نشست ورشو «نمایشی مضحک» به کارگردانی «عمو سام»

به اعتقاد کارشناس سیاسی روس، کنفرانس بین‌المللی ضدایرانی «ورشو» نمایشی مضحک بیش نبوده و بار دیگر شکست سیاست‌های آمریکا علیه جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت.

«سرگئی کوژمیاکین» کارشناس سیاسی روس در یادداشتی که در اختیار خبرنگار خبرگزاری فارس در دوشنبه قرار داد به بررسی اهداف و نتایج کنفرانس ضد ایرانی «ورشو» پرداخته است.

در این یادداشت آمده است: آمریکا همیشه برای پیاده سازی سیاست‌های استعماری خود بهانه‌هایی را مطرح می‌کند که پیش پا افتاده ترین آنها بحث «دموکراسی و حقوق بشر» است.

از این بهانه‌ها بیش از همه علیه کشورهایی استفاده می‌شود که استقلال خود را حفظ کرده و در برابر «واشنگتن» به زانو در نمی‌آیند.

علاوه بر این آمریکا سعی می‌کند اقدامات خصمانه خود را به عنوان مواضع جامعه جهانی یا حداقل بخش قابل توجهی از آن معرفی کند.

چنین رویکردی طی 4 دهه گذشته نسبت به جمهوری اسلامی ایران دنبال شده و در حال حاضر علیه برخی دیگر از کشورها نیز به مشاهده می‌رسد که وضعیت «ونزوئلا» تائید این واقعیت است.

کنفرانس به اصطلاح بین المللی «صلح و امنیت در خاورمیانه» که 13-14 فوریه سال جاری میلادی در «ورشو» پایتخت لهستان برگزار شد، دقیقا در همین راستا قابل بررسی است.

علی رغم اظهارات دیپلمات‌های آمریکایی و لهستانی که هدف کنفرانس بحث و بررسی مشکلات منطقه می‌باشد، ضد ایرانی بودن آن جایی برای شک و تردید باقی نگذاشت.

انتخاب یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا به عنوان محل برگزاری این کنفرانس نیز باید «همبستگی بین المللی» در امر مقابله با «تهران» را به نمایش می‌گذاشت.

قصد «واشنگتن» بسیار روشن است، تا همین اواخر موضع اتحادیه اروپا مهم‌ترین مانع برای سازماندهی به اصطلاح تهاجم جهانی علیه ایران بود اما بیانیه مشترک آلمان، فرانسه و انگلیس درباره کانال ویژه مالی اروپا با ایران (INSTEX) به منظور دور زدن تحریم‌های آمریکا، قیمت واقعی پایبندی نخبگان اروپایی به «اصول و ارزش‌هایشان»  را به صراحت نشان داد.

«پاریس»، «برلین» و «لندن» که طرف مذاکرات برنامه هسته‌ای ایران بودند و برجام را نیز امضا کردند، قول داده بودند که یک ابزار واقعی برای حفظ برجام ایجاد خواهند کرد اما آنها در اصل از خروج شرکت‌هایشان از بازار ایران جلوگیری نکردند و مکانیسم یا کانال ویژه مالی اروپا با ایران را نیز به صورتی که قرار بود انجام شود، ارائه ندادند.

اتحادیه اروپا بیش از حد وابسته به آمریکا است و این وابستگی عمدتا حقوق بین الملل، بحث عدالت و منافع طولانی مدت اتحادیه اروپا را هم تحت الشعاع قرار می‌دهد.

با برگزاری کنفرانس ورشو، واشنگتن دنبال وا داشتن قدرت‌های اروپایی برای عقب نشینی از مواضع متزلزل‌شان در رابطه با ایران بود.

طبق معمول، آمریکا با کمال پر رویی دیپلماسی مختص به خودش را دنبال می‌کند.

این موضوع را نه تنها در رابطه با انتخاب محل، بلکه زمان برگزاری کنفرانس نیز می‌توان مشاهده کرد که همزمان با بزرگداشت چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی بازگو می‌شود.

آمریکا از طریق راه اندازی چنین برنامه‌هایی می‌خواهد ایران و متحدان آن را تحت فشار به اصطلاح «جامعه جهانی» قرار دهد.

البته انصراف بخش قابل توجهی از کشورهای مهم اروپایی از حضور در سطح مورد انتظار واشنگتن و همچنین عدم مشارکت کشورهایی چون روسیه، چین، ترکیه، عراق، سوریه، لبنان و… دلیل ناکامی سیاست‌های «کاخ سفید» در تشکیل یک اجماع بین‌المللی ضدایرانی می‌باشد.

البته این نکته نیز بسیار با اهمیت است که در 14 فوریه در «سوچی» نشست سران ایران، روسیه و ترکیه با هدف بررسی وضعیت سوریه برگزار شد و بدون تردید مقامات آمریکا از «روند آستانه» ناراحت بوده و از طریق کنفرانس لهستان می‌خواهد مخالفت خود با اقدامات ایران و شرکایش را برجسته کنند.

با این وجود، علی رغم خصومت‌های بی پایان آمریکا نسبت به ایران، واشنگتن قطعا نتوانست به برگزاری نشست بین المللی‌ای که از آن بتوان تعریف «شکل گیری اجتماع جهانی علیه جمهوری اسلامی» را بیرون کشید، دست پیدا کند.

در حقیقت کنفرانس ورشو گردهمایی دشمنان جمهوری اسلامی یعنی آمریکا، رژیم صهیونیستی و شیخ نشینان عربی بود که حتی در صورت اغماض هم در مورد آنها نمی‌توان از اصطلاح «جامعه جهانی» استفاده کرد.

نکته بسیار مهم این است که برگزار کنندگان کنفرانس ورشو موفق به جلب نزدیکترین همسایگان و شرکای ایران، از جمله کشورهای آسیای مرکزی برای حضور در این نمایش مضحک نشدند.

به عبارت دیگر خوشبختانه درک و حس مشترک بر سودجویی سیاسی غالب آمد و معنای تائید اهمیت روابط با ایران برای کشورهای این منطقه را دارد.

انتهای پیام/ح