم(ص) ندارد و در مورد هر مصلح اجتماعی چنین خطراتی محتمل است.
دنیا طلبان، بوی قدرت را از دور استشمام میکنند و در کنار مصلحان اجتماعی قرارمیگیرند تا از فرصت های پیش رو بهترین استفاده را به نفع دنیای خود ببرند. همانها که وقتی به همراه طالوت زمان به نهر دنیا رسیدند نتوانستند به حد کفاف «الا من اغترف غرفه بیده» قانع شوند و خود را غرق در نهر مادیات نمودند و در نتیجه در لحظات رویارویی با دشمن نیز ندای«لا طاقه لنا الیوم بجالوت و جنوده» را سر دادند. اما متقین، که پیامبر، آنها را کم عدد میدانند و مصداق جمع قلیل در آیه «فشربوا منه الا قلیلا منهم» به شمار میروند ؛ در رویارویی با دشمن نیز ندای «کم من فئه قلیله غلبت فئه کثیره باذن الله» را سر داده و صادقانه و مخلصانه در کنار ولی خدا حضور می یابند. «میثم تمار» وار مدافع ولی اند و «عمار گونه» روشنگری میکنند و «مالک اشتر»، اسوه فرمانبرداری آن ها است و در نهایت هم پیروز میدان خواهند بود.
و شاید به همین دلیل است که با وجود آن چهار نگرانی، خداوند متعال پیامبر اکرم(ص) را مأمور به ابلاغ ولایت مینماید. انقلاب اسلامی نیز از این قاعده مستثنی نیست.
رهبر معظم انقلاب که بقیه السلف و یادگار امام راحل است از مصادیق «فماوهنوا لما اصابهم فی سبیل الله و ما ضعفوا و ما استکانوا» است که در برابر ندای «انا لمدرکون» اصحاب دنیا طلب و سست عنصر، جمله «ان معی ربی سیهدین» موسای کلیم را بر زبان میراند. زندگی او نشانگر تقوا و اخلاص او است و با حفظ صفا و سادگی زندگی طلبگی خود، دنیا طلبان منافق را رسوا نموده است. ایستادگی او در برابر دشمن نشانه سلامت او است همانگونه که لغزیدن در این عرصه نشانه آلودگی ها است. ان الذین تولوا منکم یوم التقی الجمعان انما استزلهم الشیطان ببعض ما کسبوا.
این مرد میدان های سخت که اخلاص و شجاعت و تجربه و درایت را با هم آمیخته است در شرایط کنونی که از شرایط سخت دوران چهل ساله انقلاب است نصایح پدرانه و راهبری مشفقانه خود را از مردم و مسئولان دریغ نفرموده در هر برهه ای آنچه شرط بلاغ بوده است با مسئولان در میان گذاشته است. «ان علیک الا البلاغ»
وجهه همت او در طول سه دهه ، رساندن امت به جایگاه شایسته آن در عرصه سیاست و اقتصاد و فرهنگ بوده است. و الحق و الانصاف با دقت تمام در مسیر امام راحل «ره» حرکت کرده است. در نقطه مقابل ایشان غربگرایانی قرار دارند که در زبان، پایبندی به آرمانهای امام را جار میزنند ولی در عمل دقیقا در نقطه مقابل ایشان حرکت میکنند. امریکایی را که امام، شیطان اکبر خواندند منجی خود دانسته چشم یاری به مستکبران دوخته اند؛
دو شاخص اصلی رفتاری آنها که متاثر از دنیا طلبی آنان است ، یکی وا دادگی در برابر غرب در سیاست خارجی و دومی اشرافی گری و بی تدبیری و سوء مدیریت در سیاست داخلی است؛
این روزها ، جریان مذکور به دنبال شکست مفتضحانه پروژه وادادگی، که هویت اصلی آنان را با خطر مواجه کرده است ؛ راهبرد اصلی خود را مقصر جلوه دادن نظام و سیاستهای کلان ترسیمی توسط رهبر معظم انقلاب قرار داده است تا شاید بدینوسیله با پروژه منجی سازی خود ادامه حیات خود در ارکان نظام را تضمین نماید.
به نظر میرسد راهبرد صحیح در شرایط کنونی، افشای چهره نفاق آنان و تبیین ابعاد نا کار آمدی ایشان است که میتواند شرایط کنونی کشور را به فرصتی بی نظیر برای ریشه کن شدن همیشگی جریان غربگرای داخلی تبدیل کند. همان جریانی که چهل سال است در مجاری تصمیم گیری کشور نفوذ کرده و هر از چند گاهی به شکلی رخ مینماید. و در ماههای اخیر و زمانی که موضوع عذرخواهی ریاست محترم جمهور مطرح گردید نیز، مانع این امر گردیدند و توهین های بی شرمانه ای را به ریاست محترم خبرگان حضرت آیه الله جنتی روا داشتند.
جو رسانه ای سنگینی که در برابر درخواست عذرخواهی ریاست محترم جمهور توسط این عده ایجاد شد، مؤیدی بر درستی راهبرد مذکور است. عذر خواهی نمادین ریاست محترم جمهور ، در صورت تحقق، مهر تاییدی بر پایان فضاحت بار ایده غربگرایان داخلی به شمار میرفت و مخالفت برخی از عناصر خود فروخته با این عذرخواهی در همین چارچوب ارزیابی میشود.
بی تردید شرایط امروز کشور عمدتا معلول سیاستهای نادرست غرب گرایان است و آنان باید پاسخگوی وضعیت موجود کشور باشند.
کشوری که در عرصه دفاعی جزو کشورهای شاخص دنیا و پیشرو در صنعت موشک بود را گرفتار معضلی به نام پوشک نموده اند.
بجای تقویت تولید ملی که میتوانست عامل مهمی در کنترل نقدینگی افسار گسیخته به شمار رود، سرمایه های ارزی کشور را در مواردی صرف واردات اقلام مصرفی و کالایی چون خاک برای خواب گربه نمودند. و به دلیل بی تدبیری و سوء مدیریت ،کشور را دچار واردات بی رویه و قاچاق کالا کردند تا کمر تولید داخلی را بشکنند.
در طول سالیان گذشته، خصوصی سازی و اجرایی شدن سیاست های اصل 44 قانون اساسی به عنوان راهی مهم برای حمایت از تولید ملی، متاسفانه بدلیل بی تدبیری برخی از مسئولان و سوء استفاده های این جریان و رانت خواریها و ویژه خواریها توسط وابستگانشان، در عمل موجب غارت منابع ملی گردید.
بجای هدایت نقدینگی به سمت پروژه های نیمه تمام کشور که نیازمند رقمی بالغ بر 600 هزار میلیارد تومان است، پولهای مردم به سمت بازار ارز و سکه روانه شد و این وضعیت نابهنجار را رقم زد. حجم نقدینگی موجود در بانکها 1332 هزار میلیارد تومان است. یعنی حدودا دو و نیم برابر مقدار مورد نیاز برای تکمیل پروژه های نیمه تمام کشور.جالب اینجاست که بودجه عمرانی کشور 60 هزار میلیارد تومان یعنی یک بیستم مبلغ مذکور است.
بانکها نیز در اثر فقدان نظارت کافی و سوء مدیریت به کار بنگاه داری و افزایش نقدینگی از طرق مختلفی چون خلق پول مشغول شده خود عاملی برای افزایش تورم گردیده اند.
کشوری که تا ساخت ماهواره و پرتاب موجود زنده به فضا پیش رفته بود را به جایی رساندند که افتخار مسئولین آن این شد که با یک هواپیمای ایرباس عکس بگیرند و افتخار کنند که قرار است این هواپیما را به صورت اجاره به شرط تملیک خریداری کنیم.
در سیاست خارجی به جای افزایش ارتباط با همسایگان و کشورهای همسو که همواره مورد تأکید رهبری معظم بوده است و میتوانست به عاملی برای جلوگیری از کاهش ارزش پول ملی و نیز رونق تولید داخل تبدیل شود تمام هم و غم خود را صرف تعامل با کشورهای مستکبر کرده و با غفلت از ظرفیت کشورهای همسایه بازار بزرگ صادرات به این کشورها را به رقبا واگذار کردند.
برای کشته شدن چند نفر در اثر ریزش پل در ایتالیا، بلافاصله پیام تسلیت میدهند اما برای شهادت دهها نفر در کشور همسایه و به دنبال یک عملیات تروریستی توسط مزدوران همین مستکبران، هیچ عکس العملی نشان نمیدهند.
حمایت یک کشور ضعیف اروپایی از جنازه برجام را حلوا حلوا میکنند اما دستان به نیاز دراز شده برخی از کشورهای همسایه برای صادرات کالا و خدمات و ارتباط بیشتر را کنار میزنند تا مبادا ناخوشایند کدخدا باشد.
بی تردید شرایط کنونی کشور محصول دوخته شدن نگاه ها ، به غرب و اعتماد نا بجای به آنان است و چه بگذارند که ریاست محترم جمهور از اوضاع کنونی عذر خواهی بکنند و یا نگذارند، جریان غربگرا باید بداند که پایان عمرش فرا رسیده است و اوضاع کنونی کشور برای همیشه مهر باطل شد بر پیشانی این جریان زده است.
راه برون رفت از وضعیت کنونی بازگشت به مسیر ترسیمی توسط رهبر حکیم انقلاب است. ایشان فرمودند: «هرجا یک مدیریت انقلابی فعّالِ پُرتحرّک داشتیم، کار پیش رفته است؛ هرجا مدیریتهای ضعیف، بی‌حال، ناامید، غیرانقلابی، و بی‌تحرّک داشتیم؛ کارها یا متوقّف مانده است، یا انحراف پیدا کرده است.»
