بسم الله الرحمن الرحیم
برخی، ابعاد وجودی انسان را جسم و روح برمیشمرند، غافل از اینکه بسیار فراتر از جسم خاکی و روح ما، این نور پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم (علیهم السلام) است که اصل وجود ماست و خداوند آن را در میان ابعاد عمقی ما قرار داده است. همه ما ساطع شده از آن نور عظیم هستیم و بسوی آن نیز باز میگردیم. امام صادق (ع) فرمودند: اي مفضّل! آيا خورشيد را نميبيني که از کجا عيان ميشود؟
او جواب میدهد: از مشرق و سپس فرمودند: به کجا برميگردد؟
ميگويد: به مغرب. حضرت فرمودند: «هکذا شيعتُنا، منّا بُدءوا و إلينا يَعودون» شيعيان ما نيز اين چنين هستند، از ما آغاز (پديدار) و بسوي ما باز ميگردند.
ایام فاطمیه فرصتي است الهي که این معرفت و این احساسِ نیاز به بازگشت را در درونمان احياء و شعله ور سازیم. تمام محبّان و شیعیان اهل بیت (ع) در وجود خود یک احساس نزدیکی و یکی بودن را با این انوار مقدس دارند. این نوع ارتباط در مورد تک تک امامان معصوم (ع) صدق میکند لیکن ارتباط ما با مادر مهربانمان حضرت زهرا (سلام الله علیها) که از یک ارتباط فرزند و مادری نشأت میگیرد، رنگ و بویی ديگر دارد. روحیات، احساسات و آثاری هم که از این نوع ارتباط سرمیزند، بسیار خالص، لطیف و اثرگذار است همچنان که تاثیرات آن را در افرادی چون شهدای جنگ تحمیلی و مدافعان حریم انقلاب اسلامی به وضوح دیدیم.
با این منظر و این نوع نگاه، ایام فاطمیه، صرفاً ایام شهادت دخت پیامبر، همسر أمیرالمؤمنین و یا مادر حسنین(سلام الله علیهم اجمعین) نیست بلکه ایّام شهادت مادرِ ما و روزگار غريبي اصلِ ماست. يادآور پليدي ابرهاي قطور كفر و جهالت است كه بين خورشيد و انوار ساطعه آن جدايي افكندهاند و همین غمِ جدایی و غربت است که انسان را به عزم و حرکت و کمکردن فاصلهها میکشاند. چه خوب است اگر این روزها و شبها، بهانه ای باشد برای حركت بر مسير نور به سمت خورشيد، بهانهاي براي بسوی او رفتن، فرصتی برای بازگشت، بازگشتی وجودی به سوی اصل خويش. فرصتی برای بهره از «منیبین الیه».
بايد به آنان كه در غم فراغ مادر و در مصيبت جدايي از او، ندبه ميكنند و بر سر و سينه ميزنند گفت: بیایید تا برویم که پايان همه مصيبتها و دردها و هنگامه وصل يار، صبحگاهان است كه أَلَیسَ الصُّبْحُ بِقَرِیبٍ؟هود81
مولايمان مهدي (عج) در آستانه ظهور به انتظار فاطميون، قائم است و براي تحقق وعده هاي الهي، انصارالله را ندا ميدهد.
همه این حرفها درست و زیباست اما همچنان در عمل نمیدانیم باید چه کرد؟ ازطرفی مسائل نظری بسیاری بیپاسخ مانده است و این دست سخنان فقط زیباست و حاوی احساسات است
چقدر زیبا، چقدر دلنشین. به دلم نشست. ممنون.
در عمل باید سعی بیشتر کنیم تا صفات مان اصلاح گردد، رفتارمان چنان نیکو باشد که وقتی مادر مهربان امت سلام الله علیها به آن توجه می کنند، دلگیر و غمگین نشوند بلکه دلشاد شده، در حق مان دعای خیر کنند!