بسم الله الرحمن الرحیم
آنها از تبار فداییان فاطمه (س) بودند.
با دست پر مهر ایشان تربیت شده بودند و نگاهشان فقط و فقط بسوی فاطمه(س) بود.
توحید را در نگاه به فاطمه و خدمتگزاری حریم ایشان یافته بودند
و رضایت خدا را در لبخند رضایت فاطمه (س) جستجو می کردند…
مدام خود را در پیشگاه پر نور فاطمه (س) می دیدند و عالم را محضر ایشان می دانستند
و برای این که خدشه ای وارد حریم فاطمه (س) نشود جانبازی ها کرده بودند و فداکاری ها می کردند.
آنها مدافعان حریم فاطمه بودند… و خادمان ایشان…
برای اینکه دغدغه ای از دغدغه های فاطمه (س) را کاهش دهند
از خودگذشتگی های زیادی کرده بودند
و در میدان نبرد اربا اربا شده بودند،
آنها برای جلب نیم نگاهی از ایشان فرزندان خود را به قربانگاه فرستاده بودند
و برای اینکه گرد غم دوباره بر چهره مبارک فاطمه (س) ننشیند اسارت ها کشیده بودند.
می گفتند: در گذشته مسیر نجات امت، از غم های فاطمه ع می گذشت
و مادر برای نجات امت دردها کشیده است
و دیگر نخواهیم گذاشت مادر رنج بکشد
و جان خود را فدای مادر خواهیم کرد.
سمت و سوی تمام اعمالشان و کل زندگی آنها به سوی فاطمه بود
و می گفتند همه عالم برای فاطمه، همه عالم فدای فاطمه(س)…
حسین پرتو فرد